Stoperhaimer wrote:Το μανατζερ παιδια ειναι κατι παραπανω απο παιχνιδι. Ναι, ξερω τα εχουμε ξαναπει, αλλα οι επιστημονικες αληθειες που θεμελιωνουν την ζωη μας δεν επιδεχονται αλλαγες. Εγω ας πουμε αυτες τις μερες το εχω ριξει στην φιλοσοφια: σε ενα save του FM 08 που ουτε θυμαμαι που ξεκινησε, εχω αλλαξει περισσοτερες ομαδες απ' οσες φορες εχει κατεβασει τα βρακια της η Μαγκυ Χαραλαμπιδου. Χερτα Βερολινου, Στανταρ Λιεγης, Μαρσειγ, Μαλαγα, Ολιμπικ Λυων, Λεβαντε, Ρεαλ Μαδριτης, Τσελσι, Παλερμο και τελικα West Ham (παιζει να εχω ξεχασει 2-3 ομαδες ακομα) ξεκιναω στην πρωτη σαιζον μου στην ομαδα και εχω κανει τον Πετρολουκα Χαλκια να σκασει απο την ζηλια, φτανοντας το ηπειρωτικο κλαρινο σε νεα δυσθεωρητα υψη. Κλαρινο στο Λιγκ Καπ, κλαρινο στο FA Cup, παρελαση απο τσουτσουνες στο πρωταθλημα (με δακρυα και ιδρωτα δευτερος) και μονη παρηγορια η πορεια στην Ευρωπη. Αλλα τι πορεια? Αηττητος. Σεξ 13 μποφορ και με τακτικη "χαλικι στην μπετονιερα/βαστα τοιχο να ζμπρωξω" φτανω στον τελικο της Αθηνας. Προηγουμενως εχω κανει απανωτες υπερβασεις και εγω και η αντιπαλος Εσπανιολ. Διαφορα μας ειναι οτι αυτος εχει πολυ καλη πορεια και εγω ετσι και χασω χανομαι.
Δεν ξερω πως μου ερχεται και χαριν ψυχολογικης ενθαρρυνσης βαζω να ακουσω τον υμνο της ομαδας.
I'm forever blowing bubbles,
Pretty bubbles in the air,
They fly so high,
Nearly reach the sky,
Then like my dreams,
They fade and die.
Fortune's always hiding,
I've looked everywhere,
I'm forever blowing bubbles,
Pretty bubbles in the air.
Ποτε αλλωτε δεν ακουσα κατι τοσο φιλοσοφημενο συνθημα σε γηπεδο. Ενιωσα οτι γραφτηκε για μενα, ενιωσα οτι ειναι τοσο δικοι μου οι στιχοι.Εκεινη την στιγμη ο πατερας μου μπηκε στο δωματιο να με ρωτησει κατι. Τον απαντω και μου λεει αν εχω κατι. Και τον ανταπαντω "μπαμπα, θες να δουμε τα πεναλτυ? Ειμαι τελικο Τσουλου". Τελος παντων καθομαστε πλαι, πλαι και για πρωτη φορα ο πατερας μου παρακολουθει το παιχνιδι με ενδιαφερον. Τελευταιο κρισιμο πεναλτυ, ο παικτης της Εσπανιολ αστοχει και 3-2 ειμαστε για πρωτη φορα πρωταθλητες Ευρωπης. Χαρα αγκαλιες με τον πατερα μου και μια συγκινηση που ουτε σε κανονικο αγωνα.
Ισως τελικα να μην ειμαι τοσο αποτυχημενος στην ζωη μου οσο πιστευα. Κι ολα αυτα χαρη στο FM. Σας αγαπαω ολους.