Δέκα χρόνια και κάτι ψιλά [PART II]

[Hippocratis]

Ποια Ιντερ μωρέ, την έχουμε άνετα την πρόκριση.

[Tsakalaki]

My FM2015 Story, Ιανουάριος - Φεβρουάριος 2017

Spoiler: show

Και μπαίνουμε που λέτε στο 2017 με τις μπάντες. "Καθαρίζουμε" τη πρόκριση στο κύπελλο με νίκη επί της Βέροιας με 4-0
και στο καπάκι έρχεται το 8-1 επί του Πανιωνίου. Και να ένα χαμόγελο ως τ' αυτιά και πάμε να τους πατήσουμε όλους...

Και στο δεύτερο ματς με τη Βέροια δεν κουνιέται φύλλο. Και άντε, πες ροτέισον, και ξέρω 'γω και να 'χαμε να λέγαμε,
αλλά αυτό το 4-4 με την Κέρκυρα, που ήταν 4-0 και 4-1, πως το καταφέραμε; Δηλαδή, πετύχαμε 16 γκολ σε τέσσερα
ματς και είχαμε δυο ισοπαλίες.



Από τη μια, έστω και έτσι, πιάσαμε τον Ολυμπιακό, που έκανε μια γκέλα περισσότερη καθώς ήταν στο +3
αλλά από την άλλη σκέφτομαι ότι θα ήμασταν πρώτοι μόνοι και τρελαίνομαι, όσο καλή ομάδα και αν έχει
η Κέρκυρα. Να φέρω Χ, να χάσω βρε αδερφέ, αλλά από 3-0 στο 30' και 4-1' στο 70';




Και πάμε στο 20στο παιχνίδι πρωταθλήματος και έρχεται ο Πανθρακικός με σουτζουκ λουκούμ, ολάκερο ταψί...
Απορία, ξύσιμο στο κεφάλι, ρε μήπως να έχω εφεδρικό σύστημα, και το ένα και το άλλο. Στο καπάκι, πάμε
στ' Αγρίνιο και νάτος πάλι ο ασπρόμαυρος σίφουνας. Μπερδεμένος.


Στο Μιλάνε, πήγαμε για το ματς με την Ίντερ γεμάτοι αυτοπεποίθηση, αλλά και μελέτη. Προσοχή στα στημένα,
πίεση στη μεσαία γραμμή, να το πάμε λάου λάου το ματς, αλλά δεν... Το 2-0 είναι παλούκι, και το μόνο καλό
είναι οτι διώχνει όλο το άγχος και τη σκέψη και την όποια προσμονή για το δεύτερο παιχνίδι.

Για το πρωτάθλημα, με τη νίκη μας κόντρα στον ΠΑΣ συνεχίζουμε να είμαστε χεράκι-χεράκι με τον Ολυμπιακό,
που κάνει και εκείνος γκέλες, και στο κύπελλο...



Στο κύπελο, δεν πήρα χαμπάρι το πως χάσαμε με 3-1 στην έδρα μας από τον ΟΦΗ. Ύπουλα. Στα χαζά χαμένα.
Πότε κάναμε φάσεις και ήταν 0-0, πότε πήγαμε στο ημίχρονο με 0-2, ούτε που κατάλαβα. Δυο φάσεις έδειξε,
δυο γκολ και έμεινα με το **** αγκαλιά.

[Tsakalaki]

My FM2015 Story, Φεβρουάριος - Μάρτιος 2017

Spoiler: show

Δεν υπάρχει τίποτε άλλο στο μυαλό μου από αυτό το ματς. Τέλος. Δε πρόκειται να το ξεχάσω. Τέτοια πρόκριση δεν ξεχνιέται.
Έχοντας ηττηθεί στο πρώτο ματς με 2-0 από την Ίντερ, μπήκαμε στη Τούμπα με στόχο τι; Τα κλασικά. Ένα γρήγορο γκολ, πίεση
και ο,τι βγει. Άγχος; Μηδέν. Θα ερχόταν το άγχος σε περίπτωση που κάναμε το 1-0 ή περισσότερο το 2-0. Και ξεκινά το παιχνίδι
και η Ίντερ κάνει το 0-1. Στο 9' με τον Τσιτσαρίτο. Το ημίχρονο έληξε 1-1 και στο δεύτερο μέρος, ούτε άγχος, ούτε τίποτα. Και
να το 2-1 στο 46' από τον Κωνσταντινίδη και να και το 3-1 από τον Κλάους με πέναλτι. Και να και το άγχος. Διότι αρχίζεις και λες
"λες;".



Και το δεκάλεπτο που ακολούθησε ήταν το μεγαλύτερο σε διάρκεια δεκάλεπτο της χρονιάς. Όπως και οι πανηγυρισμοί με τη λήξη
ήταν αντάξιοι του επιτεύγματος. Δεν είναι η πρόκριση. Δεν είναι ο αντίπαλος. Είναι ο τρόπος. Εκείνη τη στιγμή, είναι μόνο ο τρόπος.
Διότι μετά τα βάζεις κάτω και καταλαβαίνεις οτι η πρόκριση και ο αντίπαλος δίνουν ακόμα μεγαλύτερη βαρύτητα στο τρόπο.


Και να σκεφτείτε οτι το αμέσως προηγούμενος ματς ήταν το 5-5 με την Ξάνθη στα Πηγάδια. Δηλαδή, δεν είχα και τη καλύτερη δυνατή
ψυχολογία ενόψει του ματς με την Ίντερ, διότι καταφέραμε και αφήσαμε δυο βαθμούς. 1-0, 1-3, 2-4, 3-5. ΠΑΟΚ._



Στο καπάκι, μετά τη πρόκριση επί της Ίντερ, έρχεται άλλη μια πρόκριση, επί του ΟΦΗ στο κύπελλο. Ήττα με 1-3 στη Τούμπα,
νίκη με 0-4 στο Ηράκλειο. ΠΑΟΚ._


Ο Μάρτιος συνεχίστηκε με νέα νίκη, αυτή τη φορά για το πρωτάθλημα επί της Καλλονής.



Και τα έχουμε καταφέρει να συνεχίζουμε χέρι-χέρι με τον Ολυμπιακό.

[Hippocratis]

Έλα ρε τρελέ! Φαντάζομαι τι θα έγινε στο γκολ..

Κατα τ' άλλα μέσα στους στόχους μας (στους οποίους συμπεριλαμβάνεται και η κούπα με τα μεγάλα αυτιά )

[DrGonzo]

Και να σκεφτείτε οτι το αμέσως προηγούμενος ματς ήταν το 5-5 με την Ξάνθη στα Πηγάδια. Δηλαδή, δεν είχα και τη καλύτερη δυνατή
ψυχολογία ενόψει του ματς με την Ίντερ, διότι καταφέραμε και αφήσαμε δυο βαθμούς. 1-0, 1-3, 2-4, 3-5. Ξάνθη._

fixed.

Για το γκολ του Κάτσε, σε νιώθω, δεν ξέρεις πόσο.

[Tsakalaki]

Στο γκολ του Κάτσε καταλαβαίνεις τα τεράστια περιθώρια που έχει ο ανθρώπινος εγκέφαλος.


Πανηγυρίζεις, θες να πατήσεις pause, αποφασίζεις να μη το κάνεις, χαλαρώνεις αλλά φωνάζεις "γκολ ρε, τι τούβλο ήταν αυτό", προσπαθείς να αποφασίσεις αν θα κάνεις αλλαγή. Σκέφτεσαι να γυρίσεις την ομάδα πίσω και αμέσως σου έρχονται καρε-καρε τα ματς που το έκανες και έφαγες δυο γκολ σε τέσσερα λεπτά, αλλά και ένα ματς που γύρισες την ομάδα πίσω στο 50' και δεν κουνήθηκε φύλλο. Σκέφτεσαι να βγάλεις επιθετικό και να βάλεις κεντρικό αμυντικό αλλά δεν ξέρεις ποιον από τους δυο να βγάλεις και λες να δεις το condition τους. Αλλάζεις γνώμη και σκέφτεσαι να βγάλεις τον εξτρέμ και να βάλεις ένα αμυντικό χαφ, αλλά αμέσως βλέπεις ένα μεγάλο κενό ανάμεσα στους μέσους και τους επιθετικούς σου και καταλαβαίνεις οτι θα τους αχρηστεύσεις.

Όλα αυτά τα έχεις σκεφτεί όσο διαρκεί το αναβόσβημα "ΓΚΟΛ" στο κάτω μέρος της οθόνης. Μέσα σε 1-2 δευτερόλεπτα δηλαδή.

[DrGonzo]

Το πρώτο που σκέφτομαι πάντα, είναι να πατήσω μόλις τελειώσει το ματς, save game.

Σε νιώθω και για έναν άλλο λόγο, που θα αποκαλυφθεί σε λίγο καιρό.

[migeo]

Όλα αυτά τα έχεις σκεφτεί όσο διαρκεί το αναβόσβημα "ΓΚΟΛ" στο κάτω μέρος της οθόνης. Μέσα σε 1-2 δευτερόλεπτα δηλαδή.

Είμαστε κι εμείς που όταν βάζουμε τέτοιο γκολ σηκωνόμαστε από την καρέκλα, βγάζουμε μπλούζα, τρέχουμε πάνω κάτω όλο το σπίτι κουνώντας την σαν κασκόλ φωνάζοντας παράλληλα "γκοοολ ρε @$#$#%^#$#$ το σπιτάκι σας μέσα!" και μετά συνειδητοποιούμε ότι δεν έχουμε πατήσει pause οπότε γυρίζουμε έντρομοι στο pc παρακαλώντας να μην το έχουμε φάει στο επόμενο λεπτό. Μετά ακολουθεί παύση, διάλειμμα για τσιγάρο και σκέψη για την τακτική των τελευταίων πέντε λεπτών. Μια φορά είχα κατέβει και στο περίπτερο ν'αγοράσω μπύρες για να πανηγυρίσω την κατάκτηση του ευρωπαϊκού έχοντας σταματήσει το παιχνίδι στο 2-1 υπέρ μου με το ρολόι στο 88'. Guess what? Στο ενενηντατρίο λεπτό τρώω την ισοφάριση αλλά ευτυχώς δεν τις έβαλα εκεί που δεν βλέπει φως γιατί το πήραμε στα πέναλτι.

[Tsakalaki]

My FM2015 Story, προετοιμασία για το φινάλε σεζόν

Spoiler: show

Μένουν έξι παιχνίδια για το πρωτάθλημα, εκεί που είμαστε ισόβαθμοι (56 β.) με τον Ολυμπιακό.
Στο κύπελλο εφτάσαμε στα ημιτελικά εκεί που θα αντιμετωπίσουμε τον Ολυμπιακό.
Στο Τσάμπιονς Λιγκ φτάσαμε στους "8" εκεί που θα αντιμετωπίσουμε την Tottenham.


Η είδηση δεν είναι άλλη από την αλλαγή του προγράμματος, καθώς δεν θα μεσολαβήσει παιχνίδι
πρωταθλήματος ανάμεσα στις δυο αναμετρήσεις με την Tottenham κάτι που είναι θετικό όσον
αφορά τη προετοιμασία της ομάδας.


Άγχος υπάρχει μόνο για το πρωτάθλημα, διότι δεν θέλω να μπούμε στη περιπέτεια των πλέι οφ για
να παίξουμε εκ νέου στο Τσάμπιονς Λιγκ. Στο κύπελλο, είναι και θέμα ημέρας, καθώς μια πρόκριση
δίνει περισσότερο ψυχολογία.

Όσον για το Τσάμπιονς Λιγκ; Είμαι τόσο "γεμάτος" από τη πρόκριση επί της Ίντερ που δεν πρόκειται
να αδειάσω ότι και αν γίνει. Πρώτο παιχνίδι με την Tottenham θα είναι στη Τούμπα.

[Tsakalaki]

2007, Οκτώβριος


Από που ν' αρχίσω και που να τελειώσω... Δεν πήρα το "ΟΚ" να πάω Αθήνα για το ματς κυπέλλου με τον Θρασύβουλο και έμεινα πίσω, στο γραφείο. Δε θα το γράφαμε εμείς το ματς, αλλά οι συνάδερφοι από την Αθήνα, και εμείς θα συμπληρώναμε αν είχε τίποτα ρεπορταζιακό. Αναμενόταν ένα ήσυχο απόγευμα. Ναι, καλά. Στο 2' το 1-0 και στο 15' το 2-0 ο Θρασύβουλος. Ο ποιος; Ναι ρε φίλε, ο Θρασύβουλος. Ομάδα για την οποία δεν έχει γραφτεί ούτε ένα σύνθημα, δηλαδή από τον κανένα. Αγώνας νοκ άουτ, έτσι; Κερδίζεις; Περνάς. Ξεκινά το δεύτερο μέρος και μπαπ, πάρε και το 3-0. Και βέβαια, ο μεγάλος ΠΑΟΚ, τι έκανες μετά; 3-2 στο 89' και τρώει τέταρτο στα χασομέρια.

Τη μοίρα μου την ήξερα. Μπουφαν, κράνος και βουρ αεροδρόμιο, καθώς υπήρχαν κάποιοι οπαδοί που απ' τα νεύρα τους ήταν στο αεροδρόμιο με τη λήξη του αγώνα, ασχέτως αν η ομάδα αναμενόταν στην Θεσσαλονίκη κανα τρίωρο μετά.

Σε τέτοιες φάσεις, όταν δηλαδή πήγαινα να καλύψω υποδοχή μετά από ήττα, ήθελε προεργασία. Δεν είναι σα τη νίκη που θα βρεις χαμογελαστά πρόσωπα και φάτσες "αγαπώ όλο το κόσμο, κερδίσαμε". Το ακριβώς αντίθετο. Στη νίκη μπορείς να πας για υποδοχή έτσι για τον τζερτζελέ, επειδή βρίσκεσαι κοντά. Στην υποδοχή για κράξιμο πας φορτωμένος, θολωμένος.

Κατά πρώτον, με το που πήγα, άφησα τη μηχανή κάπου απόμερα, και στη συνέχεια έκανα τα τηλέφωνά μου σε φίλους και γνωστούς. Να πάρω κλίμα. Να ξέρω τι θα γίνει. Με τα πολλά, καταλαβαίνω οτι τα νεύρα θα είναι πάνω από το κεφάλι και οτι ακόμα και οι γνωστοί μου έχουν φορτώσει. "Αντωνάκη, με φταις και εσύ σήμερα" μου είπε γνωστός μου, και μου το 'κλεισε στα μούτρα, και αμέσως έψαξα να βρω μέρος που θα κουρνιάσω για να έχω οπτική επαφή.

Μέρος στο οποίο δε θα μπορούσα όμως να είμαι εξ' αρχής αλλά να πάω κάποια στιγμή διότι έπρεπε να δω και την αποστολή όταν θα βγαίνει από την αίθουσα αφίξεων κλπ. Σκηνοθέτης κανονικός, και διευθυντής φωτογραφίας μαζί.

Με τα πολλά, η αποστολή φτάνει και οι παίκτες έχουν ενημερωθεί. Όχι πως περίμεναν κάτι διαφορετικό, αλλά να περιμένεις οτι θα γίνει κάτι και άλλο να ξέρεις οτι θα γίνει. Και η απόφαση της διοίκησης είναι συγκεκριμένη. "Όπως θα δέχεστε την αποθέωση για ένα καλό αποτέλεσμα, να δέχεστε και τα παράπονα για ένα κακό. Δεν θα φύγουμε από τη πίσω πόρτα, θα πάμε να δούμε το κόσμος". Και αυτή ήταν η λογική Ζαγοράκη.

Και έτσι έγινε. Μπροστά ο Ποικιλίδης και πίσω η ομάδα. Η αστυνομία απλά παρακολουθούσε και οι οπαδοί γάβγιζαν. Θυμάμαι ένας ανέβηκε στη πόρτα του λεωφορείου για να μη μπει κανένας παίκτης μέσα και ν' αρχίσει ο εξάψαλμος. Τον κατέβασαν, και το μπινελίκι έπεφτε right through.

Και ένα τέτοιο αποτέλεσμα είναι οτι χειρότερο όταν ακολουθεί διακοπή του πρωταθλήματος. Σε τρώει για μέρες. Και στη δουλειά μας, είναι κακό, διότι δεν έχει μια θετική βάση πάνω στην οποία θα πατήσεις.

Και το επόμενο παιχνίδι είναι στο "Βικελίδης" με τον Άρη. "Δεν είμαστε καλά φίλε. Δεν... Θέλει ομιλία, προετοιμασία, θέλει πολλά το ματς" μου είχε πει ένας παίκτης. Ακόμα και οι παίκτες ξέρουν οτι μια ομιλία, μια παρέμβαση στα αποδυτήρια μπορεί να αλλάξει πολλά.

Ο Σάντος ακόμα έψαχνε τα πατήματά του. Πολλές φορές έφευγε με μούτρα από τη προπόνηση. Αλλά τουλάχιστον κάποιες προπονήσεις μας άφηνε να τις βλέπουμε. Τότε, επέτρεπε ακόμα τρεις προπονήσεις. Και πολλές φορές δεν έχανα την ευκαιρία, πήγαινα.

Μεγάλο σχολείο η προπόνηση. Βλέπεις τη δουλειά που γίνεται, τις φάτσες, μυρίζεις ομάδα. Υπήρχαν φορές που καταλάβαινα οτι ένα ματς που έβλεπα, θα το έβλεπε εντελώς διαφορετικά αν δεν είχα πάει σε κάποιες προπονήσεις την εβδομάδα πριν από αυτό.

Στημένες, φάσεις, νοοτροπία, εντολές και πολλά άλλα. Ακόμα και οι οδηγίες με τα δάκτυλα που δίνει ένας προπονητής, που όταν έβλεπε ένα ματς από την τβ (τα εκτός έδρας) καταλάβαινα την εντολή που έδωσε.

Στο "Βικελίδης" λοιπόν ο ΠΑΟΚ ηττήθηκε με σκορ 3-1. Και άντε πάλι μπινελίκι, αλλά γενικό μπινελίκι. Όχι συγκεκριμένα. Και όχι προς τη διοίκηση, διότι ο κόσμος δεν ήξερες το πως να φερθεί απέναντί της.

Ακολούθησε το ματς με τη Καλαμαριά. Τελικό σκορ 4-1. Πλασματικό. Στο 70' ήταν 1-1. Για μια ακόμα φορά, ο σκόρερ του 2-1 είπε τη μεγάλη αλήθεια. Μια δήλωση που δεν γράφτηκε τότε, αλλά μπορεί να γραφτεί τώρα. "Μη μιλάς καθόλου, το γλιτώσαμε το ξενύχτι..." είπε ο Λάζαρος, που πανηγύρισε έξαλλα το 2-1 φτάνοντας μπροστά στα κάγκελα στη Θ4, στο σημείο που είχε κρεμαστεί το πανό που τον χαρακτήριζε οικοδόμο. Ειρωνεία...

Ο καιρός περνούσε και η γνωριμία με τον Σάντος γινόταν ολοένα και καλύτερη...

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

2007, Νοέμβριος, Δεκέμβριος


Η βελτίωση της γνωριμίας με τον Σάντος δεν είχε τόσο να κάνει με το αν τον συμπαθούσες, όσο με το τρόπο με τον οποίο σου έδειχνε, σου εξηγούσε τη δουλειά του. Βέβαια, τότε, είχε ίσως και την ανάγκη να το κάνει για να υπεραμυνθεί των κριτικών που δεχόταν. Ο Σάντος, που ξεκίνησε ως απόμακρος, άρχισε να δείχνει τη διάθεση κουβέντας μετά τις συνέντεύξεις Τύπου που γινόταν κάθε Πέμπτη ή Παρασκευή, πριν το ματς του Σ/Κ. Συνεντεύξεις Τύπου στις οποίες εμείς οι δημοσιογράφοι εξαντλούσαμε όλα τα περιθώρια όσον αφορά τις ερωτήσεις. Κρατούσα και 30 και 40 λεπτά. Τον κουράζαμε και μερικές φορές το έδειχνε.

Μερικές φορές προσπαθούσε να μειώσει το χρόνο της συνέντευξης βάζοντας ως δικαιολογία τη προπόνηση που ακολουθούσε. Ήρθε όμως και η στιγμή που μετά απο συνέντευξη Τύπου, κάθισε στην αίθουσα και μας είπε "τώρα μπορούμε να συζητήσουμε για θέματα που δεν θα πρέπει να λέμε στις συνεντεύξεις". Τη πρώτη φορά είχε μείνει για μισή ώρα, και υπήρχε φορά που έμεινε και 1,5 ώρα μετά από ημίωρη συνέντευξη.

"Σας κάνει τον καλό, θέλει να κάνει τον καλό μαζί σας. Έχει τον αυλό κι' εσείς ακολουθείτε σα τα ποντίκια" ήταν η άποψη που υπήρχε στους επικριτές του, σε κάποιους που δεν τους καθόταν καλά, δεν τον πήγαιναν, δεν τους άρεσε η φάτσα του, η αντιτουριστική. Το "καρπουζάς από το Εστορίλ" του το κόλλησαν στη Παιανία οι δημοσιογράφοι που ήταν φίλοι με τους παίκτες που έδιωξε σε ομιλία προπόνησης στην οποία οι τελευταίοι τον έγραψαν στα τέτοια του. Αλλά, ξέρετε, τα τσιτάτα μένουν. Όσα χρόνια και αν περάσουν.

Εγώ έβλεπα έναν άνθρωπο που είχε τη διάθεση να σου εξηγήσει τι κάνει, τι σκέφτεται. Και υπήρχε και η συνέχεια σε αυτό. Μέσα σε μια εβδομάδα έβλεπα για παράδειγμα τρεις ή και τέσσερις προπονήσεις, μας μιλούσε στη συνέντευξη Τύπου, μας μιλούσε μετά τη συνέντευξη Τύπου εξηγώντας σύστημα, οδηγίες, σκέψεις, προβληματισμούς, άλλοτε εκθείαζε κάποιους παίκτες άλλοτε κάποιους τους στόλιζε, αλλά.... Αλλά τη Κυριακή στο ματς, έβλεπες αν όλα αυτά που σου είπε δουλεύουν. Ήξερες ποιος παίκτης ακολουθεί το πλάνο του, ποιος όχι, τι ήθελε να κάνει με κάθε αλλαγή που έκανε. Ήταν ένα ανοικτό βιβλίο. Και πλέον είχες καταλάβει το βαθμό ευθύνης που φέρει εκείνος και τον αντίστοιχο βαθμό των παικτών για την εικόνα της ομάδας στο παιχνίδι.

Σε περίπτωση κατα την οποία είχες και καλή σχέση με παίκτες και μπορούσες, όπως "αντιμετωπίζεις" τον Σάντος εκτός συνέντευξης Τύπου, να "αντιμετωπίσεις" και τον παίκτη συζητώντας για ένα παιχνίδι, τότε είχες όλη την εικόνα μπροστά σου. Το συμπέρασμά σου θα μπορούσε να είναι λάθος μόνο στη περίπτωση που μεροληπτούσες, μόνο στη περίπτωση που ότι και αν γινόταν, ήθελες να βγάλεις το δικό σου συμπέρασμά.


Και τα δυο πρώτα παιχνίδια του Νοεμβρίου επιβεβαίωσαν το παραπάνω. Ήττα στο "Καραϊσκάκης" με 2-1 σε ματς που ο ΠΑΟΚ πήγε στα αποδυτήρια για το ημίχρονο όντας μπροστά στο σκορ με 0-1, και νίκη με 1-0 στο 87' με τον Εργοτέλη. Στο πρώτο ματς, ο ΠΑΟΚ τα πήγαινε καλά μέχρι που έχασε την απόσταση αμυντικής και μεσαίας γραμμής. Στο δεύτερο ματς, ο ΠΑΟΚ ήταν μέτριος αλλά για σχεδόν 70 λεπτά είχε προσπαθήσει με συγκεκριμένους τρόπους να βάλει το γκολ. Τις αλλαγές που έγιναν, τις ξέραμε λίγο-πολύ από πριν. (Αυτό το τελευταίο, με τις αλλαγές, ήταν κάνει που λίγο καιρό αργότερα, ο Μπακαγιόκο του έδωσε άλλη διάσταση, σε ατάκα-φαρμάκι για τον Σάντος). Ναι, προβλέψιμος προπονητής, αλλά τουλάχιστον με ένα πλάνο, μια σειρά σκέψης.

Μέχρι και το τέλος της σεζόν, ο ΠΑΟΚ ήταν "ομάδα Σάντος". Όχι στα αποτελέσματα, αλλά στη νοοτροπία. Όσοι μπορούσαν. Νίκες εντός με Πανιώνιο, Βέροια και Λεβαδειακό, δεχόμενος μόνο ένα γκολ, μια ισοπαλία και δυο ήττες χωρίς να πετύχει γκολ στα εκτός έδρας με Τρίπολη, Ατρόμητο και ΑΕΚ.

Έξι αγώνες, έξι γκολ υπέρ. Όσο για τους παίκτες; "Πάμε και όπου βγει" και "μεταβατική χρονιά" ήταν αυτά που έλεγαν δημόσια. Στα αποδυτήρια και στους φίλους τους έλεγαν άλλα. Είχαν καταλάβει το τι συμβαίνει και κατέγραφαν τα πάντα. Παίζει ρόλο και το τι προσωπικότητες υπήρχαν στα αποδυτήρια. Οι μεγαλύτεροι ήταν ο Κωνσταντινίδης και ο Βρύζας. Παίκτες που είχαν κάτι να πουν λόγω εμπειρίας και λόγω γνώσης ΠΑΟΚ. Και από εκείνους καταλάβαιναν όλοι πως ο προπονητής θα έμενε εκεί περισσότερο από εκείνους, αλλά θέλοντας και μη έπρεπε να παλέψουν να πάνε με τα νερά του.

Ο ΠΑΟΚ έκανε πρωτοχρονιά όταν -13 από τη πρώτη θέση και +7 από τη ζώνη του υποβιβασμού. Αυτό το "+7 από τη ζώνη του υποβιβασμού" ήταν η οπτική γωνία κάποιων παικτών που την έβαζαν για να σταματούν οι κουβέντες "πάμε για Ευρώπη" μετά από κάθε νίκη. 6-2-6 είχε απολογισμό η ομάδα.

Θυμάμαι χαρακτηριστικά μια προπόνηση Σάντος, με μπόλικο κρύο, λίγο πριν την διακοπή για τις γιορτές. Δουλειά στα στημένα. Κόρνερ και φάουλ από τα πλάγια. Δέκα εκτελέσεις, κράτησαν μιάμιση ώρα. Ο Σάντος διέκοπτε και τους κουνούσε για το τι πρέπει να κάνουν λες και ήταν παίκτες subbuteo. Με χαρακτηριστικότερη ατάκα ενός παίκτη που τον έσπρωχνε ο Σάντος για του δείξει τη κίνηση που έπρεπε να κάνει. "Κατάλαβα κόουτς, κατάλαβα" είπε εκνευρισμένος και ο Σάντος, μετά την εκτέλεση και αφού ο παίκτης ήταν στα χαμένα, τον μιμήθηκε. Τον βγάζει από τη φάση, δίνει εντολή να εκτελεστεί το φάουλ. Ο Σάντος φωνάζει "κατάλαβα, κατάλαβα" κουνώντας το κεφάλι, και με το γίνεται η εκτέλεση, "μαρμαρώνει" και κοιτάζει τον ουρανό.....

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~


2008, Ιανουάριος


Στη πρώτη του χρονιά στον ΠΑΟΚ, ο Σάντος δεν είχε τον Αλέξανδρο Μανιάτογλου στο πλευρό του, καθώς προστέθηκε αργότερα. Το θέμα της μετάφρασης ήταν σημαντικό. Ο Σάντος προτιμούσε να μιλά Πορτογαλικά και όχι Αγγλικά στις συνεντεύξεις Τύπου.

Η ΠΑΕ ΠΑΟΚ έψαξε και βρήκε έναν αξιόλογο και αξιόπιστο μεταφραστή Πορτογαλικών. Κρίμα που δεν έχω συγκρατήσει το όνομά του. Αξιόλογος, ναι. Αξιόπιστος, ναι. Αλλά με τον Σάντος ποτέ δεν ταίριαξαν σε βαθμό που ο Πορτογάλος να τα πάρει μαζί του και η συνεργασία να διακοπεί άδοξα.

Δεν είχε να κάνει τόσο με το αν ήταν καλός στη δουλειά του. Πτυχιούχος ήταν ο άνθρωπος και το κατείχε το θέμα. Δεν είχε όμως ιδέα από ποδοσφαιρικούς όρους, και γενικότερα από ποδόσφαιρο. Δεν ήταν λίγες οι φορές που ο Σάντος, από τα όσα Ελληνικά ήξερε, ακούγοντας τη μετάφραση που έκανε, τον σταματούσε και έλεγε στα Αγγλικά αυτό που νωρίτερα είχε πει στα Πορτογαλικά.

Ήταν άσχημο και απαξιωτικό, αλλά ο Σάντος φοβόταν ότι κάποια στιγμή θα παρεξηγηθεί. Ήθελε να εξηγήσει κάτι που αφορούσε το σύστημα και το λόγο για τον οποίο δεν μπορεί να εφαρμόσει το 4-4-2 ρόμβο, με τον μεταφραστή να λέει “η ομάδα δε μπορεί να παίξει 4-4-2 μπακλαβά”. Εμείς γελάσαμε, ο μεταφραστής αισθάνθηκε αμήχανα και ο Σάντος έβγαζε καπνούς από τα αυτιά.

Η συνεργασία του συγκεκριμένου μεταφραστή τελείωσε άδοξα, με τον Σάντος από κάποια στιγμή και μετά, σε θέματα ποδοσφαιρικά, να μιλά Αγγλικά και σε άλλα Πορτογαλικά.

Η ατάκα που έχει μείνει στην ιστορία είναι αυτή με τους αστακούς και τις σαρδέλες. “Είναι σαν να είμαστε μια μεγάλη και ονομαστή οικογένεια, να έχουμε στο τραπέζι σαρδέλες και εμείς να τις βλέπουμε σαν αστακούς” είχε πει ο Σάντος σε μια μεταφορά παροιμίας, και τότε οι περισσότεροι, μάλλον όχι οι περισσότεροι, όλοι είπαμε πως ο Σάντος αποκάλεσε τους παίκτες, σαρδέλες. Το ημερολόγιο έδειχνε 18 Ιανουαρίου 2008, και ο Πορτογάλος τεχνικός είχε μόλις πιάσει δουλειά μαζί με τον Ζήση Βρύζα ενόψει της νέας σεζόν. Η αυλαία για τον Βρύζα είχε πέσει στις 6 Ιανουαρίου, όταν και αγωνίστηκε ως αλλαγή στο παιχνίδι με τη Λάρισα, στη Τούμπα.

[Tsakalaki]

My FM2015 Story, Μάρτιος - Αρχές Απριλίου 2017

Spoiler: show

Πήγαμε στη Βέροια και γυρίσαμε με δυο βαθμούς λιγότερους από όσους υπολόγιζα. Τους ανασκολοπίσαμε στο κύπελλο
και στα σπουδαία, στο πρωτάθλημα, ήρθαμε ισόπαλοι. Όντας πλέον στο -2 από τον Ολυμπιακό που είχε νικήσει τον
Παναιτωλικό με 4-0 όταν εμείς σηκώναμε αετό στη Βέροια, επιστρέψαμε στη Τούμπα για το παιχνίδι με τον Ατρόμητο.
Στο 5' είχαμε ήδη προβάδισμα δυο τερμάτων, σε ένα απόγευμα που αποδείχθηκε απολαυστικό καθώς τελείωσε με σκορ 6-0.
Και η απόλαυση μεγάλωσε όταν ήρθαν τα νέα από την Ξάνθη εκεί που η τοπική Skoda επιβλήθηκε του Ολυμπιακού με 1-0.




Είμαστε πλέον στο +1 από τον Ολυμπιακό, που έχει καλύτερο πρόγραμμα:

Ολυμπιακός - Βέροια
Παναθηναϊκός - Ολυμπιακός
Ολυμπιακός - ΠΑΟΚ
Ολυμπιακός - ΟΦΗ

Όσο για το δικό μας πρόγραμμα; Όλοι οι καλοί εδώ μαζευτήκανε...

Παναθηναϊκός - ΠΑΟΚ
ΠΑΟΚ - Αστέρας Τρίπολης
Ολυμπιακός - ΠΑΟΚ
ΑΕΚ - ΠΑΟΚ




Στο πρώτο ημιτελικό κυπέλλου πήγαμε στο "Γ. Καραϊσκάκης" και πήραμε μια σπουδαία νίκη ουσίας και
ψυχολογίας. Θα ξαναπάμε εκεί σε λίγο διάστημα, και το να έχεις κερδίσει πριν ξαναπας, είναι σημαντικό.

[Hippocratis]

Μακάρι να μην στραβοπατήσεις στα εναπομείναντα ματς του πρωταθλήματος αν και λίγο δύσκολο.

Στο τσου-λου όπως το είπες τα κατάφερες μια χαρά μέχρι εδώ αν γίνει και το θαύμα ακόμη καλύτερα.

Στο κύπελλο πιστεύω κουτσά στραβά την έχεις την πρόκριση.

[DrGonzo]

Περίπατος ρε, μέχρι το τέλος.

[Tsakalaki]

2008, Ιανουάριος, αρχές Φεβρουαρίου

Με εξαίρεση τη νίκη επί της Λάρισας με 1-0, στο αποχαιρετιστήριο παιχνίδι του Ζήση Βρύζα, ο ΠΑΟΚ έκανε έναν "μαύρο" Ιανουάριο, με συνεχόμενες ήττες από Ξάνθη, Ηρακλή και Παναθηναϊκό, όλες με 1-0. Η μουρμούρα έγινε γκρίνια, η γκρίνια έγινε γκαρίλα και η γκαρίλα έδωσε τη θέση της σε σκηνικά που έχουν μείνει στην ιστορία.

Μετά το τέλος του αγώνα με τον Παναθηναϊκό, φίλος του ΠΑΟΚ κατάφερε να βρεθεί στη συνέντευξη Τύπου και όταν εμφανίστηκε ο Σάντος σηκώθηκε όρθιος και εκστόμισε το επικό "Ρε Go Home ρε, Go Village σιχτίρ να πουμε! Γανιάσαμε ρε!". Ο συγκεκριμένος κύριος έφυγε πετώντας από δυο άλλους κυρίους των οποίων η μυική μάζα ήταν εξόφθαλμη, αλλά για τον Πορτογάλο υπήρχε και συνέχεια. Βγαίνοντας για να πάει στο αυτοκίνητό του, κάποιος του πέταξε ένα φαγωμένο καλαμπόκι. Και το 'χω ακόμα και τώρα απορία, διότι το φαγωμένο καλαμπόκι μου θυμίζει καλοκαίρι και βόλτα στη παραλία, δεν το έχω συνδυάσει με τέλη Γενάρη.

Ρεπορταζιακά, όλο το διάστημα των ηττών, οι προπονήσεις ήταν δύσκολες. Για εμένα που καθόμουν και τις έβλεπα ήταν ζόρι, ειδικά όταν δεν ερχόταν κανένας άλλος συνάδερφος. Όχι λόγω μοναξιάς, αλλά λόγω κρύου. Όταν είχα παρέα, τις έβλεπα μέσα από το αυτοκίνητο του συναδέρφου, αλλά όταν ήμουν μόνος, ξεροστάλιαζα δίπλα στη μηχανή. Άσε που ήταν και βαρέα. Κάθε μέρα τα ίδια και τα ίδια. Αλλά, τι περίμενες ρε Αντώνη; Τα ίδια και τα ίδια λάθη έκαναν οι παίκτες στα παιχνίδια, τα ίδια και τα ίδια πράγματα δούλευαν και στις προπονήσεις. Το να μιλήσω με κανέναν παίκτη στο τέλος, όχι για δήλωση, αλλά για κλίμα, έμοιαζε αχρείαστο. Μα, τους έβλεπες. "Ρε 'συ, μια νίκη να πάρουμε τα πάνω μας, άσε με..." ήταν η πρώτη τους αντίδραση όταν τους πλησίαζα, διότι νόμιζαν ότι ήθελα δήλωση. Αλλά τι να τη κάνω; Να βάλω δήλωση οτι τι; Ότι ΘΑ κερδίσουν; Δεν είχε νόημα, ούτε γι εκείνους να το πουν ούτε για μένα να το γράψω ούτε για κάποιον να το διαβάσει.

Και ειδικά σε περίοδο μεταγραφική, οι 101 στους 100 θέλουν ονόματα. Να τα διαβάσουν, να ψάξουν γι' αυτούς να μάθουν τι θέση παίζουν, αν είναι καλοί, να στήσουν 11άδα με αυτόν μέσα.

Ο πρώτος που ήρθε ήταν ο Ματίας Βερόν. Όταν τον πρωτοείδα σκέφτηκα "ρε 'συ Ζήση, είχαμε τον Βαγγελή από την Άρτα, και μας έφερες τον Βαγγελή από την Αργεντινή;". Μου τον θύμισε λίγο στα μούτρα, αλλά και στο στυλ, στις πρώτες προπονήσεις. Προπονήσεις, όχι παιχνίδι. Ετσι αυτό το στυλάκι το "βαριέμαι αλλά άμα ξεβαρεθώ οι κάθετες και οι πάσες τρύπες θα φεύγουν χωρίς να το θέλω". Ποδοσφαιρικό μυαλό επιπέδου Α', κορμί και ταχυδύναμη επιπέδου Γ, με αποτέλεσμα το κορμί να τραβά χαμηλά το μυαλό.

Ως τύπος, ο Βερόν ήταν κουμπωμένος στην αρχή. Δεν είναι από εκείνους που από τη πρώτη μέρα σε μια νέα ομάδα δείχνουν άνετοι και κουλ και "προσαρμόζομαι εύκολα" φάση. Για παράδειγμα.

Υπήρχαν νεοφερμένοι παίκτες που αν πήγαινα να τους μιλήσω δυο φορές της εβδομάδα σε προπόνηση ήταν πάντα με το χαμόγελο με το "γεια σου", με μια άνεση που καταλάβαινες ότι είναι ψεύτικη καθώς ήταν η ίδια τυποποιημένη κάθε φορά. Ο Βερόν σε αντιμετώπιζε όπως ακριβώς ήταν εκείνη τη στιγμή. Ράθυμος όταν ήταν κουρασμένος, χαμογελαστός και ευδιάθετος αν έκανε χαβαλέ λίγο νωρίτερα, και δεν ντρεπόταν να σε ρωτήσει "θύμισε μου, λίγο πως σε λένε;". Αυτό κάποιος συνάδερφος μπορεί να το έβλεπε προσβλητικό, να μη του άρεσε, αλλά έδειχνε για μένα ένα ενδιαφέρον να αρχίσει να μαθαίνει πράγματα και ανθρώπους και όχι μηχανικά να μιλά σε όποιον το χαιρετά.

Τέτοιος τύπος, άνετος, ή μάλλον "ψευτοάνετος" ήταν ο Γκάβρανσιτς, ένα ακόμα μεταγραφικό απόκτημα Ιανουαρίου. Ψηλός, λίγο άχαρος, αξιόλογος για τον ΠΑΟΚ εκείνης της χρονιάς. Εκείνης της χρονιάς...

Αφήνω τους άλλους δυο που προστέθηκαν στο ρόστερ για μετά. Δυο μορφές...

[Tsakalaki]

My FM2015 Story, Απρίλιος 2017

Spoiler: show

Με το +1 από τον Ολυμπιακό, πηγαίνουμε στη Λεωφόρο. Μετά από ένα άθλιο πρώτο μέρος, κάναμε το 0-1
στις καθυστερήσεις. Ο,τι καλύτερο. Συνεχίζουμε να παίζουμε χάλια όμως και μας το γυρίζουν το ματς. Και
μάλιστα στο 89'. Και βάζουμε ξανά γκολ στις καθυστερήσεις. Αλλά η θεία δίκη, ήρθε. Και στο 90+3 το(ν)
τρώμε.

Έρχεται η Τότεναμ για τα προημιτελικά του Champion League. ΜΑΓΚΕΣ. Σπαθάτοι. Ξηγημένοι. Αλάνθαστοι.
Νίκη με 2-0, ξεκούραση δυο μέρες και ετοιμάζουμε βαλίτσες για Λονδίνο. Και μιλάμε για 2-0 ημιχρονάτο.
Το β' μέρος ήταν περίεργο, διότι ήθελα ένα ακόμα γκολ, αλλά αν το πίεζα, μπορεί να ερχόταν ο Kane
και να μας το σφύριζε. Τέλος καλό, όλα καλά. Και στο Λονδίνο.... Στο Λονδίνο...Όπως πρέπει! 0-1 στο
ημίχρονο, 1-2 στο 60'. Ήττα με 3-2 αλλά who cares; ΗΜΙΤΕΛΙΚΟΣ bay, ΗΜΙΤΕΛΙΚΟΣ!


Γυρίζουμε στη φλεγόμενη Τούμπα για το ματς με τον Αστέρα Τρίπολης. Πάρε τη σφαλιάρα σου και προσγειώσου.
Προηγήθηκαν δυο φορές, ισοφαρίσαμε αλλά ως εκεί. Ένας βαθμός στα δυο τελευταία ματς, και ευτυχώς που
ο Ολυμπιακός πήρε 4 και όχι 6. Το +1 έγινε -2 πλέον....


ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ ΜΕΤΑ ΑΠΟ 28 ΑΓΩΝΕΣ



Η ΠΟΡΕΙΑ ΤΟΥ ΠΑΟΚ ΣΕ 28 ΑΓΩΝΕΣ - Η ΠΟΡΕΙΑ ΤΟΥ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ ΣΕ 28 ΑΓΩΝΕΣ



Ο Απρίλιος στον οποίο πέσαμε απο τη κορυφή της βαθμολογίας, αλλά φτάσαμε στους "4" του Champions League





Αντίπαλος στα ημιτελικά... η Barcelona

Μέσα σε τρεις μέρες παίζουμε όλη τη χρονιά στην Ελλάδα.
Παιχνίδι 29ης αγωνιστικής, Ολυμπιακός - ΠΑΟΚ
και στο καπάκι δεύτερος ημιτελικός κυπέλλου με Ολυμπιακό (εντός).