Την μερα που θα μπορεσω να οργανωθω πληρως, θα την κανω εθνικη εορτη. Εψαχνα καποιες εικονες, αν τις βρω θα κανω το κειμενο edit. Πρωτοτυπο.
Κατσε να βαλουμε και λιγο ρομαντζο στο στορυ, να μην ειμεθα μονοπλευροι.
.................................................................................................................................................................................................................................................................
Ηταν το κλασικο τσιγαρο που αναβε παντα πριν καλα καλα ανοιξει τα ματια του. Ηταν εθισμενος και το ηξερε, αλλα τουλαχιστον το ειχε συνηδειτοποιησει. Βγηκε απο την κρεβατοκαμαρα και κατευθυνθηκε προς την κουζινα και ξεκινησε να φτιαχνει ενα φραπε. Για να παρει μπρος, οπως μονολογουσε. Προσπαθουσε να συνειδητοποιησει τι ειχε συμβει μεσα σε εκεινη την χρονια: απο την ανεργια, σε ποστο στις μεταγραφες μιας ομαδας που δεν πολυγουσταρε, και καταφερε να πανηγυρισει μια ανοδο, εζησε απιστευτες στιγμες, απο το ζενιθ μεχρι το ναδιρ και τωρα καθεται με ενα τσιγαρο στο στομα και χαμογελαει. Απο κοπροσκυλο υπευθυνος μεταγραφων της Hansa Rostock, κουστουμια, καρτες, ταξιδια, μια προοπτικη που ουτε μπορουσε να την φανταστει. Και εκτος απ' αυτο ησυχια και στα προσωπικα του. Η "δοκιμασμενη λυση" της γραμματεας του, ειχε γινει σχεδον μονιμη θαμωνας στο κρεβατι του. Δεν ετρεφε ψευδαισθησεις βεβαια. Καλη, χρυση, αλλα βιζιτου. Πληρωμενος συναισθηματικος δολοφονος. Δολοφονος σκεφτηκε και ξαφνικα το χαμογελο του εφυγε.
.............................................................................................................................................................................................................................................................
Η πτηση 311Α απο Νιουκαστλ για Αμβουργο. Ειχε μολις προσγειωθει. Απο τους τελευταιους που κατεβηκαν απο το αεροσκαφος, ηταν ενας ψηλος ασπρομαλλης με γυαλια και μια μικρη τσαντα χειρος. Πηρε την βαλιτσα του, περασε υπομονετικα τους δαιδαλωδεις διαδρομους και ξαφνικα χαμογελασε: στην υποδοχη τον περιμενε ο Ιωαννου για να τον παραλαβει. "Ουτε λεπτο δεν αργησε. Μαθαινει" σκεφτηκε.
- Καλησπερα σας κυριε Steed.
- Θα μπορουσαμε να φυγουμε και να αφησουμε τις ευγενειες για αλλη φορα, αγορι μου?
- Βεβαιως. Δωστε μου τα πραγματα σας, παρακαλω.
- Γιατι, κουλος ειμαι?
- Δεν ειπα τετοιο πραγμα, ουτε το σκεφτηκα.
- Ωραια, τοτε παρτην και παμε να φυγουμε. Εχεις αυτοκινητο εδω κοντα?
- Ναι, το εταιρικο μου.
- Τι κουβας ειναι?
- Αυτο
- Ειναι τουλαχιστον ευρυχωρο.
Στην διαδρομη κανεις δεν μιλουσε. Η μαυρη Alfa Romeo καταπινε τα χιλιομετρα, ενω ο συνοδηγος του ειχε μισοαποκοιμηθει. Οση ωρα οδηγουσε, το μυαλο του Πανου ετρεχε αλλου. στην Ελκε. Στην σκεψη και μονο τι εγινε, πατησε τερμα το γκαζι. Ειχε δωροδοκησει εκεινον τον κρετινο τον χουλιγκαν για να κερδισει λιγο χρονο και εκεινος το ανταπεδωσε ξυλοκοπωντας την γραμματεα του. Στην μεσα τσεπη του σακακιου του, ειχε την φωτογραφια που του εστειλε ο ιδιος: η Ελκε αιμοφυρτη και τρομοκρατημενη και ο ηλιθιος να κανει διπλα της duckface. Ηξερε πολυ καλα ποιος ροχαλιζε σιγανα διπλα του. Χαρτοπαικτης, δολοφονος, εκβιαστης. Αλλα τουλαχιστον ειχε ενα κωδικα τιμης. Οταν τον εσωσε τυχαια απο μια επιθεση που δεχτηκε (και το πληρωσε με διμηνη παραμονη στο νοσοκομειο), δεν τον ξεχασε. Εκτος απο νοσηλεια, του εταξε την ισοβια βοηθεια του. Ουτε καν ειχε μπει στον κοπο να τον ξανασκεφτει, ουτε και εκεινη την δεκαημερη -αρχικα- περιπετεια του για μια αγγλιδα στριπτιτζου. Τωρα ομως τον θυμηθηκε, αυτος επρεπε να περαιωθει παση θυσια. Πλησιαζαν πια το σπιτι του Ιωαννου, οταν ο συνεπιβατης του ξυπνησε.
- Φτασαμε?
- Μαλιστα κυριε Steed.
- Φανταζομαι να μεριμνησες να τσιμπησω κατι.
- Εξαρταται που το θελετε.
- Μην μου πεις οτι μαγειρεψες.
- Μπριζολες με τηγανητα κρεμμυδια και πουρε.
- Με κακομαθαινεις και ακομη δεν ζητησα τιποτα.
- Ολα στην ωρα τους κυριε Steed.
Μετα το πλουσιο γευμα και αφου η διαθεση του Steed βελτιωθηκε, καθοταν ο ενας απεναντι στον αλλον. Πλεον ειχαν σοβαρα πραγματα να πουν. Μετα τις κλασικες ερωτησεις και τις φιλοφρονησεις, ο Πανος αποφασισε να ανοιξει τα χαρτια του.
- Νομιζω οτι πλεον πρεπει να σας πω τον λογο που σας κουβαλησα εδω.
- Μα προφανως για να σκοτωσω καποιον, γελασε δυνατα ο Steed.
Ο Πανος παγωσε, αλλα συνεχισε.
- Ναι, οντως αυτο ειναι. Θελω την βοηθεια σας.
- Θες να το οργανωσεις, ετσι ωστε να μην υποψιαστει κανεις τιποτα.
- Ναι.
- Και να μην λερωσεις τα χερια σου.
- Οχι απαραιτητα.
Ηταν σειρα του Αγγλου να παγωσει.
- Μα εσυ παιδι μου δεν εισαι δολοφονος.
- Σαφως, αλλα θα κανω αυτο που πρεπει να κανω αν χρειαστει.
- Ακου Πανο, παιδι μου. Ξερεις οτι σε εχω σαν παιδι μου. Ο φονος δεν ειναι ποτε κατι ευχαριστο και δεν πρεπει να το παιρνεις επιπολαια. Ειναι βαρος στην συνειδηση σου και τετοιο βαρος δεν φευγει ποτε απο πανω σου.
-.......
- Και μονο που θα ξερεις οτι αφαιρεσες ανθρωπινη ζωη θα σου ειναι βαρος. Σκεψου καλα αυτο που σου λεω. Αν μου πεις οχι, με φιλοξενεις και αυριο φευγω. Αν ναι, ομως δεν εχει γυρισμο.
- Ναι.
- Εισαι σιγουρος οτι αξιζει τον κοπο?
Ο Ιωαννου του εδωσε την φωτογραφια απο την μεσα τσεπη του σακκακιου του.
- Θεε κι Αποστολε. Την σακατεψαν την κοπελα και ο κοπρος χασκογελαει?!
- Καταλαβαινετε λοιπον γιατι.
- Ναι, πλεον καταλαβαινω. Ας πιουμε ενα τελευταιο ποτηρι και ας ξεκουραστουμε. Τον φακελο που σου ζητησα τον ετοιμασες? Αγορασες αυτα που σου ζητησα?
- θα τα βρειτε ολα στο δευτερο ραφι του γραφειου στο δωματιο οπου θα αναπαυθειτε.
- Καλη μας νυχτα λοιπον.
- Επισης κυριε Steed.
.............................................................................................................................................................................................................................................................
Η επομενη εβδομαδα κυλησε σαν σε ονειρο. δεν ειχε μυαλο για τιποτα και ο Νικιτς δεν ειχε ιδεα, φαινομενικα τουλαχιστον. Ενα τηλεφωνο τον εβγαλε απο τις σκεψεις του.
- Θα περασω να σε περασω να σε παρω σε λιγο, να εισαι ετοιμος.
Ο Ιωαννου μηχανικα ετοιμαστηκε. Σε μιση ωρα, ο Steed τον παρελαβε. Κατευθυνθηκαν προς την διευθυνση οπου εμενε ο Ροιτερ, ετσι λεγοταν ο χουλιγκαν. Εκτος απο το οτι δεν μπορουσε με τιποτα τον τροπο ζωης του, φροντιζε να ειναι προκλητικος με καθε ευκαιρια. Ιδιαιτερη αδυναμια ειχε στο αυτοκινητο του, μια πειραγμενη BMW M3. Διακριτικα παρκαραν και περιμεναν. Απο το ντουλαπακι του συνοδηγου, ο Steed εβγαλε κατι που εμοιαζε με τηλεχειρισμο.
- Τι ειναι αυτο κυριε Steed?
- Η λυση στο προβλημα σου, παιδι μου.
Σε λιγη ωρα ο Ροιτερ κατεβηκε. Εναντια ομως σε ο,τι ειχε υπολογισει κατεβαινε με παρεα. Μια εντυπωσιακη μελαμψη καλονη ηταν στο πλευρο του. Ο Ιωαννου παγωσε.
- Κυριε Steed, εχουμε θεμα.
- Μμμ.
- Με ακουτε?
- Εγω ναι, αλλα εσυ προφανως δεν με ακουσες οταν σου ειχα μιλησει.
- Μα...
- Δεν υπαρχει τελειο σχεδιο δολοφονιας Πανο. Και λεγοντας αυτο ο Αγγλος με μια αστραπιαια κινηση με την ζωνη ασφαλειας που φορουσε ο Ιωαννου, τον επιασε το λαιμο.
- Δεν θα δεις, αλλα θα ακουσεις. Αυτος ο ηχος θα σε στοιχειωνει για παντα. Για να θυμασαι οτι καθε αποφαση που παιρνουμε, εχει συνεπειες.
Πρωτα ακουστηκε ενα συνεχομενο μπιπ μπιπ και ο εκκωφαντικος κροτος της εκρηξης που εκανε την νυχτα μερα. Σιγουρα ειχαν πεθανει ακαριαια και οι δυο. Ο Πανος ομως δεν ειδε τιποτα...
Στο σπιτι προσπαθουσε με δυσκολια να καταπιει. Ο Steed κοντεψε να του σπασει τον λαιμο στην προσπαθεια του να τον ακινειτοποιησει. Δεν εφταιγε ομως σε τιποτα, εκανε αυτο που του ειχε ζητησει ο ιδιος. Την επομενη μερα στο αεροδρομιο του Αμβουργου, ο Ιωαννου αποχαιρετησε τον Steed. Μαζι μ' αυτον αποχαιρετουσε οριστικα την λευκη του συνειδηση.
............................................................................................................................................................................................................................................................
Το κινητο του τον εβγαλε απο τις σκεψεις. Απο την αλλη γραμμη η Ελκε απορουσε που βρισκοταν, ενω ετρεχαν οι ημερομηνιες για το κλεισιμο των μεταγραφων. Εφυγε αρον αρον απ΄το σπιτι, μπηκε στην μαυρη Alfa Romeo και κατευθυνθηκε προς το γραφειο του. Τουλαχιστον την μερα μπορουσε να ειναι ο εαυτος του, χωρις να καταβαλλει προσπαθεια να μεινει ηρεμος.
Ελα για παμε rally the troops και ετσι 
[/img]
» 
τωρα μαλλον πολλα θα αλλαξουν στο τροπο που σκεφτεται ο Ιωαννου
