Το έπιασα πρώτη φορά στα χέρια μου από το πρώτο τεύχος τον Ιούνιο του 2009. Από τότε δεν το άφησα ποτέ εκτός εκτάκτων περιπτώσεων. Ακόμα και τους 9 μήνες που ήμουν στο στρατό είχα δώσει σαφή εντολή να μην πετιέται κανένα τεύχος και με περίμεναν στο γραφείο μου όποτε γυρνούσα από άδεια. Υπολογίζω ότι έχω τουλάχιστον 450 από τα 513 τεύχη στην κατοχή μου (φυσικά αναζητώ τα υπόλοιπα, πρέπει να γίνει καταγραφή να πεταχτούμε Μοναστηράκι).
Κρίμα ρε γαμώτο καθώς ήταν το μόνο περιοδικό στην Ελλάδα που δημοσίευε δουλειά Ελλήνων καλλιτεχνών. Μάλιστα μέσα από τους ετήσιους διαγωνισμούς του (ο 10ος τρέχει αυτή τη στιγμή) ανέδειξε πολλούς και μάλιστα ιδιαίτερα καλούς καλλιτέχνες του χώρου (ο Ηλίας Κυριαζής, νικητής του πρώτου διαγωνισμού στην κατηγορία νέων καλλιτεχνών, ο κορυφαίος κατά την άποψή μου, κέρδισε το 1ο βραβείο σεναρίου στο διαγωνισμό κόμικς του Βελιγραδίου το 2003 και θεωρώ ότι δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από μεγάλους κομίστες ανά τον κόσμο).
Πραγματικά πολύ κρίμα. Θα μου λείψει σίγουρα. Ας ελπίσουμε να επιστρέψει δρυμήτερο από Σεπτέμβρη.
ΥΓ. Σόρρυ για το ξέθαμα, αλλά εδώ ταίριαζε η είδηση.
Take a look to the sky just before you die 
Σκρουτζ μακ ντακ και τα μυαλα στα καγκελα.. 
