Φεστιβάλ ιστοριών μικρού μήκους 2008

[smoki]

Τι να πω? Μια εικόνα ισούται με χίλιες λέξεις.





Τελικά πέρασα στα εκτός έδρας γκολ.



http://s1.metaldamage.gr/c.php?uid=25604

[Tsakalaki]

Σε αυτό εδώ το τόπικ που λετε παιδάκια, μαζευόμαστε όλοι όσοι παλιά όχι απλά θελαμε να γίνουμε προπονηταράδες αλλά και σκηνοθέτες, σεναριογραφοι, δημοσιογραφοι, ποιητές ουρανου και γης, ορατών πάντων και αοράτων?ωπ?ξέφυγα?.έλεγα λοιπον ότι εδώ όλοι συνδυάζουμε τον FMικό μας οίστρο μαζί με την θέλησή μας να μοιραστούμε τις στιγμές που ζούμε, παρουσιάζοντας τα κατορθώματά μας στο παιχνίδι ως ιστορία?


«Ρε συ?.που να κάθομαι τώρα να γράφω ένα ? ένα τα παιχνίδια? βαριέμαι?κανα δυο παιχνίδια θυμάμαι που ήταν καλά και τα γούσταρα?.όπως και κάτι κλαρίνα αδάμαστα?.Σαλέας είχα γίνει?»


Ανήκεις σε αυτή τη κατηγορία;;;; δεν έχεις όρεξη να γράφεις κατεβατά, παρά μόνο ένα παιχνίδι το οποίο δεν μπορείς να το ξεχάσεις;;;;;



Ε, φίλε μου καλέ, καλέ μου φίλε?.εδώ ανήκεις?.στο τόπικ «Φεστιβάλ ταινιών μικρού μήκους»?.


Ξέρω, ξέρω?.κανείς άνδρας δεν θέλει να συνδέει το όνομά του με κάτι που έχει να κάνει με «μικρό μήκος»?..αλλά εδώ μιλάμε για ταινίες?.για τις δικές σας ταινίες?.



Το τόπικ λοιπόν, άνοιξε, και σας περιμένει?.


Δεκτές μικρές ιστορίες?.για εσάς τους άκεφους, που θέλετε να τα πείτε μπαμ και κάτω?ή απλά θέλετε να μοιραστείτε έναν αγώνα σας?.


Σας περιμένω, με δικά σας λόγια, και αν θέλε οποιαδήποτε βοήθεια, εδώ είμαι?.

[Kastroman]

DISCLAIMER

Καταρχήν ένα ευχαριστώ στον Tsak που άνοιξε το τόπικ για να βγάλω τα γούστα μου.

Κατά δεύτερον να διευκρινήσω ότι δεν πρόκεται για κανονική ιστορία, δεν κράταγα σημειώσεις ότι χρειαστεί το κοιτάζω από το FM ταυτόχρονα καθώς γράφω, απλά ο τρόπος που τέλειωσε η σεζόν ήταν κάτι παραπάνω από συγκλονιστικός, και αφού είχε και happy end αποφάσισα να το γράψω.
Κοινώς γράφω όπως μου ρθει το τι έγινε.

Τρίτη και τελευταία διευκρίνηση: λόγω αργής σύνδεσης (56 Κ, DSL γιοκ λόγω της [Kastroman Interruption: Πολλά μπινελίκια εδώ!] Vivodi...) δεν υπάρχουν screenshots. Ελπίζω τελικά να βγει κάτι που να διαβάζεται.
/DISCLAIMER

Και αφού τελειώσαμε με τις διευκρινίσεις.....













Τίτλος ιστορίας: The Maltese guy who went to England


Τα τελευταία χρόνια (3 για την ακρίβεια που κυκλοφορεί το mp3) όλοι λίγο-πολύ έχουμε γνωρίσει και αγαπήσει τον "Italian guy who went to Malta".
Ήρθε η ώρα να δούμε τι συμβαίνει στην αντίθετη περίπτωση, όταν δηλαδή κάποιοι εκπρόσωποι του συμπαθούς Μαλτέζικου λαού αποφασίζουν να ταξιδέψουν εκτός των συνόρων της μικρής νησιωτικής τους χώρας για να δοκιμάσουν την τύχη τους.
Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.....





















.... η οποία αρχή τοποθετείται στον Ιούλιο του 2007. Οπότε ο Σκωτό-Αργεντίνος (ελάτε τώρα παιδιά, είμαι σίγουρος ότι έχετε ακούσει και πιο παράξενους συνδυασμούς ) Brian Mc Reed - yeap, that's me - αναλαμβάνει τις τύχες της Norwich, της πιο ανατολικής γεωγραφικά Αγγλικής ομάδας, οι φίλαθλοι της οποίας θεωρούνται ως οι "καράβλαχοι" σε όλο το υπόλοιπο νησί.
H Norwich, κακά τα ψέματα, είναι μια μέση ομάδα της Championship. Παρόλα αυτα μετά από την πρόσληψη του Mc Reed κάτι φάνηκε να αλλάζει. Με την λήξη του 1ου γύρου τα Καναρίνια είχαν σταθεροποιήθει στην πρώτη εξάδα της βαθμολογίας (θυμίζουμε ότι οι 2 πρώτοι ανεβαίνουν απευθείας στην Premiership, ενώ οι θέσεις 3-6 μπαίνουν σε μπαράζ για άλλη 1 θέση).

Λίγο μετά από την έναρξη του δευτέρου γύρου η ομάδα πάει απ'το καλό στο καλύτερο. Κάνουμε 8 σερί νίκες. Παρόλα αυτά είμαστε διαρκώς στην 3η θέση, καθώς υπάρχουν άλλες 3 ομάδες που σαρώνουν τα πάντα:
Southampton
Sheffield Utd.
Norwich και
West Bromwich Albion
(με αυτή τη σειρά) είναι οι 4 ομάδες που φαίνεται ότι θα παλέψουν μέχρι τέλους.
Έχουν δημιουργήσει μια διαφορά 12-15 βαθμών από τις Plymouth και Watford, οι οποίες με τη σειρά τους απέχουν πάνω από 10 βαθμούς από την Coventry και τη Wolves που ακολουθούν.









Tην 32η αγωνιστική κερδίζουμε στο Leicester και μπαίνουμε πρώτοι.
Κάπου εκεί γυρίζει ο τροχός....
Η Norwich δεν μπορεί να κερδίσει με τίποτα.....πάμε από ισοπαλία σε ισοπαλία. Μεταξύ των οποίων εντός έδρας με τις Hull, Blackpool και Scunthorpe (οι 2 τελευταίες υποβιβάστηκαν....) και εκτός με τη Wolves, όπου στο 91' έγινε το 0-2, και 80 δευτερόλεπτα αργότερα το σκορ ήταν 2-2....
Οι επιθετικοί δε μπορούν να σκοράρουν με τίποτα, μόνη αξιόπιστη λύση παραμένει ο 31χρονος Darren Huckerby. Αναγκάζομαι ακόμα και να ανασσύρω 2 transfer listed επιθετικούς από τη reserve team....


.....ΟΜΩΣ.....


ταυτόχρονα συμβαίνει το εξής παράδοξο, περίεργο, κωλόφαρδο, όπως θέλετε πείτε το: παρότι δεν κερδίζουμε (5 σερί ισοπαλίες, και 7 σε σύνολο 9 αγώνων) δεν πέφτουμε ποτέ από την κορυφή!
Οι άλλες 3 ομάδες πάνε επίσης κατά διαόλου: η West Bromwich χάνει από τις άλλες 2 (και 5-6 ακόμα), οι άλλες 2 χάνουν από όλη την κοινωνία, κι έτσι ακόμα και οι ισοπαλίες είναι αρκετές για να διατηρηθούμε στην πρώτη θέση.
Δε γίνεται όμως να χάνουν και οι 24 ομάδες....κάποιος θα κερδίζει....
Κι έτσι οι Plymouth και Watford έχουν πλησιάσει και η αρχική 4άδα έχει γίνει πλέον 6άδα....
Σε κάποια φάση μάλιστα πλησιάζουν σε απόσταστη αναπνοής και οι Coventry και Wolves σχηματίζοντας ένα "χαρούμενο τραινάκι" 8 ομάδων με 5 βαθμούς διαφορά από την πρώτη μέχρι την τελευταία!






Όλο το πρωτάθλημα κινείται στην κόψη του ξυραφιού.....





Στην 42η πλέον αγωνιστική (έχει και τον ατέλειωτο αυτή η Championship....) η αρχική 6άδα έχει πλέον ξεχωρίσει. Είμαστε ακόμα πρώτοι και αήττητοι σε όλο το δεύτερο γύρο.
Κερδίζουμε στο βλάχικο ντέρμπυ της Ανατολικής Αγγλίας την Ipswich με 2-0 (στον πρώτο γύρο είχαμε κερδίσει με 6-1, για να γίνονται οι συγκρίσεις....)








43η αγωνιστική.....ταξιδεύουμε εκτός έδρας για να αντιμετωπίσουμε τη West Bromwich.
Παίζουμε πολύ καλά, αλλά η πρώτη ήττα είναι γεγονός στο δεύτερο γύρο....1-0....
Την ίδια ώρα όμως η Watford αυτοκτονεί χάνοντας εντός έδρας από την QPR κι έτσι η πρώτη θέση παραμένει σε μας!






44η αγωνιστική....ή αλλιώς 2 και σήμερα.
Ταξιδεύουμε στο Coventry (θυμηθείτε αυτή την ομάδα) για ένα πολύ δύσκολο παιχνίδι.
Η λήξη του ημιχρόνου βρίσκει τους γηπεδούχους να προηγούνται με 1-0....
Στο 55' όμως ο κεντρικός αμυντικός (!) Darren Barr ισοφαρίζει μετά από 2η σέντρα σε κόρνερ.
Στο 67' ο έτερος κεντρικός αμυντικός (!!) Jason Shackell που έχει ξεμείνει μπροστά, δεν έχω ιδέα γιατί, μας βάζει μπροστά!
Στο 72' η Coventry ισοφαρίζει. Σκόρερ ο ίδιος παίχτης που είχε βάλει και το πρώτο γκολ, θα μάθουμε αργότερα στην ιστορία το όνομα του, θα το δείτε....
Ώσπου στο 78' το αριστερό μπακ (!!!) Adam Drury κάνει το τελικό 2-3.
Αυτό το παιχνίδι έμμελε να είναι αυτό που θα μας έδινε ουσιαστικά την άνοδο...

Την ίδια ώρα η Plymouth περναέι σαν σίφουνας από το Λονδίνο, με 1-4 εναντίον της West Bromwich!









45η αγωνιστική
Εύκολη - επιτέλους - νίκη με 3-0 επί της Bristol City.
Κερδίζουν όμως και όλοι οι άλλοι, με τη νίκη της United επί της Wednesday με 2-4 στο ντέρμπι του Sheffield να ξεχωρίζει.

Κι έτσι οδεύουμε προς την τελευταια αγωνιστική, με την κατάσταση να έχει ως εξής:
1.Norwich.......................88
2.Southampton................87
3.Sheffield Utd................85
4.Plymouth.....................85
5.West Bromwich Albion....85
6.Watford.......................84

Προβλέψεις είναι αδύνατο να γίνουν καθώς την τελευταία αγωνιστική παίζουν:
Watford - Norwich
Sheffield Utd. - Southampton
Coventry - Plymouth
!!!
και η μόνη ομάδα που φαίνεται να έχει έυκολο έργο είναι η West Bromwich που υποδέχεται την αδιάφορη, αν μπορούμε να πούμε κάτι τέτοιο για αγγλικές ομάδες... - Preston.












46η αγωνιστική
Μπαίνουμε στο γήπεδο έχοντας 1 ήττα σε 22 αγώνες στο 2ο γύρο, και διαθέτοντας μακράν την καλύτερη άμυνα του πρωταθλήματος με 29 γκολ σε 45 αγώνες.
Βλέποντας εκ των υστέρων ότι το σκορ ήταν 5-0 στο 34' (!!!) και γενικώς μας είχε πάει κωλοφεράτζα (μη μου πετάξει κανά System Interruption τώρα εδώ ) η Watford νομίζω ότι τα παραπάνω δεν είχαν καμία σημασία.
Την ίδια ώρα η West Bromwich καθαρίζει τη μπουγάδα με 2 γκολ στο πρώτο μισάωρο και μας φτάνει.
Το ίδιο κάνει και η Southampton που κρατάει το 0-0 στο ημίχρονο στο Sheffield.
Όπως και η Plymouth που έχει μπει μπροστά με 0-1 στο Coventry.
Εκείνη τη στιγμή είμαστε 3οι στη ισοβαθμία (περνάμε μόνο τη Southampton) και με την αγωνία των playoff....


Το δεύτερο ημίχρονο ξεκινά. Και στο Sheffield οι γηπεδούχοι σκοράρουν!!!
Έτσι μας φτάνουν στους 88, ρίχνουν όμως τη Southampton στους 87.
Πράγμα που δε με μπορώ να πω ότι με φτιάχνει, καθώς στη νέα τετραπλή ισοβαθμία είμαι 4ος και όχι 3ος.


Φτάνουμε στο 75'. Το δικό μας ματς έχει γίνει 6-2, η West Bromwich κάνει απλά συντήρηση, ενώ η Sheffield Utd. κλειδώνει τη νίκη με 2ο γκολ.
Είμαστε 4οι και μόνο ένα θαύμα μπορεί να μας δώσει την απευθείας άνοδο....
Και γίνεται πολλά χιλιόμετρα βορειότερα!




Στο γήπεδο που ουσιαστικά πήρα την άνοδο, το Ricoh Arena του Coventry, οι γηπεδούχοι ισοφαρίζουν σε 1-1 στο 79'!
Και σκόρερ είναι ο.....


Ο ΑΡΧΟΝΤΑΣ ΤΗΣ ΜΕΣΟΓΕΙΟΥ



ΤΟ ΑΤΙ ΤΗΣ ΒΑΛΕΤΑ



Ο ΝΗΣΙΩΤΗΣ Ο ΒΑΡΒΑΤΟΣ



ΤΟ ΠΑΛΛΗΚΑΡΙ ΠΟΥ ΚΑΘΕ ΜΑΛΤΕΖΑ ΘΑ ΗΘΕΛΕ ΝΑ ΠΑΝΤΡΕΨΕΙ ΜΕ ΤΗΝ ΚΟΡΗ ΤΗΣ




ΝΑΙ, ΝΑΙ, ΚΑΛΑ ΚΑΤΑΛΑΒΑΤΕ....



Ο ΜΙCHAEL MIFSUD!




[/size]


Η Plymouth πέφτει στους 86, και στη νέα τριπλή ισοβαθμία είμαι 2ος και όχι 3ος, στέλνοντας την West Bromwich στη διαδικασία των μπαράζ!!!
Στα 12 εναπομείναντα λεπτά τίποτα δεν αλλάζει!

Η Sheffield Utd. είναι πρωταθλήτρια, κι εμείς πίσω της 2οι ακολουθούμε στην Premiership



















Kαι κάπου εδώ η ιστορία μας τελειώνει...
Πιθανότατα η νέα χρονιά θα έχει πολλές απογοητεύσεις και πολλά δύσκολα βράδια για τα Καναρίνια.
Παρόλα αυτά ο μικρός Μαλτέζος Michael Misfud θα είναι για πάντα στην καρδιά μου...








ΤΗΕ ΕΝD

[MarcosG]

Ωραίος man,συγχαρητήρια

[Aiscalp]

Live your myth in FM (Μέρος Ι)
"Sprechen zie Deutsch?"
Τι λέει αυτός ρε;
Ξέρω 'γω, γαλλικά μιλάει μάλλον.
Καλοκαίρι του 07 στα ελληνικά νησιά, είμαι αραχτός εδώ και 15 μέρες στο μπιτσόμπαρο με τον κολλητό μου και κουβεντιάζουμε για τι άλλο, το αγαπημένο μας άθλημα?το FM. Διηγούμαστε ο ένας στον άλλο ιστορίες ποδοσφαιρικής τρέλας βγαλμένες από τη φαντασία του προγράμματος, καταστρώνουμε συστήματα στην άμμο και φωνάζουμε για τα μπαγκς του παιχνιδιού σαν κλασσικοί Ελληνάρες.
Τις τελευταίες μέρες είχε σηκώσει πολύ αέρα και έτσι τη βγάζαμε περισσότερο χαζεύοντας τη θάλασσα παρά κολυμπώντας. Τη παραλία την είχαμε σχεδόν κομπλέ καθότι τέλος της σεζόν και μόνο λίγοι τουρίστες φαίνεται ότι είχαν ξεμείνει. Κάτι Γερμαναράδες με τις κοιλιές τούρλα από τις μπύρες επέμεναν να έρχονται και παρά τον δυνατό αέρα έπεφταν σαν τις φώκιες στο νερό και μετά έβγαιναν μπουσουλώντας.
Εκεί που τα λέγαμε με το φιλαράκι και ονειρευόμασταν τι θα είχε η επόμενη έκδοση της τυφλοπορωτίλας, ξάφνου ακούμε φωνές από τη παραλία. Μια χοντρή μεσήλικη κυρία έδειχνε κάπου στη θάλασσα και φώναζε ακαταλαβίστικα.
Κάνουμε να σηκωθούμε για να δούμε τι τρέχει και φωνάζει η μις Πίγκυ, και διακρίνουμε έναν τόφαλο, μάλλον τον άντρα της, να επιπλέει μπρούμυτα στα αβαθή. Ε, τι να κάνουμε και μεις φύγαμε τρεχάτοι να βγάλουμε από το νερό το προστατευόμενο είδος, αφού όλη η υπόλοιπη παραλία έμοιαζε με αποικία θαλλάσιων λεόντων στα Γκαλαπάγκος και απλά κοίταζε.
Με τα πολλά συνήλθε ο κολυμβηταράς, αλλά με τα γκάζια που άκουγε από τη συμβία μπορεί και να προτιμούσε να μην τον είχαμε σώσει.
Εμείς γυρίσαμε στο μπαράκι και στη κουβέντα μας, ενώ ο Γιάννης πίσω από τη μπάρα μονολογούσε ότι κάθε χρόνο τα ίδια γίνονται και στατιστικά οι Έλληνες ήταν χειρότεροι.
Ερχόταν η ώρα να φύγουμε καθώς μεσημέριαζε και η λιγούρα μας κύκλωνε, όταν είδαμε το ζευγάρι των Γερμανών να μας πλησιάζει.
"Κοφ'το ρε, τι γαλλικά, τη γλώσσα του θέλει να μάθει αν μιλάτε", πετάχτηκε ο Γιάννης.
Τα μόνα Γερμανικά που ξέρω, του λέω, είναι τα ονόματα των παιχταράδων της Burghausen του ανταπαντώ. Αφού όμως είσαι τέτοια ατσίδα, πές του εσύ ότι δεν τρέχει κάστανο και άλλη φόρα τις μπύρες να τις αφήνει σπίτι του.
Ο κολλητός μου ρίχνει μια σκουντιά και μου κάνει, "μεγάλε, ο φάλαινας τσίτωσε τα αφτιά του μόλις σε άκουσε".
"Γιατί τι είπα;" διαμαρτύρομαι, και γυρνάω στον Γιάννη για βοήθεια.
"Θέλει να μάθει γιατί αναφέρθηκες στην πόλη του", μου απαντά εκείνος, και είναι η σειρά μου να μείνω κάγκελο.
"Πες του ότι για κάποιο λόγο γουστάρω την ομάδα της πόλης του στο ποδοσφαιράκι που παίζω με τον κολλητό".
"Ο κύριος θέλει να σας ευχαριστήσει που τον τραβήξατε από το νερό προηγουμένως" μεταφράζει ο Γιάννης. Και πιο σιγανά "τυχαίνει να είναι ο πρόεδρος της ομάδας που ανέφερες"?
!!!
Καλά, έχω δει πολλά τρελά στο παιχνίδι, αλλά να μου συμβαίνουν και στ' αλήθεια, αδυνατούσα να το πιστέψω.
"Εχμ, χαίρω πολύ, Bonimeier, Schmidt, Krause, Wacker arena", γ**ο, ούτε που έπεφτε στον χάρτη δεν ήξερα. Απλά στη τελευταία βέρσιον που ξεκίνησα άνεργος ήταν το μοναδικό κλάμπ που μου πρόσφερε εργασία καθώς μόλις είχε πέσει στη Τρίτη κατηγορία και δώσανε πόδι στο τεχνικό τιμ.
Μέχρι να τα μεταφράσει αυτά ο Γιάννης εγώ καθόμουν σαν χάνος και τον κοίταζα ρουφώντας το φραπόγαλο ενώ αυτός έχω την εντύπωση ότι χαμογελούσε μέσα από τα μουστάκια του όσο άκουγε.
"Λοιπόν το βράδυ φαίνεται πως είμαστε όλοι καλεσμένοι στο εστιατόριο του ξενοδοχείου που μένει, για δείπνο".
?Φρρρρ?, ο ήχος από το καλαμάκι που ρουφούσε αέρα ήταν ενδεικτικός της σαστιμάρας μου. Το ξενοδοχείο ήταν το μοναδικό 5άστερο του νησιού και εμείς συνηθίζαμε να χαζεύουμε τα βράδια τις ηλιοκαμμένες τουρίστριες να μπαινοβγαίνουν στη χλιδάτη ρεσεψιόν από το μπαράκι απέναντι.
Τεσπα το ραντεβού κλείστηκε και το ζευγάρι αναχώρησε συνοδεία της γκρινπις.

[Aiscalp]

Live your myth in FM (Part II)
Ένα δυνατό ουφ ακούστηκε από τον φίλο μου, που τόση ώρα κρατούσε την ανάσα του. Χάρη του λέω, βγάλε το λάπτοπ τώρα. Θέλω να τσεκάρω την ομάδα. Και εσύ Γιάννη άκου προσεκτικά γιατί το βράδυ έχεις έργο να επιτελέσεις!
Position Name
GK Jens Kern (βασικός)
S1 Manuel Riemann (αναπληρωματικός)
DC Daniel Rosin (αρχηγός)
DC Sergej Volkov (νέος u21 Καζακστάν?!)
DC Sasan Gouhari (νέος u21 Ιράν!)
DC Igor Jovanovic (νέος μάπα)
DC Lukas Lechner (φιλότιμος, αλλά?)
DC Sebastian Wolf (καλός μόνο για πούλημα)
DR Josef Lastovka (καλός για την ώρα)
DL Christopher Krause (νέος, μαθαίνει γρήγορα)
DL Ronald Schmidt (β? αρχηγός)
ML Dilaver Satilmis (άστα να πάνε)
MC Roland Bonimeier (σταθερός, ότι πρέπει)
MR Martin Oslislo (μετριότης μετριοτήτων)
MC Thomas Mayer (δεν βλέπω να έχει μέλλον)
MC Sebastian Mitterhuber (για μικρές κατηγορίες μόνο)
AMR Fatmir Pupalovic (κάποια μέρα θα γίνει μεγάλος)
AMC David Solga (μετριότης?)
AMR/ST Alexander Deptalla (αχρηστος)
FC Chhunly Pagenburg (δανεικό τον πήρε ο προηγούμενος, θα παίζει μέχρι να φύγει)
AML Marc Heider (κρυφό ταλέντο)
ST Thomas Neubert (ψηλός, ακατοίκητο)
ST Christoph Teinert (δαιμόνιος, όλα τα λεφτά)

Λοιπόν ο κύριος τερματοφύλακας τους φαινόταν εντελώς άγλυκος, αλλά ο πιτσιρικάς αναπληρωματικός είχε ενδιαφέρουσες φουσκάλες.
Η άμυνα είχε τον αρχηγό της ομάδας για στυλοβάτη σεντερ μπακ τον πιο έμπειρο αλλά και τον πιο αργό, και δυο τρεις νεαρούς διεθνείς να τον πλαισιώνουν. Στα μπακ και οι δύο θέσεις ήταν κατειλειμένες από έμπειρους παίχτες, ενώ το αριστερό μπακ είχε και φαρμακερό σουτ.
Στο κέντρο η εντύπωση επίσης γλυκόξυνη. Ο αμυντικός χαφ μπορούσε να σταθεί με αξιώσεις σε καλύτερες κατηγορίες. Ο δεξιός μέσος ήταν έμπειρο εργαλείο αλλά χωρίς ιδιαίτερες ικανότητες. Στα αριστερά μπάζαμε νερά, και οι δύο νεαροί κεντρικοί μέσοι χρειάζονταν παιχνίδια στα πόδια τους για να δείξουν την αξία τους.
Μπροστά η εικόνα ήταν σε γενικές γραμμές καλή. Τόσο το αριστερό εξτρέμ όσο και ο γρήγορος φουνταριστός φαίνονταν για αστέρια. Από δεξιά ο νεαρός είχε πολύ όρεξη και περίμενε να ανέβει με παιχνίδια και καλή προπόνηση. Ο ψηλός σεντερ φόρ όμως φαινόταν για άμπαλος και οι αναπληρωματικοί τους ήταν για φιλικά μόνο.
Το προπονητικό κέντρο και το γήπεδο ήταν σε μέτρια κατάσταση, αλλά η ομάδα διατηρούσε και φυτώριο παιχτών -και όχι φούντας όπως κάποιοι άλλοι. Η γενική εντύπωση ήταν ότι επρόκειτο για μια μικρομεσαία ομάδα που στην Ελλάδα στις καλές της μέρες θα διεκδικούσε παραμονή στην α εθνική κυρίως λόγω της γερμανικής της οργάνωσης και λειτουργίας.
Έτσι την είχα πάρει την ομάδα σχεδόν χάνοντας τη καλοκαιρινή προετοιμασία και τη πρώτη χρονιά παλέψαμε για την άνοδο και το πετύχαμε σχεδόν χαλαρά, επιβεβαιώνοντας ότι η ομάδα αδικήθηκε πέφτοντας.
Τη δεύτερη χρονιά θυμάμαι ότι είχα πει ξεκάθαρα στον πρόεδρο ότι θα κατάφερνα να ανεβάσω την ομάδα στη πρώτη κατηγορία της Bundesliga με τα χρήματα που μου έδινε για μεταγραφές και τα καταφέραμε βγαίνοντας 3οι στο τελευταίο ματς της περιόδου.
Το καλοκαίρι στο νησί είχα ξεκινήσει τη τρίτη σεζόν και βρισκόμουν στη 5 θέση της κατάταξης ήδη σχεδόν από τα μέσα της περιόδου. Στον πρόεδρο είχα υποσχεθεί ότι θα κρατούσα την ομάδα μακριά από τη ζώνη του υποβιβασμού και όμως μπορούσα πλέον να γλυκοκοιτάζω την έξοδο της ομάδας στο ιντερτότο. Καθώς όμως γινόταν πολύς ντόρος για το επικείμενο πατς -όπως κάθε χρονιά άλλωστε- είχα χαλαρώσει τους αγωνιστικούς μου ρυθμούς και πιο πολύ λέγαμε ιστορίες με τον φιλάρα. Και να που τώρα είχα τον πρόεδρο μπροστά μου και μας χρωστούσε και τη ζωή του.
Αφού τα είπαμε με τα παιδιά, γυρίσαμε στα δωμάτιά μας και πέσαμε για ύπνο ώστε να είμαστε φρέσκοι για τις βραδινές κατακτήσεις στο ξενοδοχείο.

[Aiscalp]

Live your myth in FM (Part III-και τελευταίο)
Μπήκαμε σαν άρχοντες στο ξενοδοχείο και καθίσαμε στο μπαρ δίπλα στη πισίνα να παραγγείλουμε κοκτέιλ περιμένοντας τον χερ Dichtung και τη φράου Πίγκυ να κατέβουν από τη σουίτα τους. Χωρίς να χάσουμε χρόνο αρχίσαμε τα τσαλιμάκια με τις εποχούμενες «θεές» και το καλαμπούρι. Όταν τους είδαμε να καταφτάνουν σηκωθήκαμε βιαστικά από το τραπέζι μας για να τους χαιρετήσουμε και τους ακολουθήσαμε στο χώρο του εστιατορίου.
Ο Πρόεδρας είχε πιάσει ένα ακριανό τραπέζι, ή μάλλον δύο κολλητά και επάνω τους έβλεπα σερβίτσια για εφτά άτομα. Σκέφτηκα από μέσα μου ότι αυτοί οι δύο δεν το είχαν σε τίποτα να φάνε και να ξαναπαραγγείλουν, αλλά θα άλλαζαν και καρέκλες;
Η απορία μου λύθηκε άμεσα καθώς είδαμε ακόμα ένα ζευγάρι να μας πλησιάζει και να προχωρούν στις συστάσεις.
?Ο κύριος είναι ο τεχνικός διευθυντής της ομάδας με την αρραβωνιαστικιά του» μας πληροφόρησε με σπουδή ο Γιάννης, ενώ ο Χάρης μου σφύριζε «καλό το γκομενάκι, τον ντρίπλαρε τον καράφλα?.
Καθίσαμε και ο Πρόεδρας σφύριξε την έναρξη. Πέσαν τα γκαρσόνια επάνω μας για τις παραγγελίες. Το μενού σήμερα ήταν αφιερωμένο στην ινδική κουζίνα. Πως τους ήρθε ένας θεός ξέρει.
?Λοιπόν, θα προτιμήσω το Chapati με γιαούρτι και το κοτόπουλο Korma για πρώτο/δεύτερο και κρέμα καρύδας για μετά?, λέω με σοβαρότητα στον μέτρ, και του επιστρέφω το μενού μου, ενώ από μέσα μου ευγνωμονώ τον Τσακ για τις συνταγές και τις ιστορίες του. ?Και παιδιά σας συνιστώ να κάνετε το ίδιο και να μην πάρετε το chicken massala γιατί θα σας ανάψει?, συμβούλεψα τους δικούς μου. Οι Γερμανοί, χαλαρά, τα παρήγγειλαν όλα.
Όσο τρώγαμε η συζήτηση περιστρεφόταν γύρω από τα διεθνή ποδοσφαιρικά νέα, καθώς ήταν περίοδος μεταγραφών και τα μεγάλα ονόματα έδιναν και έπαιρναν καθημερινά στον τύπο. Άλλο που δεν θέλαμε εμείς, που ξημεροβραδιαζόμασταν πάνω στα διεθνή πρωτοσέλιδα που βρίσκαμε στο ιντερνετ του λαπτοπ. Κατά το γλυκό είχαμε περάσει στο ελληνικό πρωτάθλημα και συζητούσαμε για τη πορεία της Εθνικής, τον Ρεχάγκελ, το φιάσκο της Βέρντερ με τον Ολυμπιακό, και τους Έλληνες που αγωνίζονταν στη Budesliga. Ολη την ώρα και οι δύο τους ρωτούσαν τη γνώμη μας για τις μεταγραφικές κινήσεις που έγιναν, για τις εκτιμήσεις που κάναμε για τη πορεία των μεγάλων ομάδων, για τις αγαπημένες μας ομάδες και άλλα ευχάριστα.
Όταν στο τραπέζι έμειναν μόνο τα πούρα τους και οι κυρίες μας καληνύχτισαν και αποχώρησαν, τα πράγματα μου φάνηκε σαν να σοβάρεψαν.
?Ο πρόεδρος θέλει να επαναλάβεις γιατί ανέλαβες την ομάδα του στο ποδοσφαιράκι ώστε να το ακούσει και ο τεχνικός διευθυντής?, μου λέει ο Γιάννης. Στη συνέχεια ήθελε να μάθει τι μεταγραφές έκανα στο τιμ και στην ομάδα και γιατί.
Θυμήθηκα ότι κράτησα ελάχιστους από το αρχικό τεχνικό τιμ που τους αντικατέστησα για να ανεβάσω τα αστέρια στη προπόνηση, με άλλους, για τους οποίους οι αποζημιώσεις που πλήρωσα κόστισαν περισσότερο από ότι οι παίχτες που αγόρασα εκείνη τη χρονιά. Το ρόστερ το κράτησα ως είχε όλη τη χρονιά, και συμβόλαια ανανέωσα μόνο αφού είχα εξασφαλίσει την άνοδο και η διοίκηση μου ανανέωσε το συμβόλαιο και ετοίμασε το μπάτζετ. Και εκεί τη πάτησα.
?Ο πρόεδρος ρωτάει πόσα σου έδινε στο συμβόλαιο που έκανες?, μου κάνει ο Γιάννης. ?Ξέρω?γω;? του απαντάω. ?Χίλια εξακόσια-χίλια εννιακόσια το μήνα. Ούτως ή άλλως έπαιζα τον προπονητή που ήρθε από το πουθενά?.
Και μου σκάει τη βόμβα.
?Θα σε ενδιέφερε να σε πληρώνει τρία χιλιάρικα τον μήνα κανονικά χρήματα;? μου λέει κατάπληκτος ο Γιάννης, και τα μάτια του γυάλιζαν.
?Τι, να με πληρώνει για να παίζω;?. Ντουβάρι εγώ.
?Για να προπονείς την ομάδα ρε μ**κα!!. Και εσύ, λέει στο Χάρη, για βοηθός του? μας έβαλε τις φωνές.
Τον κοιτούσα, μια αυτόν και μια τον χοντρό. «Χάρη τσίμπα με. Ο χοντρός έπαθε ηλίαση και τα πετάει έτσι ή εγώ δεν κατάλαβα;»
Τότε ήταν που ο τεχνικός διευθυντής έβγαλε τον χαρτοφύλακα που είχε ακουμπισμένο κάτω από το τραπέζι και τον άνοιξε μπροστά μας. Από μέσα ξεχείλισαν έγγραφα, φωτογραφίες, σφραγίδες και μια πένα. Άρχισε να τα αρχειοθετεί σε στοίβες μπροστά μας ενώ ο Γιάννης μετάφραζε τα λεγόμενα του προέδρου.
?Όπως ήδη ξέρετε, η ομάδα υποβιβάστηκε και θεωρώντας εν μέρει υπεύθυνο το τεχνικό τιμ τους απομακρύναμε. Με τον Λαρς από δω ξεκινήσαμε να κάνουμε έρευνα ανεύρεσης νέου προπονητικού τιμ, αλλά οι μέχρι στιγμής επιλογές μας δεν μας ικανοποιούν απόλυτα. Αυτό που διακρίναμε είναι ότι λείπει από τους υποψηφίους η σπιρτάδα για διάκριση. Χωρίς αυτήν, το φιλότιμο που λέτε εσείς οι Ελληνες, οι παίχτες μας δεν δείχνουν τη προδιάθεση να δείξουν αυτό που αξίζουν. Δεν παραγνωρίζουμε το γεγονός ότι τα οικονομικά του κλαμπ είναι περιορισμένα και δεν επιτρέπουν σπατάλες σε συμβόλαια και μεταγραφές, όμως αυτό μη σας ανησυχεί. Εγώ από σας θέλω να μεταδώσετε τη φαντασία και τη τρέλα σας για ποδόσφαιρο ώστε πρώτα να χαρούμε μπάλα και στη συνέχεια να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε τα αποτελέσματα. Σας εμπιστεύομαι απόλυτα ότι θα προσπαθήσετε για το καλύτερο?.
?Συζητήσαμε με τον Λαρς και πιστεύουμε ότι μπορούμε να σας δώσουμε μια περίοδο χάριτος ίση με τη σεζόν που ξεκινάει για να δοκιμάσετε το χέρι σας με ορισμένες προϋποθέσεις. Να ξεκινήσετε άμεσα μαθήματα Γερμανικών και να αγοράσετε πρωτότυπο το ποδοσφαιράκι?, κατέληξε σκάζοντας στα γέλια.
Με τον Χάρη κοιταζόμασταν ανήμποροι να αντιδράσουμε, ενώ από μέσα μου σκεφτόμουν πως είχα πείσει τον εαυτό μου να μην τρέξει να αγοράσει το παιχνίδι αν πρώτα δεν κυκλοφορούσε το πατς?
Πατς?
Κυκλοφόρησε?
??Το ΠΑΤΣ κυκλοφόρησε σου λέω?.
?Καλά ρε Πέτρο. Σε πήρε ο ύπνος κάτω από την ομπρέλα και δεν ακούς λέξη από αυτά που σου λέω. Ξύπνα ρε. Γίνεται χαμός στο σάιτ?.
Ανοιξα αργά τα μάτια μου και κοίταξα τριγύρω. Η παραλία ήταν σχεδόν έρημη αυτή την ώρα και μόνο τα γλαρόνια συνέχιζαν απτόητα να φέρνουν κύκλους πάνω από τη προκυμαία ψάχνοντας για αφρόψαρα.
"Να υποθέσω ότι ο πρόεδρος έχει ώρα που έφυγε;", έκανα δειλά.
"Αγόρι μου, ο ήλιος σου έκαψε τα κυκλώματα μου φαίνεται. Ποιος πρόεδρος;", με αποπήρε ο Χάρης. "Μάζεψε τη πετσέτα σου από κάτω και να πηγαίνουμε. Μας περιμένουν στο καφέ να δοκιμάσουμε τις νέες τακτικές. Καλά, που ονειροβατούσες;"
Σηκώθηκα μουδιασμένος και συνάμα αποφασισμένος. Αν δεν σήκωνα ΤσουΛου με τη Burghausen να μη με λέγαν Πέτρο. Α, και να ξεκινούσα μαθήματα Γερμανικών μόλις γυρνούσα στη πόλη. Ποτέ δεν ξέρεις.

[Aiscalp]

300+views και ούτε ένα σχόλιο
Τεσπα, νέα ιστοριούλα. Κάθε σχόλιο ευπρόσδεκτο

Μια φορά και έναν καιρό (Μέρος Ι)
Ο εκατόνταρχος ήταν πραγματικά τσαντισμένος τώρα. Λόγω των ετοιμασιών είχε να κοιμηθεί κανονικά σχεδόν δύο εβδομάδες. Τα μάτια του ήταν κάθε μέρα κατακόκκινα από την αϋπνία και τη καταραμένη άμμο, η ανάσα του βρωμούσε από το χειρίστης ποιότητας κρασί που πουλούσε το καπηλιό της συνοικίας του, το πόσιμο νερό τους δίνονταν με το δελτίο και σαν να μην έφταναν αυτά ο φρούραρχος του είχε φορτωθεί σαν τσιμπούρι.

Είχαν περάσει σχεδόν τρεις μήνες από τη πτώση της Καρχηδόνας στα ρωμαϊκά στρατεύματα. Ο στρατηγός Σκιπίωνας το είχε πει ξεκάθαρα στο στράτευμα στο διάγγελμά του πριν ξεκινήσει η εκστρατεία. "Αυτή θα είναι η τρίτη και τελευταία φορά που η Καρχηδόνα σηκώνει το κεφάλι της. Θα της το κόψουμε σύριζα ώστε να γίνει το παράδειγμα για όλες τις επαρχίες που πιστεύουν ότι η επιρροή της Ρώμης θα είναι εφήμερη". Βέβαια είχαν προηγηθεί οι απαραίτητες αφορμές για την έναρξη αυτού του πολέμου. Η Ρώμη είχε απαιτήσει από τους προύχοντες της πόλης να στείλουν τα ανήλικα παιδιά των ευγενών τους αιχμάλωτα στη Ρώμη ώστε να ενστερνισθούν τα ρωμαϊκά ιδεώδη. Φυσικά η πρόταση αποκρούστηκε με θυμό από τους κατοίκους και αν και μαζεύτηκαν περίπου 300 αγόρια και κορίτσια ,πάρα πολλοί ευγενείς αποφάσισαν να στείλουν τα παιδιά τους σε πόλεις της Λιβύης χρησιμοποιώντας ψευδή ονόματα προκειμένου να τα γλιτώσουν από την οργή των Ρωμαίων. Άλλοι πάλι, πιο απελπισμένοι, αυτοκτόνησαν παίρνοντας μαζί τους και τις οικογένειές τους πηδώντας από τα τείχη της πόλης ή με δηλητήριο.

Η Ρώμη προχώρησε και ένα βήμα παραπέρα. Απαίτησε από τους Καρχηδόνιους να γκρεμίσουν τη παραθαλάσσια πόλη τους και να τη χτίσουν πιο βαθιά στην ενδοχώρα, προφανώς για να εκμηδενίσουν το εμπόριό τους και τη ναυτική τους παράδοση. Δεν υπήρχε πλέον καμιά αμφιβολία στους κατοίκους της πόλης ότι σύντομα θα έβλεπαν τις ρωμαϊκές τριήρεις στον ορίζοντα, όπως και έγινε. Από τότε που τα ρωμαϊκά πανιά πλημμύρησαν τον κόλπο της Καρχηδόνας και τα ρωμαϊκά στρατεύματα αποβιβάστηκαν στις ακτές της, είχαν περάσει σχεδόν τρία χρόνια πολιορκίας, κακουχιών και κακών μαντάτων. Καμιά άλλη πόλη ή επαρχία δεν ήταν διατεθειμένη να εναντιωθεί στην ηγεμονία της Ρώμης πέρα από τους Μακεδόνες οι οποίοι όμως είχαν τα χέρια τους γεμάτα. Έτσι οι Καρχηδόνιοι απεσταλμένοι είχαν επιστρέψει με άδεια χέρια και κούφιες υποσχέσεις. Ήδη μετέφεραν ειδήσεις ότι οι μισητοί Νουμίδιοι κατέστρωναν πλάνα για τον διαμοιρασμό των εδαφών της και σχετικά αιτήματα είχαν αποσταλεί στο Ιμπέριουμ.

Η πόλη δεν μπορούσε να αντέξει χωρίς συμμάχους, τα τείχη ποτέ δεν είχαν επισκευαστεί όπως ήταν στο παρελθόν και το ηθικό των κατοίκων είχε πέσει κατακόρυφα ιδίως μετά τον χαμένο πόλεμο με τη Νουμιδία. Οι λεγεωνάριοι μπήκαν σε μια πόλη που έμοιαζε παραδομένη από καιρό, φάντασμα του παλιού εαυτού της. Οι πόρτες και τα παραθυρόφυλλα ήταν κλειστά καθώς περνούσαν οι ρωμαϊκές κοορτές. Οταν το σώμα του κυβερνήτη που πρόλαβε να αυτοκτονήσει παρέμεινε άταφο και σε κοινή θέα για ένα μήνα κανείς δεν εναντιώθηκε. Ο στρατός παραδόξως δεν είχε προχωρήσει σε εκτεταμένους βανδαλισμούς και λεηλασίες και αν και η παρουσία του στην πόλη ήταν κάτι περισσότερο από αισθητή, οι εναπομείναντες κάτοικοι είχαν αρχίσει να ξεμυτίζουν από τα υπόγεια θέλοντας να πιστέψουν ότι τα χειρότερα είχαν περάσει.

Ο εκατόνταρχος Φίλιππος Ινζάγκιος ήθελε να πιστέψει το ίδιο. Στο εκστρατευτικό σώμα είχε δηλωθεί εθελοντικά, αφού ήταν ένας βετεράνος των πεδίων των μαχών έχοντας πάρει μέρος στις περισσότερες από τις εκστρατείες που είχαν καταστρώσει στρατηγοί και πατρίκιοι τα τελευταία 15 χρόνια για τη δόξα της Ρώμης πάντα. Λοιπόν η δόξα της Ρώμης μπορούσε να πάει να απαυτωθεί έτσι όπως είχαν έρθει τα πράγματα. Κάτι τα ακριβά γούστα της γυναίκας του και τα πανάκριβα της εταίρας, κάτι ο εθισμός του στα ζάρια, και το κτήμα του στην Απουλία που με τόσο κόπο είχε αγοράσει ήταν ήδη χρεωμένο. Η μόνη λύση που είχε μπροστά του για να ξεφύγει από τους δανειστές του και τις αγανακτισμένες γυναίκες του ήταν να γραφεί στο εκστρατευτικό σώμα.
Τώρα ο εκατόνταρχος με τη ζεστή ανάσα της ερήμου να του τσουρουφλίζει το πρόσωπο όταν δεν την απέδιωχνε το γλυκό αεράκι της Μεσογείου στεκόταν ανυπόμονα έξω από το φρουραρχείο περιμένοντας να τον καλέσουν.
Ήταν κοινό μυστικό πλέον ότι ο Σκιπίωνας αυτοπροσώπως θα επισκέπτονταν το εκστρατευτικό σώμα και τη πόλη το προσεχές διάστημα, και για τον λόγο αυτό στον Φίλιππο είχαν ανατεθεί καθήκοντα συνοδού και ξεναγού καθώς ήταν από τους λίγους ανώτερους αξιωματικούς που ήξερε την πόλη από τις προηγούμενες εκστρατείες εναντίον της. Θα συνόδευε τον στρατηγό στην περιοδεία του και θα φρόντιζε να απαντήσει σε όλες τις ερωτήσεις του σχετικά με τη δομή της πόλης, τη πληθυσμιακή κατανομή, τις υποδομές, αλλά και να του μεταφέρει το κλίμα που επικρατούσε στον πληθυσμό. Τον τελευταίο μήνα ο Φίλιππος περιδιάβαινε καθημερινά τη πόλη από άκρη σε άκρη, φροντίζοντας να μάθει κάθε πλατεία, γωνιά, αγορά και δημόσιο κτήριο, ενώ τα βράδια ακολουθούσε τις περιπόλους στις εφόδους τους στα σπίτια των εύπορων πολιτών ψάχνοντας για αδήλωτα τιμαλφή και εύρωστα νεαρά παιδιά. Για όλα αυτά έπρεπε να δίνει καθημερινή αναφορά στον φρούραρχο ακολουθώντας μια διαδικασία αναμονής που μπορούσε να κρατήσει και δυο ώρες, Το ενδιαφέρον του φρουράρχου για τις αναφορές του είχε κρατήσει λιγότερο από δυο βδομάδες. Πλέον άκουγε βαριεστημένα όχι μόνο τις δικές του αναφορές, αλλά από ότι μάθαινε και των άλλων αξιωματικών, παρ?όλα αυτά επέμενε αυτές να του παραδίνονται με την ίδια τυπικότητα. Ήταν φανερό πως κάτι είχε αλλάξει την συμπεριφορά του, όμως ήταν κάτι που ο Φίλιππος θα έπρεπε να μαντέψει προς το παρόν.

Είχε σχεδόν μεσημεριάσει όταν ο Φίλιππος, έχοντας παραδώσει την αναφορά του για τη προηγούμενη μέρα, γύρισε στους δρόμους της πόλης. Σήμερα θα ξέδινε από την τσατίλα του διαφορετικά. Είχε σκοπό να επισκεφτεί μια αλάνα όπου όπως είχε μάθει μαζεύονταν τα χαμίνια, ορφανά του πολέμου τα περισσότερα, και παίζαν ένα περίεργο παιχνίδι.

[Aiscalp]

Μια φορά και έναν καιρό (Μέρος ΙΙ)
Στην αλάνα που είχε μήκος ίσα με μισό στάδιο και πλάτος όσο το μισό του, πήγε με συνοδεία μόνο δύο λεγεωνάριων για να μην δημιουργήσει αναστάτωση. Έτσι κι αλλιώς η φυσιογνωμία του είχε γίνει αρκετά γνωστή στη πόλη αφού είχε μιλήσει με τους περισσότερους μαγαζάτορες και είχε καθίσει στα περισσότερα καπηλειά. Από εκεί που στεκόταν μπορούσε να καταλάβει ότι τα χαμίνια είχαν χρησιμοποιήσει κιμωλία για να χωρίσουν την ορθογώνια πλατεία στη μέση και είχαν χωριστεί σε δύο ομάδες που διακρίνονταν μεταξύ τους από ένα φτερό κόκορα που είχαν κρεμασμένο στο λαιμό τους οι παίχτες της μιας ομάδας και ένα φτερό χήνας οι άλλοι. Το παιχνίδι τους είχε ήδη ξεκινήσει όταν έφτασε, οπότε δεν μπόρεσε να παρατηρήσει πως χωρίστηκαν οι ομάδες, όμως υποπτευόταν ότι η κάθε γειτονιά είχε την δική της. Συνολικά μέτρησε 20 πιτσιρικάδες από 7 έως 10 χρονών στον κυρίως χώρο της αλάνας και καμιά δεκαριά άλλους να περιμένουν τη σειρά τους να μπουν στο παιχνίδι ακουμπώντας στους τοίχους του παρακείμενου ιερού της Ισιδας.

Η κάθε ομάδα είχε έναν αρχηγό που ήταν ο μεγαλύτερος σε ηλικία παίχτης ο οποίος έδινε το πρόσταγμα για τις κινήσεις που θα πραγματοποιούσε η ομάδα χρησιμοποιώντας κωδικές λέξεις και σφυρίγματα. Το αντικείμενο του παιχνιδιού φαινόταν να είναι ένα τόπι στο μέγεθος καρύδας φτιαγμένο από σφικτά πλεγμένη ψάθα και στο εσωτερικό του κροτάλιζαν πέτρες ή ίσως ήταν κόκαλα. Οι παίχτες της κάθε ομάδας ξεκινούσαν από το δικό τους μισό της αλάνας και φαίνεται ότι είχαν αυστηρά καθορισμένες θέσεις που επέβλεπαν. Όταν η ομάδα στην κατοχή της οποίας βρισκόταν το τόπι ξεκινούσε να επιτεθεί, οι μισοί παίχτες της περνούσαν τη γραμμή της κιμωλίας τρέχοντας και προσπαθούσαν να κατευθυνθούν όσο πιο βαθιά στην αντίπαλη περιοχή μπορούσαν αποφεύγοντας τους αντίπαλους αμυντικούς που επιχειρούσαν να τους παρεμποδίσουν όταν περνούσαν από κοντά τους, Ο παίχτης που είχε στη κατοχή του το τόπι μπορούσε να κάνει εφόρμηση κρατώντας το τόπι στον αέρα και επιχειρώντας να απωθήσει βίαια όσους αμυντικούς τον πλησίαζαν.

Εφόσον όμως δύο αμυντικοί κατάφερναν να τον πιάσουν τότε ήταν υποχρεωμένος να παραδώσει το τόπι, αφού στο εντωμεταξύ είχε φάει της χρονιάς του. Αν κατάφερνε όμως να δώσει πάσα σε συμπαίχτη του που βρίσκονταν πιο μπροστά από τον ίδιο, τότε η φάση συνεχίζονταν. Προς τα πίσω απαγορευόταν να δώσει πάσα, οπότε οι συμπαίχτες του που είχαν μείνει στην άμυνα της δικής τους περιοχής απλά κοιτούσαν ανήμποροι. Ο παίχτης που δεχόταν τη πάσα έπρεπε να πιάσει το τόπι στον αέρα, γιατί αν αυτό έπεφτε κάτω τότε γίνονταν πανηγύρι. Μαζεύονταν οι δύο ομάδες γύρω από το τόπι σε απόσταση 15 ποδιών και με το εναρκτήριο σφύριγμα τρέχαν προς τον αντίπαλο προσπαθώντας να τους εμποδίσουν και να ανοίξουν χώρο για τον αρχηγό τους για να κλωτσήσει το τόπι προς την αντίπαλη περιοχή. Αν ο αρχηγός που πρώτος κλοτσούσε το τόπι κατόρθωνε να πετύχει τον τοίχο που σηματοδοτούσε το τέλος της αλάνας από την πλευρά των αντιπάλων τότε η φάση τελείωνε και ο αρχηγός κρεμούσε στον λαιμό του ένα δεύτερο φτερό.

Μετά από δύο ώρες που το παιχνίδι τελείωσε, η ομάδα που ο αρχηγός της είχε συγκεντρώσει τα περισσότερα φτερά -εφτά μέτρησε ο Φίλιππος- πανηγύριζε έξαλλα στο κέντρο της αλάνας, ενώ οι ηττημένοι ήταν υποχρεωμένοι να παραδώσουν τα δικά τους φτερά. Μύτες είχαν ανοίξει άφθονες και τα χέρια και τα πόδια των πιτσιρικάδων ήταν καταγρατζουνισμένα, αλλά η ικανοποίηση ήταν διάχυτη στο πρόσωπό τους, πολύ περισσότερο που δέχονταν τις επευφημίες των άλλων παιδιών που παρακολουθούσαν τόση ώρα το παιχνίδι φωνάζοντας δυνατά τις προτιμήσεις τους.

Ο Φίλιππος απομακρύνθηκε από το παρατηρητήριό του εντυπωσιασμένος από την ενεργητικότητα αυτών των παιδιών και τη φαντασία στους στο στήσιμο ενός ομαδικού παιχνιδιού. Όταν μάλιστα παρατήρησε ότι οι δύο λεγεωνάριοι της συνοδείας του είχαν βάλει μεταξύ τους στοίχημα για το ποια ομάδα θα κέρδιζε, είχε φτάσει να χαμογελάει κάτω από τα μουστάκια του. Από τα χαμίνια τον είχε εντυπωσιάσει ένα κολοπετσωμένο που έπαιζε από τα δεξιά στην επίθεση αφού με την ταχύτητα, την ευστροφία και την ευελιξία του κατόρθωνε όχι λίγες φορές να ελευθερώνεται και να δέχεται τις πάσες του αρχηγού που στη συνέχεια ήταν εύκολο να τις τελειώσει η ομάδα. Εντύπωση επίσης του προξένησε και ένα ψιλόλιγνο χαμίνι που παίζοντας στο κέντρο της αμυντικής διάταξης μάζευε όλες τις ψηλές μπαλιές και είχε καταφέρει και αρκετές κουτουλιές στους αντίπαλους επιθετικούς.
Εκείνο το βράδυ, αφού ξεμπέρδεψε γρήγορα με το περίπολο, ο Φίλιππος γύρισε στο φτωχικό του δωμάτιο αντί να κατηφορίσει προς το καπηλειό. Είχε βάλει σκοπό να καταγράψει τις σημειώσεις του από τη σημερινή μέρα και ιδίως από το παιχνίδι που παρακολούθησε. Σε όλα του τα χρόνια ως κοσμογυρισμένος στρατιώτης αυτό το θέαμα τον είχε συνεπάρει όσο τίποτε άλλο που είχε συναντήσει. Είχε ακούσει για παρόμοια παιχνίδια που παίζονταν στην ελληνική επαρχία όμως οι περιγραφές τους φάνταζαν πολύ πιο παθητικές σε κίνηση από αυτό που έζησε.

[eldiavolo]

Βάλε καμία εικόνα ρε παιδί μου η κανα χρωματάκι...
νιώθω οτι διαβάζω αρχαιο σανσκριτικο γραπτο...

Εισαι κ συ θεούλης παντως

[Aiscalp]

Μια φορά και έναν καιρό (Μέρος ΙΙΙ-τελευταίο)
Το επόμενο πρωινό ο φρούραρχος κατά παράδοξο τρόπο τον δέχτηκε σχεδόν αμέσως. Το γραφείο του ήταν σε κατάσταση αναβρασμού αν και ο ίδιος επιδείκνυε την ίδια παχυδερμικότητα όπως πάντα. Πριν ξεκινήσει ο Φίλιππος να διαβάζει, ο φρούραρχος τον διέκοψε.
«Εκατόνταρχε, δεν είναι απαραίτητο αυτό σήμερα. Ο στρατηγός Σκιπίων ενημερώθηκα ότι θα βρίσκεται εδώ αύριο το πρωί για την προγραμματισμένη επιθεώρηση. Πάρε την ημέρα αυτή άδεια και φρόντισε να επιμεληθείς της εμφάνισής σου γιατί έχεις αρχίσει να μοιάζεις και να μυρίζεις σαν ντόπιος. Επίσης φρόντισε για την αρτιότητα της διμοιρίας σου. Ο στρατηγός θα σε χρειαστεί μέχρι το μεσημεριανό κάλεσμα. Στη συνέχεια με αυτό το φύλλο πορείας θα παρουσιαστείς στον αρχηγό του στολίσκου που θα καταπλεύσει αύριο το απόγευμα στο στρατιωτικό βραχίονα του λιμανιού. Το φύλλο πορείας αποτελεί την οριστική αποστράτευσή σου και την επιστροφή σου στα πάτρια. Τον οπλισμό σου θα τον παραδώσεις στο φρουραρχείο των Συρακουσών. Καλή επιστροφή στρατιώτη».
«Μα?», πήγε να κάνει ο Φίλιππος. «Το έργο της κοορτής μας εδώ δεν έχει ολοκληρωθεί ακόμη. Οι δρόμοι είναι σε κακά χάλια και αν δεν οργανώσουμε τη παραγωγή, ο πληθυσμός της πόλης δεν θα βγάλει τον επερχόμενο χειμώνα».
«Εκατόνταρχε έχεις τις διαταγές σου. Προσπάθησε τουλάχιστον να κάνεις αυτό που σου ζητείται και ίσως αύριο να πάρεις τις απαντήσεις που ζητάς από τα πιο επίσημα χείλη». Ο φρούραρχος με τον ίδιο βαριεστημένο τρόπο έκανε νόημα ότι η ακρόαση τελείωσε.

Ο Φίλιππος χαιρέτησε στρατιωτικά, έκανε μεταβολή και φεύγοντας έκλεισε την πόρτα πίσω του, σημειώνοντας στο μυαλό του όλα τα ορθάνοικτα άδεια μπαούλα που περίμεναν παραταγμένα έξω από το γραφείο. Στη μονάδα του είχε να εμφανιστεί τόσο καιρό που ο φρουρός στην είσοδο τρόμαξε να τον αναγνωρίσει. Αφού κουρεύτηκε και ξυρίστηκε, πλύθηκε με το λιγοστό νερό που δικαιούνταν και κάλεσε τον υποδιοικητή να σαλπίσει επιθεώρηση. Η μονάδα του απαρτίζονταν κατά κόρο από αμούστακα παιδαρέλια που στο μυαλό τους κουβαλούσαν όνειρα δόξας και πλούτου όταν μεταξύ τους τσακώνονταν σε ένα παιχνίδι πεσσών. Είχαν ελπίσει ότι μετά τη πτώση της Καρχηδόνας οι ανώτεροί τους θα τους άφηναν να λεηλατήσουν τη πόλη που ήταν ίσως η πιο μισητή στην πατρίδα τους. Το γεγονός ότι η σιδηρά πειθαρχία που επιβλήθηκε στους κατοίκους, επεκτείνονταν και στη συμπεριφορά των λεγεωνάριων τους είχε μπερδέψει και είχε δημιουργήσει ρήγματα στο ηθικό τους. Καθώς δεν είχαν πια με ποιόν να τα βάλουν, δεν είχαν τη παραμικρή όρεξη να βοηθήσουν να επανέλθει η πόλη στη κανονική ζωή της και έτσι παρέμεναν αδρανείς και μπουχτισμένοι κάτω από τον καυτό ήλιο του καλοκαιριού.

Βλέποντάς τους, ο Φίλιππος σκέφτηκε ότι θα μπορούσε να τους μεταφέρει τις εντυπώσεις του από το παιχνίδι που παρακολούθησε την προηγουμένη, αλλά το μετάνιωσε. Απέναντί του είχε ένα κοπάδι λύκων που έψαχνε για ζωντανά πρόβατα και αυτός μπορούσε να τους προσφέρει μόνο γλυμμένα κόκαλα. Μετά την επιθεώρηση τους ανακοίνωσε την επικείμενη αποστράτευσή του, τους ευχαρίστησε για την ανδρεία που έδειξαν τον καιρό που ήταν στη διμοιρία του και τους τόνισε τη σημασία της εσωτερικής πειθαρχίας για έναν στρατιώτη καθώς είναι αυτή που διακρίνει έναν καλό στρατό όπως ήταν αυτός που αντιμετώπισαν, από έναν ανίκητο στρατό όπως ο δικός τους.

Οι ώρες μέχρι το επόμενο πρωινό πέρασαν γρήγορα. Η διμοιρία ετοιμάστηκε να παρουσιάσει όπλα στο άγημα που θα υποδέχονταν τον Σκιπίωνα στο λιμάνι με τον Φίλιππο επικεφαλής. Ο στρατηγός, γόνος ιστορικής οικογένειας ευγενών, ήταν ιδιαίτερα αγαπητός στις περιοχές της νότιας Ιταλίας από την οποία κατάγονταν και ο Φίλιππος. Όπως κατέβηκε από το πλοίο στην αστραφτερή κοκκινόμαυρη στολή του, θύμισε στον Φίλιππο τον αρχηγό της ομάδας των χαμινιών που ήταν έτοιμος να δώσει διαταγές στους συμπαίχτες του, βέβαιος ότι θα τις ακολουθήσουν κατά γράμμα. Στην περιοδεία τους στις συνοικίες της πόλης ο στρατηγός ήταν λιγομίλητος. Άκουγε με προσοχή τον Φίλιππο να απαριθμεί κτίρια, σημαίνοντα πρόσωπα, τοπωνύμια, δημογραφικά στοιχεία ως και συνταγές μαγειρικής. Ο Φίλιππος δεν άντεξε στον πειρασμό και του εξιστόρησε και το παιχνίδι που παρακολούθησε.
Με ένα του νεύμα ο Σκιπίων έκανε νόημα στον Φίλιππο να σωπάσει.
«Είναι προφανές στρατιώτη ότι επιτέλεσες το καθήκον που σου ανατέθηκε με μεγάλη προθυμία. Η αναφορά σου είναι πλήρης και για αυτό θα ανταμειφθείς. Είναι επίσης φανερό ότι η απόφασή μου να σε συνταξιοδοτήσω οριστικά ήταν σωστή. Βλέπεις, ο οργανισμός του ανθρώπου όσο περνούν τα χρόνια θαυμάζει και αποζητά τη ζωή και γίνεται πιο επιφυλακτικός απέναντι στον θάνατο. Για σένα αυτό το στάδιο έχει παρέλθει ανεπιστρεπτί και η παραμονή σου στο στράτευμα μόνο λιγοψυχία και ανυπακοή μπορεί να προσφέρει».
«Στρατιώτη, είμαστε εν μέσω επικών διαμορφώσεων της αυτοκρατορίας. Στη πορεία αυτή χρειαζόμαστε τόσο τους νικητές που θα δρέψουν τους καρπούς της νίκης όσο και τους ηττημένους που θα υποστούν τις συνέπειες. Γιατί τι θα ήταν το λιοντάρι αν δεν υπήρχε η γαζέλα; Τα δόντια μας πρέπει να τα κρατάμε πάντα ακονισμένα και τα κουφάρια των εχθρών μας πρέπει να στολίζουν τα σπίτια μας ειδεμή οι γαζέλες αυτού του κόσμου μπορεί να πιστέψουν ότι το λιοντάρι είναι μαλθακό και δεν θα τις κυνηγήσει. Πιστεύω ότι τον Κάτωνα τον έχεις τουλάχιστον ακουστά?»

Αλλοίμονο, και ποιος δεν γνώριζε τον Κάτωνα και τους πύρινους λόγους του, τους οποίους πάντα τελείωνε με τον αφορισμό: «?et preterea censeo Carthago delenda est». Σαν να λέμε «και πάνω απ? όλα μη ξεχνάτε ότι η Καρχηδόνα πρέπει να καταστραφεί». Ένα ρίγος διαπέρασε τη σπονδυλική στήλη του Φίλιππου. Ώστε αυτό ήταν. Η ημέρα της κρίσεως για τους Καρχηδόνιους είχε φτάσει. Και σε αυτό είχε συμβάλει και ο ίδιος.

Δεν υπήρχαν πολλά να ειπωθούν μετά από αυτή την αποκάλυψη. Τα χαμίνια του, αλήθεια γιατί τα αισθάνονταν δικά του;- μαζί με όλα τα παιδιά νεαρής ηλικίας και τις γυναίκες, θα κατευθύνονταν στα σκλαβοπάζαρα της ισπανίας, εκτός από τα πιο όμορφα και γερά που θα επέστρεφαν με τα αποδεσμευόμενα στρατεύματα στη Ρώμη για να πουληθούν εκεί. Οι ενήλικές θα εκτοπίζονταν, ενώ όσοι μάχιμοι άνδρες είχαν απομείνει θα κατέληγαν σε σχολές μονομάχων. Σύντομα θα έδειχναν τα προσόντα τους προς τέρψη του ρωμαϊκού κοινού. Η πόλη θα καιγόταν από άκρη σε άκρη ώστε τίποτα να μη θυμίζει τα περασμένα μεγαλεία της.

Στο πλοίο της επιστροφής ο Φίλιππος δεν άντεχε να βλέπει τις φλόγες στις οποίες είχαν ήδη παραδοθεί οι πρώτες συνοικίες της πόλης. Το σκίρτημα που είχε νιώσει στην καρδιά του βλέποντας το πρωτότυπο παιχνίδι τους κατασίγασε μέσα του. Ισως σε μιαν άλλη εποχή οι άνθρωποι να έλυναν την πίεση που ασκούσε η εξουσία επάνω τους με έναν τέτοιο τρόπο αντί να κάνουν πόλεμο. Ανυπομονούσε να γυρίσει στην οικογένειά του και τους δυο γιούς του. Κοιτώντας δυτικά τον ήλιο που χάνονταν σιγομουρμούριζε ένα τραγουδάκι που είχε σκαρώσει.


Θα σου πάρω βιολιά και ένα ντέφι γλυκό να σου παίζουν
Ερηνούλα μου, Ερηνούλα μου

Mεταξύ μας όπως βλέπεις τα περιθώρια στενεύουν
Ερηνούλα μου, Ερηνούλα μου

Τις καμμένες πόλεις, τα νεκρά παιδιά θυμάμαι και το αίμα
Ερηνούλα μου, Ερηνούλα μου

και η δικιά μου η ζωή, δίχως νόημα δίχως φωνή και μ' άδειο βλέμμα
Ερηνούλα μου, Ερηνούλα μου

Πέφτει σύρμα, πέφτει σύρμα και οι μισθοφόροι που σε κυβερνούν
πέφτει σύρμα, πέφτει σύρμα, οι ίδιοι αύριο θα σε δικάζουν
και "Χαίρε, Καίσαρα μελλοθάνατε" θα σου πουν
αυτά που λες, "et preterea censeo Carthago delenda est"

Με τρομάζεις σαν των γηπέδων τις φωνές και τις σημαίες
Ερηνούλα μου, Ερηνούλα μου

φοβισμένος σε κοιτάζω διπλωμένες κρατώντας τις κεραίες
Αχ Ερηνούλα μου, Ερηνούλα μου

Πέφτει σύρμα, πέφτει σύρμα και οι μισθοφόροι που σε κυβερνούν
πέφτει σύρμα, πέφτει σύρμα, οι ίδιοι αύριο θα σε δικάζουν
και "Χαίρε, Καίσαρα μελλοθάνατε" θα σου πουν
αυτά που λες, "et preterea censeo Carthago delenda est"

Ξεκινάς να με βρεις κι όλο πέφτεις θαρρείς σ'ένα τοίχο
Ερηνούλα μου, Ερηνούλα μου

και ερωτεύεσαι εκεί δίχως χρώμα, δίχως οσμή και δίχως μύθο
Αχ Ερηνούλα μου, Ερηνούλα μου

Πέφτει σύρμα, πέφτει σύρμα και οι μισθοφόροι που σε κυβερνούν
πέφτει σύρμα, πέφτει σύρμα, οι ίδιοι αύριο θα σε δικάζουν
και "Χαίρε, Καίσαρα μελλοθάνατε" θα σου πουν
αυτά που λες, "et preterea censeo Carthago delenda est"

Αλλά εγώ Θα σου πάρω βιολιά και ένα ντέφι γλυκό να σου παίζουν
Ερηνούλα μου, Ερηνούλα μου?

Στιχουργός: Κώστας Τριπολίτης
Ερμηνευτής: Δήμος Μούτσης

[Tsakalaki]

300+views και ούτε ένα σχόλιο

Προσωπικά επίτηδες δεν έκανα σχόλιο γιατό το τόπικ είναι για ιστορίες, όχι για σχόλια....αφού το ζητάς όμως, η τριλογία ήταν η καλύτερη που έχω διαβάσει στο είδος της....στην αρχή ξαφνιάστηκα, ένιωσα να κουράζομαι διαβάζοντάς την, αλλά τελικά με έπιασα να την διαβάζω και δεύτερη και τρίτη φορά...την απόλαυσα....έχτισες ένα πολύ όμορφο σκηνικό γύρω απο την παρουσία σου στην Γερμανική ομάδα, για το οποίο σου αξίζουν συγχαρητήρια....

[Aiscalp]

300+views και ούτε ένα σχόλιο

Προσωπικά επίτηδες δεν έκανα σχόλιο γιατό το τόπικ είναι για ιστορίες, όχι για σχόλια....αφού το ζητάς όμως, η τριλογία ήταν η καλύτερη που έχω διαβάσει στο είδος της....στην αρχή ξαφνιάστηκα, ένιωσα να κουράζομαι διαβάζοντάς την, αλλά τελικά με έπιασα να την διαβάζω και δεύτερη και τρίτη φορά...την απόλαυσα....έχτισες ένα πολύ όμορφο σκηνικό γύρω απο την παρουσία σου στην Γερμανική ομάδα, για το οποίο σου αξίζουν συγχαρητήρια....

Ο ύπνος τρέφει τα ταλέντα (τα ποδοσφαιρικά) και τα σχόλια τον σεναριογράφο

[ierolohitesG1]

Μετα από 12 ώρες περιπου απειρου λιωσιματος αποφασησα να κλεισω το φμ γιατι επρεπε να καλύψω τις βασικες αναγκες κάθε ανθρωπου(το φαι) .
Ηταν περιπου 10 το βραδυ και εκανε τρομερο κρυο και γω ημουν ο μονος εξω. Παιρνοντας από ένα περιπτερο το ματι μου επεσε σε μια εφημεριδα που ειχε ως κεντρικο τιτλο ?ΜΕΓΑΛΟΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΣ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΣ ΤΗΣ SI? Aμεσως ξενχαω τν πεινα και αγοραζω την εφημεριδα! Πηγαινω στη σελιδα 69 οπου υπηρχε αναλυτικα το αρθρο:

Η si σε συνεργασια με την nacional de Μαdeira διοργανωνει το πρωτο παγκοσμιο τουρνουα football manager 2008. μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα. Το επαθλο είναι η θεση του βοηθου προπονητη στην u. Madeira. Οι ενδιαφερομενοι μπορουν να καλεσουν στα παρακατω νουμερα : 2310000000

Σκετηκα πως αυτος ο διαγωνισμος ηταν φτιαγμενος μονο για μενα! Γυρναω σπιτι ανοιγω το pc κ αρχιζω το σερφαρισμα στο ιντερνετ για περισσοτερες πληροφοριες. Βρηκα την επισημη ανακοινωση της si στο σαιτ της!!! Αρχισα να ουρλιαζω και να φωναζω πιστευα ότι ηταν σιγουρο ότι ο νικητης θα ημουν εγω (αλλα που να ξερα).

Το πρωι καλεσα στον αριθμο και μ ειπαν ότι επρεπε να παρουσιαστω στη πορτογαλλια το βραδυ της ιδιας ημερας?. Με επιασε πανικος?. Θα τα καταφερω ??? παιρνω βιαστικο τηλεφωνο στη μανα μου
-Mαμακα φευγω πορτογαλλια δν εχω χρονο να σου εξηγησω. Παω να πραγματοποιησω τα ονειρα μου!!
-παιδι μου τι εχεις πιει, που πας????
- μαμα δν εχω χρονο γεια!!!!!

Επομενο τηλεφωνο στο κοριτσι μου.
- Αφροξυλανθη ξερεις που είναι η ταυτοτητα μου?
- Παλι για εξακριβωση στοιχειων σε πηραν?
- Όχι ρε μωρο μου? φευγω πορτογαλλια το βραδυ και χρειαζομαι την ταυτοτητα μου
- Τι??? Από πού και ως που?
- ΝΑ ΤΗ!!!! Ελα σε κλεινω θα σου εξηγησω όταν γυρισω. Φιλακια!
Τελευταιο τηλεφωνο στο συνδεσμο στο ντεπω στον ντινο
-ελα αδερφε τι γινετε
-μια χαρα καραρνταση εσυ τι λεει?
-μια χαρα? ντινο φευγω ταξιδι στην πορτογαλλια οποτε ακυρωσε τα εισητηρεια στην βαρκελωνη δν μπορω σορρυ
-πλακα με κανεις?
-όχι? ΑΝΤΕ ΓΕΙΑ ΔΕΝ ΕΧΩ ΧΡΟΝΟ

Μετα από 4 ωρες ημουν μεσα στο αεροπλανο(μετα από μαχη που ειχα με ένα security ο οποιος θεωρησε τη ρετσινα μου για εκρηκτικο μηχανισμο)

Φτανω στην πορτογαλια στη λισαβονα? εκει μ περιμενε ενας φουσκωτος τυπος ο οποιος με ρωτησε αν ημουν ο δημητρης ******** του απανταω ναι, και με οδηγει σε μια λιμουζινα ,χλιδατη η μαδειρα, σκεφτομαι? τελικα φτασαμε σε ένα ιντερνετ καφε στο οποιο βρισκοταν γυρω στα 20 ατομα.

Μπαινω μεσα και μου ανακοινωσαν τους κανονες του διαγωνισμου:
*ξεκινατε ολοι με ομαδες κατωτερης κατηγοριας με μηδενικο budget.
*απαγορευεται η χρηση editor kai fm genie scout (ειχε κυκλοφωρησει)
*πρεπει να ετοιμασετε καλη ομαδα μεσα σε 10 λεπτα.
Αρχισε οι ανοιστροφη μετρηση
3
2
1
GO!!!!!!! Αμεσως ολοι πεφτουν στα πισι και αρχιζουν το καψιμο? εγω το παιξα ανετος τρομαρα μ και εκανα ηρεμες κινησεις? τα δεκα λεπτα περασαν και γω ειχα παρει τον πας και δν ειχα κανει ουτε μια μεταγραφη?. Ερχεται ο τυπος που θα εκρινε πως τα πηγαμε και μολις ειδε το πισι μ ξινησε τα μουτρα του και μουρμουρισε κατι στα πορτογαλλικα. Τελικα βγηκα τελευταιος? το επαθλο μου??? 100 ωρες δωρεαν σε ένα παρακμιακο ιντερνετ καφε της πορτογαλλιας που ειχε ακομα pstn?. Τι να πεις? πηγα στην πιατσα των ταξι και μονολογουσα? ξαφνικα ειδα ένα αδυνατο μικρωκαμωμενο ανθρωπακι να με πλησιαζει.
-Ελληνας εισαι? ρωταει
-ναι γιατι ενοχλαω κανεναν?
-βγηκες από το διαγωνισμο της μαδειρας ε?
-ναι?.
-πως τα πηγες?
-για να με ετσι εσυ τι λες?
-μαλλον όχι καλα
-μπραβο αστερι εισαι
-τι θα ελεγες εάν σου προσφεραμε δουλεια στην Uniao Madeira?
-εστιατορειο είναι? Μπα ευχαριστω αλλα όχι.
-ομαδα είναι !
Τν επομενη μερα βρισκομουν στα γραφεια της uniao Madeira και υπεγραφα. (τη στιγμη που αναλαμβανω τη μαδειρα είναι στη liga vitalis και εχει παρεντ κλαμπ την βαρκελωνα Ο_ο)

Στοχος? Μια καλη πορεια στο πρωταθλημα και ισως κατι καλο στο κυπελλο.

Οι παικτες ηταν αρκετα καλοι κατά τη γνωμη μου αλλα μαλλον μας περιμενε δυσκολο καλοκαιρι.

Πρωτο μου μελημα ηταν να παρω σταφφ μετα από τις καταληλες προσθηκες ειμσταν καπως ετσι:


Επισης προστεσα ως παρεντ κλαμπ την μιλαν η οποια μ παραχωρησε καλα παικτακια και μαζι με παικτες της barca κανανε ένα πολύ καλο μειγμα. Η μεγαλυτερη μεταγραφη από αποψη ικανιτητας ηταν ο diego lagos ενώ με απόδοκιμασιες υποδεχτηκαν οι οπαδοι μου το rogerio από την ολιβειρενσε τον οποιο απεκτησα δωρεαν . επισης πολύ καλες προσθηκες ηταν αυτες του παπαζογλου του αρη του urko του Ηρακλη οποιος επαιζε αλλαγη του oier olazabal (loan από barca)





Πρώτο παιχνιδι με τη δευτερη ομαδα :
U. Madeira U19s vs U. Madeira 0-3 (θανασης παπαζογλου (2 γκολ) iago)
Ενθαρρυντικη παρουσια της ομαδας. Παρολα αυτά στο ημιχρονο εξφεντωνηστηκαν ανιτκειμενα προς τον rogerio. Η επεμβαση της αστυνομιας ηταν αμμεση και οι 241 οπαδοι που βρισκονταν στο γηπεδο αποκακρυνθηκαν.

Δευτερο παιχνιδι Madeira vs ac Milan reserves 2-2 (θανασης παπαζογλου και κωστας μιτρογλου ? frederico furlan kai mitja novinic)
Ο urko απόδεικνυει ότι προκειται για κουνελα η παρεα του μαλντινι σκοραρε 2 γκολ εξω από την περιοχη τα οποια επνιξε ο τερματοφυλακας.

Τριτο παιχνιδι Madeira vs Lazio Reserves 2-4 (θανασης παπαζογλου και diego lagos ? makinwa, inzaghi, manfrendini, meghni)
Ο oier olazabal ελειπε στις ελπιδες της ισπανιας. Ο urko δεχτηκε 3 γκολ γελοια το τελευταιο βεβαια δν εφερε ιδιαιτερη ευθηνη. Μετα τον αγωνα ακολουθησαν επισοδεια μεταξη οπαδων των laziali και των οπαδων μας . όμως για μια ακομα φορα οι αστυνομια εδωσε δυναμικο παρον?

ΚΛΗΡΩΣΗ ΚΥΠΕΛΟΥ

Παινχιδι κυπελλου : u. Madeira vs Fatima 2-1 ( efrain Juarez, Diego Lago ? Miguel Javier) τραυματιας ο diego lagos.
Ο ΤΡΑYMATΙΣΜΟΣ με εχει σοκαρει αρχικα ο ντιεγκο σε προσπαθεια του να κερδισει κεφαλια, κουτουλα στο δοκαρι και χανει τις αισθησεις του?. Τα ευχαριστα νεα ευτυχως εφτασαν ο ντιεγκο θα λειψει μονο για μια βδομαδα.

Τελευταιο φιλικο με δευτερη ομαδα:
U. Madeira U19s vs U. Madeira 4-0 (ruben micael, ruben micael , thanasis papazoglou, thanasis papazoglou)


Κληρωση κυπελλου:

U. MADEIRA - AVES


Λενε ότι η καλη μερα φαινεται από το πρωί ετσι εγινε και τη παρασκευη 8 ιουλιου. Το κολοξυπνητηρι δεν χτυπησε και αργησα? όταν εφτασα ειδα ότι οι παικτες ειχαν ξεκινησει βαρη. Δν προλαβα να χαιρετησω τους παικτες όταν ξαφνικα ακουσα μια κραυγη γυρναω και βλεπω τον oier olazabal πεσμενο στο εδαφος να σφαδαζει από τους πονους. Αμεσως ηρ8αν οι φυσιοθεραπευτές τις ομαδας και διαπιστωσαν ότι του ειχε βγει ο ομος δλδ εξω 2 βδομαδες με 1 μηνα.


Αγωνας κυπελλου:
U. Madeira-Aves 3-0 ( Marc Valiente, Thanasis Papazoglou, Diego Lagos)



Πολύ εν8αρυντικο το καμ μπακ του ντιεγκο λαγος.



Beira mar- U Madeira 0-0
Αρκετα καλη εμφανιση της ομαδαρας μας. Η νικη θα ηταν δικια μας αν ο διαιτητης δεν φορουσε κιτρινομαυρα η γυαλια. Σας παραθετω τα σημαντικοτερα σημεια της συνεντευξης τυπου:
-κυριε Δημητρη τι εχετε να πειτε για την σημερινη εμφανιση της ομαδας σας.
-πρεπει να παραδεχτω ότι απόδωσαμε καλο ποδοσφαιρο παρολα αυτά δεν εχουμε φτασει ακομα στα επιθυμητα επιπεδα. Εχουμε δηλαδη ακομα περιθορεια βελτιωσης.
-ειστε σιγουρος γι αυτό που λετε? Μεχρι περσυ η ομαδα αγωνιζοταν στη 3η κατηγορια. Μηπως ειστε λιγο απαιτητικος?
-όχι γιατι?
-κι όμως οι άλλες ομαδες σιγουρα εχουν καλυτερο υλικο.
-δεν νομιζω?
-μηπως φταιει η απειρια σας για το γεγονος αυτό?
(αυτό ηταν ξεχιλησε το ποτηρι)
-ΕΝΑ ΕΧΩ ΝΑ ΣΟΥ ΠΩ ΣΚΑΤΟΒΛΑΧΕ ΔΕ ΣΕ ΑΦΟΡΟΥΝ ΟΙ ΣΤΟΧΟΙ ΤΗΣ ΟΜΑΔΑΣ ΜΟΥ!!! ΚΟΙΤΑ ΝΑ ΠΟΛΥΛΗΣΕΙΣ ΚΑΝΑ ΦΥΛΛΟ ΤΗΣ ΠΑΛΙΟΦΥΛΛΑΔΑΣ ΣΟΥ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΑΣΧΟΛΗΣΟΥ ΜΕ ΟΜΑΔΕΣ!!! ΓΚΕ ΓΚΕ?
-Εεεεε εγω δεν?.
-ΣΚΑΣΕ!!! Επομενη ερωτηση!
(μετα από πολλες ερωτησεις)
-Τι εχετε να πειτε για τον μη καταλογισμο πεναλντυστο 59 λεπτο?
-κοιταξτε. Στο κυριο Cosme Machado (διαιτητη) εχω να συστησω ένα καλο οφθαλμιατρο? πως είναι δυνατον ακομα και οι οπαδοι της beira-mar να ειδαν το πεναλντυ αλλα αυτος όχι??? Μηπως τα παιρνεΙ?

Ε? τα επακολουθα είναι γνωστα 1 αγωνιστικη θα παρακολουθησω τον ααγωνα της ομαδας μου από την κερκιδα.



Santa clara- U Madeira 1-1 ( flavio-diego lagos)
U Madeira-Estoril 4-0 ( iago , papazoglou Dorival{own goal}, Joao Fosenca{own Goal}

[ierolohitesG1]

8Α TO ξανανεβασω με σκρινσοτσ...απλα εγινε μια μαλακια... και δν μπαινει στο imageshak σορρυ