Γκόμενες VΙ: Και που 'σαι ακόμα
- demakos21
- Director Of Football
- Posts: 5332
- Joined: Thu Mar 20, 2008 4:26 pm
- Football Manager της ομάδας: AΕΚ
- Αγαπημένη Ομάδα: ΑΕΚ/Juventus/Liverpool/OM
- Status: Θα διασχίσεις ένα πρωινό τον κόσμο και θα 'ναι πιο όμορφα κι από ένα όνειρο.
- Location: Athens
- Has thanked: 0
- Been thanked: 0
Exactly!Σαν το κόμμα του Κασιδιάρη.
- Agent Of Chaos
- National Manager
- Posts: 9118
- Joined: Sat Oct 13, 2012 10:28 am
- Has thanked: 1 time
- Been thanked: 1 time
-
- Director Of Football
- Posts: 5876
- Joined: Sun Feb 13, 2011 3:37 pm
- Football Manager της ομάδας: Svay Rieng Province FC
- Αγαπημένη Ομάδα: AEK, Liverpool, Panellinios
- Status: Στην ρουτίνα.
- Location: Γκύζη
- Has thanked: 7 times
- Been thanked: 4 times
- Contact:
Τον τελευταιο χρονο κινουμαι μονιμως μεταξυ του να θελω απο την μια να δω πως ειναι να εισαι σε μια σχεση, και του να μην μου κανει καμια κλικ για το κατι παραπανω, οποτε καταληγω συνεχεια ειτε σε ξεπετες ειτε σε φασεις που κρατανε μαξ ενα μηνακι για το ξεκαυλωμα, ζ ο ρ ι ζ ο μ α ι
-
- Director Of Football
- Posts: 5448
- Joined: Sun Mar 02, 2008 12:57 pm
- Football Manager της ομάδας: Ολυμπιακός
- Αγαπημένη Ομάδα: Ολυμπιακος
- Has thanked: 2 times
- Been thanked: 2 times
Χαλάρωσε.. Ξήγας να είσαι μόνο και όλα κομπλέ..
Όταν το βγάλεις από το μυαλό σου θα βρεθεί αυτή που θα σου κάνει το κλικ για τη σχέση.. Τέτοια πράγματα είναι και θέμα timing και πολλές φορές επειδή το έχεις συνεχώς στο μυαλό σου δεν ζυγίζεις σωστά και χάνεις το timing..
Στάλθηκε από το Mi A1 μου χρησιμοποιώντας Tapatalk
Όταν το βγάλεις από το μυαλό σου θα βρεθεί αυτή που θα σου κάνει το κλικ για τη σχέση.. Τέτοια πράγματα είναι και θέμα timing και πολλές φορές επειδή το έχεις συνεχώς στο μυαλό σου δεν ζυγίζεις σωστά και χάνεις το timing..
Στάλθηκε από το Mi A1 μου χρησιμοποιώντας Tapatalk
Giovanni Silva de Oliveira
Giovanni Oliveira οε, οε
για παντα στις καρδιες μας θα σε εχουμε..
Απλα ο καλυτερος ποδοσφαιριστης που περασε απο ελληνικη ομαδα
Giovanni Oliveira οε, οε
για παντα στις καρδιες μας θα σε εχουμε..
Απλα ο καλυτερος ποδοσφαιριστης που περασε απο ελληνικη ομαδα
Spoiler: show
billy_marseille wrote:εγω ευτηχως η δυστηχως δεν υποστιριζω καμια ελληνικη ομαδα!ειμαι μονο marseille λογο καταγωγης!συμπαθω παντος τον ολημπιακο για τον κοσμο κ την ιστορια του! αυτα!
- Paliakoudis
- Youth Team Manager
- Posts: 2364
- Joined: Wed Dec 26, 2012 4:12 pm
- Football Manager της ομάδας: Monopoli
- Αγαπημένη Ομάδα: ΠΑΟΚ
- Status: Δεν ελπίζω τίποτα, δε φοβάμαι τίποτα, είμαι ελεύθερος.
- Location: Θεσσαλονίκη
- Has thanked: 0
- Been thanked: 0
Επιστροφή στο πόστινγκ υπό την αιγίδα του "στενοχώρια μοιρασμένη, μισή στενοχώρια".
Έχω ξαναμιλήσει για τη συγκεκριμένη, πριν ένα χρόνο και κάτι: (Μάρτιος 19)
Δεν είχε τελειώσει εκεί. Μετά από αλλεπάλληλα μηνύματα εκ μέρους της, πήγα ένα βράδυ ξαφνικά σπίτι της να τα παίξω όλα για όλα, κανένα δεκαήμερο αργότερα. Ακολούθησαν τρεις μέρες όπου ήμασταν σαν ζευγάρι, πρόλαβε να «ολοκληρωθεί» η σχέση κι αυτή τη φορά ήμουν αισιόδοξος για το αποτέλεσμα. Κακώς, γιατί το ίδιο απόγευμα που ο Βιερίνια έβαζε τη γκολάρα στο Αγρίνιο και τον Παναιτωλικό, εγώ απόρριφθην ξανά, για τον ίδιο λόγο που αναφέρεται στο quote. Όντως "προσπάθησα όσο μπορούσα και τα έδωσα όλα" αλλά αυτό δε με έκανε να νιώθω και κάποια ανακούφιση. Δεν είχα αυτό που ήθελα.
Σιγά σιγά κόβω οποιαδήποτε επαφή, με διακριτικό τρόπο. Unfollow από facebook, mute από instagram κλπ. Είμαι αρκετά τυχερός ώστε να "αλώνω" την Ευρώπη σε ταξίδια εδώ κι εκεί, αλλά όπως λέει κι ένα απόφθεγμα από το Bojack Horseman: «Δεν μπορείς να ξεφύγεις από τον εαυτό σου». Στην περίπτωσή μου ίσχυε. Παντού με ακολουθούσε η σκέψη της, το βάρος της, κυριολεκτικά σε ηπειρωτικό επίπεδο. Υπήρχαν περιπτώσεις που ένιωθα καλύτερα, αλλά ποτέ «καλά». Η ίδια επανερχόταν με μηνύματα συχνά, το πολύ στο δίμηνο, το λιγότερο ανά ημέρες. Ή θα έπαιρνε μονολεκτικές, κοφτές απαντήσεις, ή και ούτε διαβάστηκε. Δεν επέτρεπα στον εαυτό μου κάτι παραπάνω. Σε γενέθλια κι ονομαστική εορτή, οι καλύτερες ευχές ήταν ασυζητητί από αυτή. Παρά την έλλειψη ανταπόκρισης, επέμενε. Όσο κι αν μ' έκανε να νιώθω άβολα, ήταν ένα κοπλιμέντο, μία ανακούφιση πως κάποια εκεί έξω νοιάζεται για το τομάρι μου. Σε ένα σημείο, τον Γενάρη, με διέγραψε από παντού, όταν δε της ευχήθηκα στα δικά της γενέθλια. Δε τα είχα ξεχάσει, απλά σκέφτηκα ότι δε μπορεί να βγει κάτι καλό με το να της στείλω. Όχι ιδιαίτερα ευχάριστο, αλλά πείθω τον εαυτό μου ότι το να με δαιμονοποιήσει είναι ένα αναγκαίο κακό προκειμένου να προχωρήσει και η ίδια, και εγώ. Αμ δε. Τέλη Φλεβάρη επανέρχεται. Με καταφέρνει να βρεθούμε, σε μία συνάντηση που βάζει δυνατή υποψηφιότητα για το βραβείο "δυόμιση πιο αμήχανες ώρες της ζωής μου", όπου δε μπορούσα καν να τη κοιτάξω απευθείας στα μάτια. Δεν είχε απώτερο σκοπό, απλά ένα "catch up". Την αποχαιρετώ με "αντίο". Όμως επιμένει. Μάρτιος, Απρίλιος, Μάιος, είτε παίρνει απάντηση, είτε όχι. Νιώθω περίεργα που έναν ολόκληρο χρόνο μετά, δε την έχω ξεπεράσει. Έχω ξαναπεράσει heartbreak και δεν είχε κρατήσει τόσο. Στο μεσοδιάστημα είχε κάτσει τσαπου για λίγο καιρό με ένα παλιό φλερτ. Πίστευα ότι θα βοηθήσει. Πέρασα μεν καλά, αλλά σε αυτό όχι, δε βοήθησε. Έχω μεν καταφέρει να μη το σκέφτομαι συνέχεια και να είμαι καλά, αλλά η καρδούλα μου ποτέ δε σταμάτησε να το θέλει (μη ξεράσετε).
Τον Ιούνιο, παραδόξως δε με ενοχλεί, όμως επανέρχεται τέλη Ιουλίου. Αυτή τη φορά, εν τέλει δε καταφέρνω να την αγνοήσω. Μιλάμε, και μετά από μία αρκετά κτηνωδώς ειλικρινή συζήτηση που πιστεύω ότι χειρίστηκα πολύ καλά προς τη κατεύθυνση που ήθελα, λέμε να το ξαναπροσπαθήσουμε. Η αρχική παγωμάρα δίνει σιγά σιγά τη θέση της σε πιο αισιόδοξες και θερμές συζητήσεις. Θα βρεθούμε σε καμία βδομάδα στην Κομοτηνή, συγκεκριμένα προχθές. Μέχρι τότε έχουμε (ξανά)προχωρήσει πολύ και η ηττοπάθεια που υπήρχε πέρσι, κυρίως για τους λόγους που αναφέρονται στο quote, δεν υπάρχει. Αντ' αυτού είναι και η ίδια αισιόδοξη, φαίνεται πως επενδύει πολύ και το εξωτερικεύει στους κύκλους της (οικογένεια, φίλοι). Οι συζητήσεις είναι τέτοιες που με πείθουν ότι αυτό που θέλω τόσο καιρό κι ανεπιτυχώς προσπάθησα να σκοτώσω, όντως θα συμβεί.
Και δεν έπεσα (αμέσως) έξω. Προχθές που βρεθήκαμε, ήταν σαν τους ηλίθιους, ταινιάτους έρωτες. Υπέροχο για μένα. Δε γινόταν να μη νιώθω επιτέλους δικαιωμένος. Ακολουθώντας τα μοτίβα που με στοιχειώνουν όμως, αυτό άλλαξε Λίαν συντόμως. Μόλις την επόμενη μέρα (χθες) παρατηρώ αλλαγές και την ίδια να είναι πιο απόμακρη. Επειδή δεν είμαι κι ο πιο αισιόδοξος άνθρωπος στο κόσμο, προσπαθώ απλά να με πείσω πως βλέπω φαντάσματα και δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας. Σήμερα δεν ήταν διαφορετικά, μέχρι που βρεθήκαμε το απόγευμα και αποδείχθηκε ότι δεν ήμουν παρανοϊκός. Ενώ όντως την πρώτη μέρα ήταν υπέροχα, από το επόμενο πρωί ένιωθε περίεργα. Πιο απόμακρα, πιο "δεν είμαι σίγουρη ότι σε θέλω τόσο όσο εσύ"... Ειλικρινά, ποτέ δεν κατάλαβα ακριβώς γιατί και η ίδια δε κατάλαβε ακριβώς. Δεν είχα άλλη επιλογή από το να πάρω την ευθύνη του να το λήξω, συνολικά για τρίτη (και φαρμακερή) φορά, μένοντας ένα (ελεγχόμενο) ράκος. Το παράδοξο είναι πως το τρίτο πρόσωπο από πέρσι φέτος δεν είχε καμία σχέση με αυτό το αποτέλεσμα.
Αυτή τη φορά όντως το χα πιστέψει ότι θα λειτουργήσει. Ίσως αφελής σκέψη βάσει ιστορικού και μόνο, γιατί βάσει συμπεριφοράς έβγαζε νόημα. Φαίνεται πως εγώ κι αυτή είμαστε για τα τριήμερα και μόνο. Δε ξέρω άμα θα ξαναεμφανιστεί και αν θα συνεχίσει να στέλνει μία στο τόσο, εγώ όμως καταλαβαίνω πως πρέπει (όχι πως συναισθηματικά θέλω) να αποβάλω τη λέξη από έψιλον όσο πιο γρήγορα γίνεται. Δεν κατάφερα ποτέ να τη μισήσω και δε νομίζω πως θα συμβεί τώρα.
Αυτά είναι, νομίζω. Πρέπει να βγήκε σεντονάκι. Δεν αποσκοπώ άμεσα σε κάποια λυτρωτική συμβουλή μπολιασμένη από άφθονη εμπειρία. Απλά ήθελα να τα πω. Όποιες απαντήσεις, καλοδεχούμενες.
Έχω ξαναμιλήσει για τη συγκεκριμένη, πριν ένα χρόνο και κάτι: (Μάρτιος 19)
Paliakoudis wrote: ↑Mon Mar 04, 2019 9:54 pm Ας αναβιώσω λίγο το τόπικ.
Κοπέλα που άρχισα να μιλάω μαζί της από τα μισά του εράσμουζ τρεις μήνες πριν, με καθημερινή επαφή, απίστευτη χημεία και τρελή ανταπόκριση, που απλά περιμέναμε να γυρίσω, έβαλε τέλος στο μεταξύ μας πριν καν ουσιαστικά ξεκινήσει, επειδή ο κολλητός της φίλος που την γουστάρει, θα την αφήσει αν κάνει κάτι με κάποιον και δε μπορεί να τον χάσει.
Στάλθηκε από το Redmi Note 5 μου χρησιμοποιώντας Tapatalk
Δεν είχε τελειώσει εκεί. Μετά από αλλεπάλληλα μηνύματα εκ μέρους της, πήγα ένα βράδυ ξαφνικά σπίτι της να τα παίξω όλα για όλα, κανένα δεκαήμερο αργότερα. Ακολούθησαν τρεις μέρες όπου ήμασταν σαν ζευγάρι, πρόλαβε να «ολοκληρωθεί» η σχέση κι αυτή τη φορά ήμουν αισιόδοξος για το αποτέλεσμα. Κακώς, γιατί το ίδιο απόγευμα που ο Βιερίνια έβαζε τη γκολάρα στο Αγρίνιο και τον Παναιτωλικό, εγώ απόρριφθην ξανά, για τον ίδιο λόγο που αναφέρεται στο quote. Όντως "προσπάθησα όσο μπορούσα και τα έδωσα όλα" αλλά αυτό δε με έκανε να νιώθω και κάποια ανακούφιση. Δεν είχα αυτό που ήθελα.
Σιγά σιγά κόβω οποιαδήποτε επαφή, με διακριτικό τρόπο. Unfollow από facebook, mute από instagram κλπ. Είμαι αρκετά τυχερός ώστε να "αλώνω" την Ευρώπη σε ταξίδια εδώ κι εκεί, αλλά όπως λέει κι ένα απόφθεγμα από το Bojack Horseman: «Δεν μπορείς να ξεφύγεις από τον εαυτό σου». Στην περίπτωσή μου ίσχυε. Παντού με ακολουθούσε η σκέψη της, το βάρος της, κυριολεκτικά σε ηπειρωτικό επίπεδο. Υπήρχαν περιπτώσεις που ένιωθα καλύτερα, αλλά ποτέ «καλά». Η ίδια επανερχόταν με μηνύματα συχνά, το πολύ στο δίμηνο, το λιγότερο ανά ημέρες. Ή θα έπαιρνε μονολεκτικές, κοφτές απαντήσεις, ή και ούτε διαβάστηκε. Δεν επέτρεπα στον εαυτό μου κάτι παραπάνω. Σε γενέθλια κι ονομαστική εορτή, οι καλύτερες ευχές ήταν ασυζητητί από αυτή. Παρά την έλλειψη ανταπόκρισης, επέμενε. Όσο κι αν μ' έκανε να νιώθω άβολα, ήταν ένα κοπλιμέντο, μία ανακούφιση πως κάποια εκεί έξω νοιάζεται για το τομάρι μου. Σε ένα σημείο, τον Γενάρη, με διέγραψε από παντού, όταν δε της ευχήθηκα στα δικά της γενέθλια. Δε τα είχα ξεχάσει, απλά σκέφτηκα ότι δε μπορεί να βγει κάτι καλό με το να της στείλω. Όχι ιδιαίτερα ευχάριστο, αλλά πείθω τον εαυτό μου ότι το να με δαιμονοποιήσει είναι ένα αναγκαίο κακό προκειμένου να προχωρήσει και η ίδια, και εγώ. Αμ δε. Τέλη Φλεβάρη επανέρχεται. Με καταφέρνει να βρεθούμε, σε μία συνάντηση που βάζει δυνατή υποψηφιότητα για το βραβείο "δυόμιση πιο αμήχανες ώρες της ζωής μου", όπου δε μπορούσα καν να τη κοιτάξω απευθείας στα μάτια. Δεν είχε απώτερο σκοπό, απλά ένα "catch up". Την αποχαιρετώ με "αντίο". Όμως επιμένει. Μάρτιος, Απρίλιος, Μάιος, είτε παίρνει απάντηση, είτε όχι. Νιώθω περίεργα που έναν ολόκληρο χρόνο μετά, δε την έχω ξεπεράσει. Έχω ξαναπεράσει heartbreak και δεν είχε κρατήσει τόσο. Στο μεσοδιάστημα είχε κάτσει τσαπου για λίγο καιρό με ένα παλιό φλερτ. Πίστευα ότι θα βοηθήσει. Πέρασα μεν καλά, αλλά σε αυτό όχι, δε βοήθησε. Έχω μεν καταφέρει να μη το σκέφτομαι συνέχεια και να είμαι καλά, αλλά η καρδούλα μου ποτέ δε σταμάτησε να το θέλει (μη ξεράσετε).
Τον Ιούνιο, παραδόξως δε με ενοχλεί, όμως επανέρχεται τέλη Ιουλίου. Αυτή τη φορά, εν τέλει δε καταφέρνω να την αγνοήσω. Μιλάμε, και μετά από μία αρκετά κτηνωδώς ειλικρινή συζήτηση που πιστεύω ότι χειρίστηκα πολύ καλά προς τη κατεύθυνση που ήθελα, λέμε να το ξαναπροσπαθήσουμε. Η αρχική παγωμάρα δίνει σιγά σιγά τη θέση της σε πιο αισιόδοξες και θερμές συζητήσεις. Θα βρεθούμε σε καμία βδομάδα στην Κομοτηνή, συγκεκριμένα προχθές. Μέχρι τότε έχουμε (ξανά)προχωρήσει πολύ και η ηττοπάθεια που υπήρχε πέρσι, κυρίως για τους λόγους που αναφέρονται στο quote, δεν υπάρχει. Αντ' αυτού είναι και η ίδια αισιόδοξη, φαίνεται πως επενδύει πολύ και το εξωτερικεύει στους κύκλους της (οικογένεια, φίλοι). Οι συζητήσεις είναι τέτοιες που με πείθουν ότι αυτό που θέλω τόσο καιρό κι ανεπιτυχώς προσπάθησα να σκοτώσω, όντως θα συμβεί.
Και δεν έπεσα (αμέσως) έξω. Προχθές που βρεθήκαμε, ήταν σαν τους ηλίθιους, ταινιάτους έρωτες. Υπέροχο για μένα. Δε γινόταν να μη νιώθω επιτέλους δικαιωμένος. Ακολουθώντας τα μοτίβα που με στοιχειώνουν όμως, αυτό άλλαξε Λίαν συντόμως. Μόλις την επόμενη μέρα (χθες) παρατηρώ αλλαγές και την ίδια να είναι πιο απόμακρη. Επειδή δεν είμαι κι ο πιο αισιόδοξος άνθρωπος στο κόσμο, προσπαθώ απλά να με πείσω πως βλέπω φαντάσματα και δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας. Σήμερα δεν ήταν διαφορετικά, μέχρι που βρεθήκαμε το απόγευμα και αποδείχθηκε ότι δεν ήμουν παρανοϊκός. Ενώ όντως την πρώτη μέρα ήταν υπέροχα, από το επόμενο πρωί ένιωθε περίεργα. Πιο απόμακρα, πιο "δεν είμαι σίγουρη ότι σε θέλω τόσο όσο εσύ"... Ειλικρινά, ποτέ δεν κατάλαβα ακριβώς γιατί και η ίδια δε κατάλαβε ακριβώς. Δεν είχα άλλη επιλογή από το να πάρω την ευθύνη του να το λήξω, συνολικά για τρίτη (και φαρμακερή) φορά, μένοντας ένα (ελεγχόμενο) ράκος. Το παράδοξο είναι πως το τρίτο πρόσωπο από πέρσι φέτος δεν είχε καμία σχέση με αυτό το αποτέλεσμα.
Αυτή τη φορά όντως το χα πιστέψει ότι θα λειτουργήσει. Ίσως αφελής σκέψη βάσει ιστορικού και μόνο, γιατί βάσει συμπεριφοράς έβγαζε νόημα. Φαίνεται πως εγώ κι αυτή είμαστε για τα τριήμερα και μόνο. Δε ξέρω άμα θα ξαναεμφανιστεί και αν θα συνεχίσει να στέλνει μία στο τόσο, εγώ όμως καταλαβαίνω πως πρέπει (όχι πως συναισθηματικά θέλω) να αποβάλω τη λέξη από έψιλον όσο πιο γρήγορα γίνεται. Δεν κατάφερα ποτέ να τη μισήσω και δε νομίζω πως θα συμβεί τώρα.
Αυτά είναι, νομίζω. Πρέπει να βγήκε σεντονάκι. Δεν αποσκοπώ άμεσα σε κάποια λυτρωτική συμβουλή μπολιασμένη από άφθονη εμπειρία. Απλά ήθελα να τα πω. Όποιες απαντήσεις, καλοδεχούμενες.
Αν έπαιζες στον ουρανό, θα πέθαινα για να σε δώ.
ΠΑΟΚ
1926
ΠΑΟΚ
1926
- PanosBonJovi
- National Manager
- Posts: 9904
- Joined: Wed Sep 05, 2012 11:12 am
- Αγαπημένη Ομάδα: Barcelona, Liverpool, Veria
- Status: Talk about a dream, try to make it real
- Location: Gamma Ethniki
- Has thanked: 41 times
- Been thanked: 11 times
Εγώ δεν καταλαβα ρε συ άμα δεν έψηνε εξ αρχής γιατι σε κυνηγούσε εξ αρχής και επανέρχονταν; Από την άλλη ήρθε ο καιρός να κλείσεις το κεφάλαιο και να προχωρήσεις παρακάτω, πάρε το χρόνο σου, κάνε ο,τι αγαπάς και καλό healing
- nicklloris
- National Manager
- Posts: 9335
- Joined: Wed Nov 14, 2007 12:44 pm
- Football Manager της ομάδας: Ao KARAVAS/Ano Neapoli
- Αγαπημένη Ομάδα: Olympiakos
- Status: 90/96/37
- Location: Νίκαια
- Has thanked: 0
- Been thanked: 0
Εσυ στο μυαλο σου την ειχες προχωρησει αυτη την σχεση;Δλδ μπηκες ποτε στο τρυπακι να σκεφτεις αν ειμαστε μαζι πως θα ειναι,πως θα περναμε κλπ;
Οταν μπουν συναισθηματα το μυαλο παιζει περιεργα παιχνιδια πλεον,και μπορει να φαινεται να ειναι ιδανικη στο μυαλο ακριβως επειδη δεν την εχεις γνωρισει αρκετα για να ξερεις πως θα ειναι μια σχεση...Δεν πιστευω οτι σε ειχε για καβατζα,της το δινω οτι σε κυνηγουσε καιρο αλλα τι να το κανεις που την 3η μερα την δευτερη φορα το τελειωσε,και την πρωτη φορα επικαλεστηκε μια χαζη δικαιολογια...Μην εξιδανικευεις περιπτωσεις που εσυ εχεις πλασει στο μυαλο οτι θα ηταν καλες...Θα μπορουσε να σου αραδιασω διαφορες σοφιες που εχουν ειπωθει κατα καιρους εδω μεσα αλλα δεν νομιζω οτι χρειαζεται.Προχωρα παρακατω.....
Δεν χρειαζεται να μαθεις γιατι και πως,δεν βοηθαει σε αυτες τις περιπτωσεις,ειδικα απο ανθρωπους που δειχνουν να μην ξερουν τι θελουν,ποτε,γιατι και για ποσο....Κρατας μονο οτι εσυ ησουν σωστος εδωσες οτι επρεπε και απο εδω πανε και οι αλλες....
Ιδανικα του χρονου στελνεις σε ανυποπτο χρονο εσυ μνμ,την πειθεις για αλλο εναν γυρο και την στελνεις πισω στις φιλες της....
Οταν μπουν συναισθηματα το μυαλο παιζει περιεργα παιχνιδια πλεον,και μπορει να φαινεται να ειναι ιδανικη στο μυαλο ακριβως επειδη δεν την εχεις γνωρισει αρκετα για να ξερεις πως θα ειναι μια σχεση...Δεν πιστευω οτι σε ειχε για καβατζα,της το δινω οτι σε κυνηγουσε καιρο αλλα τι να το κανεις που την 3η μερα την δευτερη φορα το τελειωσε,και την πρωτη φορα επικαλεστηκε μια χαζη δικαιολογια...Μην εξιδανικευεις περιπτωσεις που εσυ εχεις πλασει στο μυαλο οτι θα ηταν καλες...Θα μπορουσε να σου αραδιασω διαφορες σοφιες που εχουν ειπωθει κατα καιρους εδω μεσα αλλα δεν νομιζω οτι χρειαζεται.Προχωρα παρακατω.....
Δεν χρειαζεται να μαθεις γιατι και πως,δεν βοηθαει σε αυτες τις περιπτωσεις,ειδικα απο ανθρωπους που δειχνουν να μην ξερουν τι θελουν,ποτε,γιατι και για ποσο....Κρατας μονο οτι εσυ ησουν σωστος εδωσες οτι επρεπε και απο εδω πανε και οι αλλες....
Ιδανικα του χρονου στελνεις σε ανυποπτο χρονο εσυ μνμ,την πειθεις για αλλο εναν γυρο και την στελνεις πισω στις φιλες της....
- Akyla
- Twitch Streamer
- Posts: 11087
- Joined: Sun Jan 23, 2005 1:48 am
- Football Manager της ομάδας: Chester FC
- Αγαπημένη Ομάδα: Leeds
- Status: Weekends are overrated
- Location: Νέο Ηράκλειο
- Has thanked: 0
- Been thanked: 0
Πολλά κοινα η ιστορία σου με δικό μου κόλλημα που κράτησε 4+ χρόνια.
Θα αισθανθείς ανακούφιση όταν την απομυθοποιησεις για κάποιο λόγο. Σε εμένα ήταν πως την τελευταία φορά που είχαμε νταραβέρια έπαιζε μπαλίτσα και με άλλον και τελικά είναι ακόμα μαζί μετά απο 3 χρόνια.
Αργότερα καταλαβα πως όλα είναι τυχερά. Για κάποιο λόγο δεν της έβγαζα κάτι για να πάει παρακάτω και το κατάφερε κάποιος άλλος. Ενώ θεωρούσα πως ταιριάζαμε απόλυτα κτλ, μετά ξεστραβώθηκα και καταλαβα πως δεν είναι αλήθεια.
Sent from my iPhone using Tapatalk
Θα αισθανθείς ανακούφιση όταν την απομυθοποιησεις για κάποιο λόγο. Σε εμένα ήταν πως την τελευταία φορά που είχαμε νταραβέρια έπαιζε μπαλίτσα και με άλλον και τελικά είναι ακόμα μαζί μετά απο 3 χρόνια.
Αργότερα καταλαβα πως όλα είναι τυχερά. Για κάποιο λόγο δεν της έβγαζα κάτι για να πάει παρακάτω και το κατάφερε κάποιος άλλος. Ενώ θεωρούσα πως ταιριάζαμε απόλυτα κτλ, μετά ξεστραβώθηκα και καταλαβα πως δεν είναι αλήθεια.
Sent from my iPhone using Tapatalk
- Paliakoudis
- Youth Team Manager
- Posts: 2364
- Joined: Wed Dec 26, 2012 4:12 pm
- Football Manager της ομάδας: Monopoli
- Αγαπημένη Ομάδα: ΠΑΟΚ
- Status: Δεν ελπίζω τίποτα, δε φοβάμαι τίποτα, είμαι ελεύθερος.
- Location: Θεσσαλονίκη
- Has thanked: 0
- Been thanked: 0
Όχι παιδιά, δεν ήταν περίπτωση καβάτζας. Όχι συνειδητά τουλάχιστον. Μέσα στον τόσο καιρό δεν είχε η ίδια κάτι άλλο, απλά επανερχόταν σε μένα.
Το κοντινότερο που έχω σε απάντηση θα ήταν στο ότι εγώ ήμουν όσο πιο κοντά σε αυτό που ήθελε, αλλά έμπαιναν στη μέση ανασφάλειες για τον εαυτό της. Αν της αξίζει, αν θα σταθεί αντάξια κλπ... Ξέροντας κάποια πράγματα και για το παρελθόν της, μου βγάζει νόημα πως επειδή οι προηγούμενες εμπειρίες της ήταν αρκετά δυσάρεστες από την άλλη μεριά, δεν μπορούσε να πείσει τον εαυτό της ότι θα λειτουργήσει αυτό το ωραίο αλλά "ξένο" πράγμα.
Στάλθηκε από το Redmi Note 5 μου χρησιμοποιώντας Tapatalk
Το κοντινότερο που έχω σε απάντηση θα ήταν στο ότι εγώ ήμουν όσο πιο κοντά σε αυτό που ήθελε, αλλά έμπαιναν στη μέση ανασφάλειες για τον εαυτό της. Αν της αξίζει, αν θα σταθεί αντάξια κλπ... Ξέροντας κάποια πράγματα και για το παρελθόν της, μου βγάζει νόημα πως επειδή οι προηγούμενες εμπειρίες της ήταν αρκετά δυσάρεστες από την άλλη μεριά, δεν μπορούσε να πείσει τον εαυτό της ότι θα λειτουργήσει αυτό το ωραίο αλλά "ξένο" πράγμα.
Φυσικά και τα είχα σκεφτεί αυτά. Λέγοντας παραπάνω ότι φέτος δεν υπήρχε η περσινή ηττοπάθεια, εννοούσα κι ότι η ίδια σκεφτόταν τα ίδια, έκανε σχέδια για το μέλλον κλπ. Ειπώθηκαν αρκετά "βαριά" με την καλή έννοια λόγια, γι αυτό κι εγώ ημανε αισιόδοξος.nicklloris wrote:Εσυ στο μυαλο σου την ειχες προχωρησει αυτη την σχεση;Δλδ μπηκες ποτε στο τρυπακι να σκεφτεις αν ειμαστε μαζι πως θα ειναι,πως θα περναμε κλπ;
Έχω περάσει από παρόμοια φάση, κι όντως ήταν η απομυθοποίηση που έκανε τη δουλειά. Το κακό είναι πως εδώ δεν μου βγαίνει, δεν έχω ιδέα πως θα βγει από το βάθρο που την έχει βάλει το μυαλό μου.Akyla wrote:Πολλά κοινα η ιστορία σου με δικό μου κόλλημα που κράτησε 4+ χρόνια.
Θα αισθανθείς ανακούφιση όταν την απομυθοποιησεις για κάποιο λόγο. Σε εμένα ήταν πως την τελευταία φορά που είχαμε νταραβέρια έπαιζε μπαλίτσα και με άλλον και τελικά είναι ακόμα μαζί μετά απο 3 χρόνια.
Αργότερα καταλαβα πως όλα είναι τυχερά. Για κάποιο λόγο δεν της έβγαζα κάτι για να πάει παρακάτω και το κατάφερε κάποιος άλλος. Ενώ θεωρούσα πως ταιριάζαμε απόλυτα κτλ, μετά ξεστραβώθηκα και καταλαβα πως δεν είναι αλήθεια.
Στάλθηκε από το Redmi Note 5 μου χρησιμοποιώντας Tapatalk
Αν έπαιζες στον ουρανό, θα πέθαινα για να σε δώ.
ΠΑΟΚ
1926
ΠΑΟΚ
1926