O Δρόμος προς την Δόξα είναι μακρύς
- Jake13
- Manager
- Posts: 4199
- Joined: Mon Aug 25, 2008 1:27 pm
- Status: Silence will fall when the question is asked.
- Has thanked: 0
- Been thanked: 0
Η βροχή χτύπαγε αλύπητα τα παράθυρα του σπιτιού μου,καθώς εγώ στεκόμουν δίπλα από το τζάκι και μπροστά από τον υπολογιστή περιμένοντας την νέα μου δουλειά να έρθει εξ ουρανού, βασικά μέσω μέιλ αλλά whatever που έλεγε και ο ξαδερφός μου. Το όνομά μου; Jake Kondaratos, από Ισπανίδα μητέρα και έλληνα πατέρα μεγαλωμένος και γαλουχημένος στις ισπανικές αλάνες, δηλαδή γήπεδα αλάνες έχει μόνο η Ελλάδα νομίζω , αλλά ας επιστρέψουμε στο θέμα μας. Μετά από μια πολύχρωνη παρουσία στα ισπανικά γήπεδα αποφάσισα να δώσω τέλος στην ποδοσφαιρική μου καριέρα , μα βαριά καρδιά , και να κρεμάσω τα κατασκισμένα παπούτσια μου. Αυτό έγινε πριν 4 χρόνια, σε ηλικία μόλις 34 ετών. Τώρα πια είμαι ένας άνεργος μάνατζερ, που έχει απλώς να λέει για ένα μέτριο πέρασμα από την Ρεάλ Ουνιόν και ένα τετράμηνο στην Κέρκυρα, όπου αφότου τσακώθηκα με όλη την ομάδα, staff και παίκτες , τα βρόντηξα και έφυγα, πριν 2 χρόνια ακριβώς. Από τότε ελάχιστες προτάσεις, καμία αντάξια του ονόματος μου, και πολύ ξύσιμο βρε αδερφέ, δηλαδή εντάξει να 'σαι άνεργος αλλά να μην έχει ούτε ένα συνέδριο για high class managers;
Η απογοήτεση είχε χτυπήσει κόκκινο καθώς άκουσα το συνήθη ήχο που κάνει ο υπολογιστής όταν έρχεται μέιλ, αφοσιωμένος όπως ήμουν στην βροχή και κοιτάω το pc να κλείνει από μπαταρία. Ταυτόχρονα ένα πρόβατο χτυπάει με τρομακτική ταχύτητα πάνω σε μια κολώνα και κόβεται ο ηλεκτρισμός του σπιτιού μου. Άρα no ρεύμα - no γεύμα που λένε και οι Άγγλοι. Τηλεφώνησα στην Δ.Ε.Η και περίμενα αγωνιωδώς να έρθει για να επισκευάσει την βλάβη.
Και αν ήταν προσφορά ομάδας;;; και αν είχαν βάλει deadline;;;;;
to be continued....
λίγη μουσικούλα για να μπείτε στο βροχερό κλίμα
[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=DKbPUzhWeeI[/youtube]
Last edited by Jake13 on Sat Oct 31, 2009 6:20 pm, edited 1 time in total.
-
- Football Legend
- Posts: 10192
- Joined: Tue Jul 08, 2008 11:53 pm
- twitter: markosv92
- Has thanked: 0
- Been thanked: 0
Καλη αρχη και σε εσενα!
Εχετε πιασει ολοι κατι συγκροτηματα, ενα και ενα!
Εχετε πιασει ολοι κατι συγκροτηματα, ενα και ενα!
Η ιστορία της Γιουβέντους επιτάσσει να έχουμε πάντα το κεφάλι ψηλά και να αντιμετωπίζουμε τα πάντα με θάρρος, με κουράγιο. Εγώ, εσείς, όλοι οι Γιουβεντίνοι το κάναμε και το κάνουμε πάντα αυτό. Μια συναρπαστική ιστορία, με εσάς πάντα στο πλευρό μας. - Alessandro Del Piero
- Jake13
- Manager
- Posts: 4199
- Joined: Mon Aug 25, 2008 1:27 pm
- Status: Silence will fall when the question is asked.
- Has thanked: 0
- Been thanked: 0
η συνέχεια...
Οι ώρες περνούσαν η ρημάδα η Δ.Ε.Η δεν έλεγε να έρθει. Η αγωνία για την εξέλιξη και το τι θα επακολουθούσε μου έτρωγε τα σωθικά. Ο φόβος πως η πρόταση θα ακυρωνόταν λόγω μη απάντησης περνούσε συνεχώς από το μυαλό μου. Μα τι να κάνω; Τι θα μπορούσε να κάνει κάποιος στην θέση μου; Πως θα γινόταν να κάνει κάτι; Θα υπήρχε η ελάχιστη περίπτωση ή πιθανότητα να καταφέρω να αλλάξω το σκηνικό;
Έτσι αποφασίζω να πάρω την κατάσταση στα χέρια μου.
Πηγαίνω στο εργαστήριο του παππού μου και πιάνω στα γρήγορα ένα κατσαβίδι και μια κολλητική ταινία
Φωνάζω στην γυναίκα μου να φέρει το παλτό μου και τρέχω έξω στην βροχή.
Με ανδρεία και πάθος σκαρφαλώνω σε χρόνο Δέτα-Ταφ και με τρομερή προσπάθεια φτιάχνω την κολώνα:
Την κολλάω με αρκετή ταινία και ετοιμάζω να φτιάξω τα καλώδια
Η καταιγίδα είναι τρομερή και οι κεραυνοί χτυπάνε δίπλα μου σαν να μανιασμένα πρόβατα
Η τύχη μου βρίσκεται στα χέρια του Θεού και ελπίζω στο να σταματήσει γρήγορα η καταιγίδα και όλα να λήξουν αισίως...
to be continued
Οι ώρες περνούσαν η ρημάδα η Δ.Ε.Η δεν έλεγε να έρθει. Η αγωνία για την εξέλιξη και το τι θα επακολουθούσε μου έτρωγε τα σωθικά. Ο φόβος πως η πρόταση θα ακυρωνόταν λόγω μη απάντησης περνούσε συνεχώς από το μυαλό μου. Μα τι να κάνω; Τι θα μπορούσε να κάνει κάποιος στην θέση μου; Πως θα γινόταν να κάνει κάτι; Θα υπήρχε η ελάχιστη περίπτωση ή πιθανότητα να καταφέρω να αλλάξω το σκηνικό;
Έτσι αποφασίζω να πάρω την κατάσταση στα χέρια μου.
Πηγαίνω στο εργαστήριο του παππού μου και πιάνω στα γρήγορα ένα κατσαβίδι και μια κολλητική ταινία
Φωνάζω στην γυναίκα μου να φέρει το παλτό μου και τρέχω έξω στην βροχή.
Με ανδρεία και πάθος σκαρφαλώνω σε χρόνο Δέτα-Ταφ και με τρομερή προσπάθεια φτιάχνω την κολώνα:
Την κολλάω με αρκετή ταινία και ετοιμάζω να φτιάξω τα καλώδια
Η καταιγίδα είναι τρομερή και οι κεραυνοί χτυπάνε δίπλα μου σαν να μανιασμένα πρόβατα
Η τύχη μου βρίσκεται στα χέρια του Θεού και ελπίζω στο να σταματήσει γρήγορα η καταιγίδα και όλα να λήξουν αισίως...
to be continued
-
- Indispensible
- Posts: 1556
- Joined: Wed Jul 25, 2007 7:42 pm
- Football Manager της ομάδας: ΑΕΚ
- Αγαπημένη Ομάδα: AEK
- Location: Αθήνα
- Has thanked: 0
- Been thanked: 0
- Contact:
Πολύ ωραίο σενάριο,ωραία περιγραφή...Έχει λαμπρό μέλλον αυτή η ιστορία νομίζω...Καλή συνέχεια...
Έλα και εσύ στην κιτρινόμαυρη παρέα μας..
aekfans21.com
aekfans21.com
- Jake13
- Manager
- Posts: 4199
- Joined: Mon Aug 25, 2008 1:27 pm
- Status: Silence will fall when the question is asked.
- Has thanked: 0
- Been thanked: 0
η συνέχεια...
Η καταιγίδα χτυπούσε αλύπητα το κορμί μου καθώς εγώ έκανα απεγνωσμένες προσπάθειες να ενώσω με επιτυχία τα δύο κομμένα καλώδια. Κάποια στιγμή νιώθω τα πάντα γύρω μου να δονούνται, ένας κεραυνός είχε χτυπήσει ένα δέντρο δίπλα μου...
Εκείνη την στιγμή η ταινία από την κολώνα φάνηκε να ξεκολλάει το χέρι μου έγινε ασταθές για μερικά δευτερόλεπτα και ως συνέπεια αυτών το κατσαβίδι έκανε για απεγνωσμένη βουτιά στο κενό...
Οι ελπίδες μου μειωνόντουσαν ώρα με την ώρα αλλά εγώ είχα βάλει στοίχημα με τον εαυτό μου, δεν πρόκειται να τα παρατούσα...
Οι ώρες περνούσαν αλλά χωρίς να έχω καταφέρει κάτι ουσιαστικό, ώσπου σε μια απεγνωσμένη προσπάθεια γλυστράω από την κολώνα και καταλάθος κρατιέμαι από τα δύο καλώδια. Έκανα κίνηση προς τα μπροστά με την ελπίδα να φτάσω την κολώνα και εκεί στάθηκα τυχερός. Μετά από αρκετές προσπάθειες κατάφερα και γραπώθηκα πάνω στην κολώνα, καθώς μια αγγίδα πιάστηκε στο παντελόνι μου. Η τύχη ήταν με το μέρος μου. Το 'ξερα. Το πίστευα. Ήμουν σίγουρος πως τώρα θα τα κολλούσα τα καλώδια. Ή τώρα ή ποτέ. Ουσιαστικά αιωρούμενος βγάζω την ταινία από την τσέπη μου και την πετάω στο ένα καλώδιο. Το τραβάω κοντά. Η βροχή λυσσομανούσε και έγδερνε τα όμορφα χαρακτηριστικά του προσώπου μου.
Αρπάζω ταχέως και το άλλο καλώδιο και καταφέρνω να τα κολλήσω, μετά από ώρες προσπαθειών. Γυρνάω το βλέμμα μου πίσω και βλέπω όλη την περιοχή να ηλεκτρίζεται ξανά. Οι προσπάθειες μου είχαν καρποφορήσει. Τώρα όμως έπρεπε να βρω τον τρόπο να κατέβω. Κάτι αρκετά δύσκολο...
Κοίταξα κάτω και συνειδοτοποίησα το ύψος που έπρεπε να προσπεράσω για να ακουμπήσω το χώμα. Είχε μια μικρή φοβία με τα ύψη και όλα φαινόντουσαν δυσκολότερα τώρα...
Κοίταξα το παράθυρο του σπιτιού μου και είδα την γυναίκα μου να με περιμένει αγωνιωδώς. Τότε σκέφτηκα να πηδήξω... αλλά δεν θα την γλύτωνα χωρίς κάποιο σπάσιμο...
Είχε περάσει μία ώρα από τότε που επισκεύασα τα καλώδια αλλά δεν ήξερα τι να κάνω...η αδρεναλίνη χτύπαγε κόκκινο και ο φόβος άλλο τόσο...
Ώσπου μια μύγα έρχεται να κάθεται στην μύτη μου.
Προσπάθησα να κρατηθώ αλλά δεν μπόρεσα. Αφήνω τα χέρια μου από την κολώνα με σκοπό να την σκοτώσω αλλά εκείνη την στιγμή αφήνω εκτεθειμένη όλη την μάζα μου στον νόμο της βαρύτητας. Η κίνηση προς τα κάτω είναι μοιραία. Η αγγίδα συγκρατά το παντελόνι μου αλλά όχι εμένα, η σύγκρουση με το χώμα είναι σίγουρη και επώδυνη. Με όλες μου τις δυνάμεις και με την άσκηση τριβής στην κολώνα μέσω του παλτού μου, πρόλαβα και το έβγαλα , καταφέρνω να μειώσω σταδιακά την ταχύτητα της σύγκρουσης.
Τελικά φτάνω σώος και αβλαβής στο χώμα με μηδενική ταχύτητα, το παλτό μου αν και κατασκίστηκε με έσωσε. Του χρωστούσα πολλά.
Σηκώνομαι από το χώμα και ξεκινάω ένα τρέξιμο προς στο σπίτι , τραγουδώντας στην βροχή γεμάτος χαρά για να δω το περιβόητο μέιλ μου
to be continued
Η καταιγίδα χτυπούσε αλύπητα το κορμί μου καθώς εγώ έκανα απεγνωσμένες προσπάθειες να ενώσω με επιτυχία τα δύο κομμένα καλώδια. Κάποια στιγμή νιώθω τα πάντα γύρω μου να δονούνται, ένας κεραυνός είχε χτυπήσει ένα δέντρο δίπλα μου...
Εκείνη την στιγμή η ταινία από την κολώνα φάνηκε να ξεκολλάει το χέρι μου έγινε ασταθές για μερικά δευτερόλεπτα και ως συνέπεια αυτών το κατσαβίδι έκανε για απεγνωσμένη βουτιά στο κενό...
Οι ελπίδες μου μειωνόντουσαν ώρα με την ώρα αλλά εγώ είχα βάλει στοίχημα με τον εαυτό μου, δεν πρόκειται να τα παρατούσα...
Οι ώρες περνούσαν αλλά χωρίς να έχω καταφέρει κάτι ουσιαστικό, ώσπου σε μια απεγνωσμένη προσπάθεια γλυστράω από την κολώνα και καταλάθος κρατιέμαι από τα δύο καλώδια. Έκανα κίνηση προς τα μπροστά με την ελπίδα να φτάσω την κολώνα και εκεί στάθηκα τυχερός. Μετά από αρκετές προσπάθειες κατάφερα και γραπώθηκα πάνω στην κολώνα, καθώς μια αγγίδα πιάστηκε στο παντελόνι μου. Η τύχη ήταν με το μέρος μου. Το 'ξερα. Το πίστευα. Ήμουν σίγουρος πως τώρα θα τα κολλούσα τα καλώδια. Ή τώρα ή ποτέ. Ουσιαστικά αιωρούμενος βγάζω την ταινία από την τσέπη μου και την πετάω στο ένα καλώδιο. Το τραβάω κοντά. Η βροχή λυσσομανούσε και έγδερνε τα όμορφα χαρακτηριστικά του προσώπου μου.
Αρπάζω ταχέως και το άλλο καλώδιο και καταφέρνω να τα κολλήσω, μετά από ώρες προσπαθειών. Γυρνάω το βλέμμα μου πίσω και βλέπω όλη την περιοχή να ηλεκτρίζεται ξανά. Οι προσπάθειες μου είχαν καρποφορήσει. Τώρα όμως έπρεπε να βρω τον τρόπο να κατέβω. Κάτι αρκετά δύσκολο...
Κοίταξα κάτω και συνειδοτοποίησα το ύψος που έπρεπε να προσπεράσω για να ακουμπήσω το χώμα. Είχε μια μικρή φοβία με τα ύψη και όλα φαινόντουσαν δυσκολότερα τώρα...
Κοίταξα το παράθυρο του σπιτιού μου και είδα την γυναίκα μου να με περιμένει αγωνιωδώς. Τότε σκέφτηκα να πηδήξω... αλλά δεν θα την γλύτωνα χωρίς κάποιο σπάσιμο...
Είχε περάσει μία ώρα από τότε που επισκεύασα τα καλώδια αλλά δεν ήξερα τι να κάνω...η αδρεναλίνη χτύπαγε κόκκινο και ο φόβος άλλο τόσο...
Ώσπου μια μύγα έρχεται να κάθεται στην μύτη μου.
Προσπάθησα να κρατηθώ αλλά δεν μπόρεσα. Αφήνω τα χέρια μου από την κολώνα με σκοπό να την σκοτώσω αλλά εκείνη την στιγμή αφήνω εκτεθειμένη όλη την μάζα μου στον νόμο της βαρύτητας. Η κίνηση προς τα κάτω είναι μοιραία. Η αγγίδα συγκρατά το παντελόνι μου αλλά όχι εμένα, η σύγκρουση με το χώμα είναι σίγουρη και επώδυνη. Με όλες μου τις δυνάμεις και με την άσκηση τριβής στην κολώνα μέσω του παλτού μου, πρόλαβα και το έβγαλα , καταφέρνω να μειώσω σταδιακά την ταχύτητα της σύγκρουσης.
Τελικά φτάνω σώος και αβλαβής στο χώμα με μηδενική ταχύτητα, το παλτό μου αν και κατασκίστηκε με έσωσε. Του χρωστούσα πολλά.
Σηκώνομαι από το χώμα και ξεκινάω ένα τρέξιμο προς στο σπίτι , τραγουδώντας στην βροχή γεμάτος χαρά για να δω το περιβόητο μέιλ μου
to be continued
Spoiler: show
- Jake13
- Manager
- Posts: 4199
- Joined: Mon Aug 25, 2008 1:27 pm
- Status: Silence will fall when the question is asked.
- Has thanked: 0
- Been thanked: 0
η συνέχεια...
Αφού ολοκλήρωσα με γρήγορο σπρίν αλά Usain Bolt την διαδρομή κολώνα-σπίτι έτρεξα με μεγάλη χαρά προς την πόρτα, χαρά απερίγραπτη.
Τόσο μεγάλη χαρά που δεν είδα την πόρτα του σπιτιού και έπεσα πάνω της.
Γυναίκα και παιδιά στο εσωτερικό του σπιτιού γελάγανε καθώς εγώ έψαχνα το παντελόνι μου για τα κλειδιά μου. Και εδώ είναι που πανικοβάλλομαι. Δεν φορούσα παντελόνι ( ), είχε μείνει πάνω στην κολώνα μετά την επική μάχη με τα καλώδια. Η υπομονή μου εξαντλούνταν καθώς δεν ήξερα τι να κάνω. Γυρίζω το βλέμμα μου προς την κολώνα και βλέπω κάτω στο χώμα το κλειδί να γυαλίζει.
Ήμουν σίγουρος πως η μεταφορά του εκεί ήταν θεϊκή παρέμβαση, μετά από λίγο είδα τον σκύλο να κάνει βόλτες και κατάλαβα πως είχε πέσει από το παντελόνι και αυτός το βρήκε παιχνίδι. Καλά δεν με ένοιαξε αυτό τόσο πολύ. Τρέχω το γραπώνω και πάω ξανά στην πόρτα του σπιτιού.
Με απίστευτη χαρά ανοίγω την πόρτα και ήμουν έτοιμος να μπω μέσα αλλά.. η γυναίκα μου με περίμενε νευριασμένη. Μου έδωσε σαμπουάν και ρούχα για να κάνω μπάνιο στο εξωτερικό ντουζ. Δεν υπήρχε περίπτωση να μπω στο σπίτι έτσι, το 'χα καταλάβει απλώς ήλπιζα και εγώ ο καημένος...
Πάω λοιπόν στο εξωτερικό μπάνιο πιάνω το σαμπουάν και αρχίζω την δουλειά.
Ήμουν γεμάτος στις λάσπες και στα χόρτα αλλά αν αναλογιστεί κανείς τι περνούσε εκείνη την στιγμή από το μυαλό μου θα 'λεγε πως τα 5 λεπτά του μπάνιου που έκανα ήταν καθυστέρηση.
Μπαίνω στο σπίτι όλο χαρά και βιασύνη, αρπάζω τον φορτιστή και το λάπτοπ και ψάχνω αγωνιωδώς μια ελεύθερη πρίζα.
Η τύχη είναι με το μέρος μου και βρίσκω μια ελεύθερη
Χωρίς να χάσω καθόλου χρόνο βάζω το καλώδιο στην πρίζα και POWER ON. Κοιτάω με αγωνία τον υπολογιστή περιμένοντας τον να φορτίσει , και να μου δείξει την πρότασή μου.
Ανοίγει και με μια χαρά ανοίγω τον Firefox και πάω καρφί για τα μέιλ μου. Δύο μηνύματα στα εισερχόμενα. Η αγωνία μεγάλη. Το ένα έλεγε [No Subject] και το άλλο [H ευκαιρία της ζωής σου], προσπερνάω το ένα χωρίς θέμα και πάω καρφί για αυτό με την ζωή μου. Το ανοίγω και ήταν κάτι που ποτέ δεν περίμενα να δω. Ποτέ μα ποτέ. Ένιωσα σοκ και δέος.
ΜΑ ΚΑΛΑ ΕΚΑΝΑ ΤΟΣΗ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΤΟ ΠΡΑΓΜΑ;!;!
Απογοητευμένος κλείνω τον υπολογιστή χωρίς να δω το άλλο μέιλ και πάω για ύπνο, η ψυχολογία υπό του μηδενός και χωρίς καθόλου όρεξη για συζήτηση και πειράγματα...
to be continued...
Αφού ολοκλήρωσα με γρήγορο σπρίν αλά Usain Bolt την διαδρομή κολώνα-σπίτι έτρεξα με μεγάλη χαρά προς την πόρτα, χαρά απερίγραπτη.
Τόσο μεγάλη χαρά που δεν είδα την πόρτα του σπιτιού και έπεσα πάνω της.
Γυναίκα και παιδιά στο εσωτερικό του σπιτιού γελάγανε καθώς εγώ έψαχνα το παντελόνι μου για τα κλειδιά μου. Και εδώ είναι που πανικοβάλλομαι. Δεν φορούσα παντελόνι ( ), είχε μείνει πάνω στην κολώνα μετά την επική μάχη με τα καλώδια. Η υπομονή μου εξαντλούνταν καθώς δεν ήξερα τι να κάνω. Γυρίζω το βλέμμα μου προς την κολώνα και βλέπω κάτω στο χώμα το κλειδί να γυαλίζει.
Ήμουν σίγουρος πως η μεταφορά του εκεί ήταν θεϊκή παρέμβαση, μετά από λίγο είδα τον σκύλο να κάνει βόλτες και κατάλαβα πως είχε πέσει από το παντελόνι και αυτός το βρήκε παιχνίδι. Καλά δεν με ένοιαξε αυτό τόσο πολύ. Τρέχω το γραπώνω και πάω ξανά στην πόρτα του σπιτιού.
Με απίστευτη χαρά ανοίγω την πόρτα και ήμουν έτοιμος να μπω μέσα αλλά.. η γυναίκα μου με περίμενε νευριασμένη. Μου έδωσε σαμπουάν και ρούχα για να κάνω μπάνιο στο εξωτερικό ντουζ. Δεν υπήρχε περίπτωση να μπω στο σπίτι έτσι, το 'χα καταλάβει απλώς ήλπιζα και εγώ ο καημένος...
Πάω λοιπόν στο εξωτερικό μπάνιο πιάνω το σαμπουάν και αρχίζω την δουλειά.
Ήμουν γεμάτος στις λάσπες και στα χόρτα αλλά αν αναλογιστεί κανείς τι περνούσε εκείνη την στιγμή από το μυαλό μου θα 'λεγε πως τα 5 λεπτά του μπάνιου που έκανα ήταν καθυστέρηση.
Μπαίνω στο σπίτι όλο χαρά και βιασύνη, αρπάζω τον φορτιστή και το λάπτοπ και ψάχνω αγωνιωδώς μια ελεύθερη πρίζα.
Η τύχη είναι με το μέρος μου και βρίσκω μια ελεύθερη
Χωρίς να χάσω καθόλου χρόνο βάζω το καλώδιο στην πρίζα και POWER ON. Κοιτάω με αγωνία τον υπολογιστή περιμένοντας τον να φορτίσει , και να μου δείξει την πρότασή μου.
Ανοίγει και με μια χαρά ανοίγω τον Firefox και πάω καρφί για τα μέιλ μου. Δύο μηνύματα στα εισερχόμενα. Η αγωνία μεγάλη. Το ένα έλεγε [No Subject] και το άλλο [H ευκαιρία της ζωής σου], προσπερνάω το ένα χωρίς θέμα και πάω καρφί για αυτό με την ζωή μου. Το ανοίγω και ήταν κάτι που ποτέ δεν περίμενα να δω. Ποτέ μα ποτέ. Ένιωσα σοκ και δέος.
ΜΑ ΚΑΛΑ ΕΚΑΝΑ ΤΟΣΗ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΤΟ ΠΡΑΓΜΑ;!;!
Απογοητευμένος κλείνω τον υπολογιστή χωρίς να δω το άλλο μέιλ και πάω για ύπνο, η ψυχολογία υπό του μηδενός και χωρίς καθόλου όρεξη για συζήτηση και πειράγματα...
to be continued...
-
- Football Legend
- Posts: 10192
- Joined: Tue Jul 08, 2008 11:53 pm
- twitter: markosv92
- Has thanked: 0
- Been thanked: 0
Μπας και εισαι ο Μερφυ;
Η ιστορία της Γιουβέντους επιτάσσει να έχουμε πάντα το κεφάλι ψηλά και να αντιμετωπίζουμε τα πάντα με θάρρος, με κουράγιο. Εγώ, εσείς, όλοι οι Γιουβεντίνοι το κάναμε και το κάνουμε πάντα αυτό. Μια συναρπαστική ιστορία, με εσάς πάντα στο πλευρό μας. - Alessandro Del Piero