Μιας και έχω καιρό να προχωρήσω την ιστορία, ας κάνουμε ένα "δείτε τι έγινε στα προηγούμενα επεισόδια"
Tsakalaki wrote:2007, Μάιος - Ιούνιος
Η σεζόν τελειώνει, με τον να καταλήγει στην 6η θέση της βαθμολογίας με 45 βαθμούς. Τα πάντα κρίθηκαν την 29η αγωνιστική.
Παίζουν Άρης - Καλαμαριά, ΟΦΗ - Πανιώνιος και Ατρόμητός - ΠΑΟΚ. Ο Άρης κερδίζει (2-0, 2-2) 3-2 τη Καλαμαριά, ο Πανιώνιος (0-1) χάνει 3-1 από τον ΟΦΗ και ο ΠΑΟΚ (1-0,1-1) χάνει 2-1 από τον Ατρόμητο. Πίσω από Ολυμπιακό, Παναθηναϊκό και ΑΕΚ είναι οι Άρης 46, Πανιώνιος 42, ΠΑΟΚ 42.
Ο Άρης από τη Β' εθνική στην Ευρώπη και ο ΠΑΟΚ στο πουθενά. Γκρίνια, μιζέρια, μπινελίκια και σε φάση που φταίνε όλοι, και ο αέρας που αναπνέουμε. Η διοίκηση Βεζυρτζή - Οικονομίδη δε ξέρει τι να πρωτοκάνει, και ο Γιάννης Γούμενος είναι έτοιμος να μια ακόμα... επανεμφάνιση, καθώς εκείνος έχει το βάρος των μετοχών, και βάζει πλώρη για να διοικήσει! Πως; Τι πως; Έχει σημασία; Να κρατάει το τιμόνι του πλοίου που είναι δικό του μπας και σώσει ότι μπορεί.
Η ΠΑΕ είναι υποχρεωμένη να πάει σε γενική συνέλευση για να αποφασίσει τι θα συμβεί. Στα γραφεία της ΠΑΕ γίνεται κατάληψη από οπαδούς του ΠΑΟΚ (από εκείνους που είναι Μπιτζιμ ΠΑΟΚ, όποιος κατάλαβε, κατάλαβε) και δυο κινήσεις που αποδείχθηκαν ιστορικές. Ο Χρυσός Δικέφαλος καταφέρνει και κινηθεί με τέτοιο τρόπο ώστε να αποτραπεί η επιστροφή της διοίκησης στα χέρια Γούμενου, και μια παρέα ΠΑΟΚτσήδων παίρνει σηκωτό τον Ζαγοράκη από το σπίτι του, του βγάζει τα ποδοσφαιρικά παπούτσια και του βάζει κουστούμι.
Το συμβόλαιο του Ζαγοράκη με τον ΠΑΟΚ ολοκληρώθηκε. Ο Ζαγόρ είδε 7η κίτρινη κάρτα την 27η αγωνιστική, εξέτισε την 28η και την 29η και αγωνίστηκε για ένα ημίχρονο στο παιχνίδι της 30στης αγωνιστικής. Η πλακά ήταν οτι ο Ζαγοράκης έκλεισε τη καριέρα του ως ποδοσφαιριστής με πέντε σερί νίκες κόντρα σε Άρη, Αιγάλεω, Ιωνικό, Ξάνθη και ΟΦΗ, με τον ΠΑΟΚ να μη δέχεται γκολ σε κανένα από αυτά τα παιχνίδια. Τυχαίο ξετυχαίο, αυτό έγραψε η ιστορία.
Ο ΠΑΟΚ νίκησε τον ΟΦΗ, την 30η αγωνιστική, με 1-0. Το γκολ μπήκε στο 59' από τον Χριστοδουλόπουλο, ο οποίος το πανηγύρισε μαζί με τον Ζαγοράκη. Αυτή ήταν η τελευταία στιγμή του Ζαγοράκη με τη φανέλα του ΠΑΟΚ καθώς ακολούθως αντικαταστάθηκε.
Και τι φανέλα.. Ούτε ασπρόμαυρη, ούτε, λευκή, ούτε καν ολόμαυρη. Οινοπνευματί...
Στο παιχνίδι με τον ΟΦΗ, υπήρχαν και δυο πανό με μηνύματα κρεμασμένα στη Θυρα 4. Το ένα ήταν το κλασικό ΠΑΟΚτσίδικο, στο οποίο
ο ΠΑΟΚτσής βλέπει την αλήθεια κατάματα, και μάλιστα είναι και διαχρονικό, καθώς το νόημα του ισχύει εδώ και πολλά χρόνια...
Το άλλο πανό ήταν και πάλι κλασικό, εκεί που ο ΠΑΟΚτσής βλέπει τις καμπούρες των άλλων και αντί να ζητήσει να
φύγουν αυτές οι καμπούρες, απαιτεί και εκείνος κάτι, συνήθως μια καμπούρα, για την οποία έχει δικαιολογία οτι
οι άλλοι είχαν πριν από εκείνον...
Εκείνες τις ημέρες το ρεπορτάζ ήταν τρελό. Θεότρελο. Δεν ήξερες από που θα σου έρθει. Έκανες 30 τηλέφωνα και να άκουγες 32 διαφορετικές γνώμης και 43 διαφορετικές εκδοχές από το τι θα γίνει και παράλληλα σου τηλεφωνούσαν και εκείνοι που μάθαιναν για κινήσεις, συζητήσεις, καταστάσεις, σκέψεις. Και κάποια στιγμή που έπρεπε να ξεκινήσεις να γράφεις για να διαβάσει ο κόσμος την επόμενη μέρα την εφημερίδα, ήθελες ουσιαστικά μισή ώρα για να τα γράφεις αλλά πέντε ώρες για να τα βάλεις σε μια τάξη.
Με τον Σάββα, αυτό μας ταλαιπωρούσε. Άκρη βγάζαμε μόνο όταν καταφέρναμε να έχουμε πληροφόρηση από τη κατάληψη. Διότι εκεί γινόταν οτι γινόταν.
Τον Ζαγοράκη, λοιπόν, κάποιος τον έπιασε από τον γιακά, και τον πήγε στον Κατσαρή για να αναλάβει τη προεδρία της ΠΑΕ ως διοίκηση πρωτοδικείου. Η πρώτη του μέρα ως πρόεδρος; Αξέχαστη και για εκείνον και για μένα.
Tsakalaki wrote:2007, Ιούνιος
Εκεί η μέρα ήταν από τις κλασικές περίεργες παράξενες, που για να βγει το ρεπορτάζ όπως το θέλεις έπρεπε να περιμένεις πολλές ώρες για να αποκομίσεις ένα διάλογο 2-3 λεπτών. Αυτό που μου έχει μείνει εκείνη τη μέρα είναι όλα τα λάθος πράγματα.
Όπως για παράδειγμα ο ήλιος που έφαγα περιμένοντας και περιμένοντας, οι αλλαγές βάρδιας των φωτογράφων που περίμεναν μαζί μου, ο χλευασμός του ρεπορτάζ που έκανα από άλλες εφημερίδες τις επόμενες ημέρες.
Τότε ασχολήθηκε μαζί μου ο Στέφανος Χάρης. Μεγάλη μου τιμή να με μάθει το αναγνωστικό του κοινό. Με πέρασε γενεές 14 ο Στεφανάκος, μόνο χαζοχαρούμενο δε με είχε πει, και εμένα και τον πρόεδρο του ΠΑΟΚ. Η ουσία είναι οτι η 18η Ιουνίου πέρασε με αρκετή αναμονή έξω από τη Τούμπα, και τη δικαίωση έστω και για μια φορά.
Δυο χρόνια ως παίκτης δε μου είχε κάνει ποτέ δήλωση. Δεν είχε κάνει σε κανέναν δήλωση αλλά εγώ βλέπω τι έκαναν εγώ. Εκείνη τη φορά δεν ήταν παίκτης. Έβγαινε από τα γραφεία στα οποία είχε πάει για πρώτη φορά με την ιδιότητα του προέδρου.
Και τι ειρωνεία. Εκείνος πρόεδρος του ΠΑΟΚ, εγώ κάλυπτα το ρεπορτάζ του ΠΑΟΚ, και εκείνη τη μέρα εγώ εμφανίστηκα με κόκκινη μπλούζα "white stripes" και εκείνος με ροζομωβ μπλούζα dsquared. Δεν είπα να φοράμε μαύρα σε μέρα που είχε ντάλα ήλιο, αλλά ο συνδυασμός ήταν κορυφαίος.
Και πάμε να δούμε λίγο τη συνέχεια....
Καλοκαίρι 2007, Μεταγραφές και... μηχανές
Ο ΠΑΟΚ ξεκίνησε δειλά - δειλά τις μεταγραφές "της εποχής Ζαγοράκη". Δεν περίμενα πολλά, δεν είχα μεγάλες απαιτήσεις. Δεν ήξερα και τι να περιμένω για να πω την αλήθεια.
Μια από τις πρώτες μεταγραφές ήταν αυτή του Μίροσλαβ Σνάουτσνερ, που έμεινε ελεύθερος από τον Ηρακλή. Μπορεί να φαίνεται αστείο, να βγει κανείς και να πει "καλά, είναι αυτό κριτήριο για μια μεταγραφή;". Δεν λέω οτι ήταν το μοναδικό κριτήριο, αλλά συζητήθηκε και αυτό.
"Ρε 'σεις, αυτόν τον ****** μια φορά στο οικογενειακό δίτερμα, δεν τον έχω περάσει. Σκυλί ρε. Σκυλί. Και να τον περάσεις μια φορά, δε το βάζει κάτω, δεν τον "σπας" να πεις μετά "τον έχω. Εκεί, θα σε βγάλει το λάδι. Και μιλάμε για παιδί μάλαμα. "
Αυτά είχε πει ο Γιώργος Γεωργιάδης όταν τον ρωτήσανε για τον Μίρο, και έτσι ο Πολωνός έμεινε Θεσσαλονίκη αλλά άλλαξε γειτονιά. Ποδοσφαιρική, διότι εξ' αρχής έμενε Περαία.
Μια ακόμα μεταγραφή ήταν αυτή του Παναγιώτη Γλύκου. Τον παρακολουθούσα στον Βόλο, έκανε μια γεμάτη χρονιά με τον τοπικό Ολυμπιακό. Κάποια στιγμή μαθαίνουμε οτι θα πάει στα γραφεία ένας παίκτης να υπογράψει. "Ένας Γλύκος". Και πηγαίνομε στα γραφεία, πριν από αυτόν. Κάποια στιγμή έρχεται μαζί με τον μάνατζέρ του και μπαίνει στα γραφεία.
"Νεαρός παίκτης, από Β' εθνική" σκεφτόμαστε με τους συναδέρφους που ήμασταν έξω από τη Τούμπα, ωραία, δε θα αργήσει και πολύ. Ήρθε, θα υπογράψει, θα πει και ένα ευχαριστώ, και θα βγει σε καμια ώρα, μιάμιση το πολύ.
Και η μεταγραφή ολοκληρώθηκε μετά απο επτάμιση ώρες. Επτάμιση ώρες στις οποίες εμείς περιμέναμε απέξω.
"Ποιος είσαι ρε φίλε, ο Μπουφόν;" ακούστηκε κάποια στιγμή, σε μια προσπάθεια να δικαιολογήσουμε το κάζο που φάγαμε.
Μια ακόμα μέρα που δε θα ξεχάσω ήταν εκείνη στην οποία ο Ζαγοράκης είχε πάει στο γραφείο του Ορφανού για να συναντηθεί μαζί του. Ο πρόεδρος της ΠΑΕ ΠΑΟΚ με τον υφυπουργό αθλητισμού.
Ημέρα Σάββατο, με τον GP του Άσσεν να αναμένεται με μεγάλο ενδιαφέρον. Ο Ρόσι θα ξεκινούσε από την 11η θέση, καθώς στα δοκιμαστικά τα είχε κάνει θάλασσα.
Πολ Πιζόσιον είχε πάρει ο Κρις Βερμιούλεν με Σουζούκι! Μεγάλες στιγμές για την εταιρία, που δεν έβλεπε συχνά τέτοια πράγματα.
Εγώ είμαι στο γραφείο του Ορφανού, η συνάντηση καθυστερεί και τελικά δεν είδα τον αγώνα. Γύρισα στο γραφείο και δεν άνοιξα ούτε ένα σάιτ σχετικό με Μoto GP για να μη ξέρω τίποτα. Βέβαια, ποτέ δε πετυχαίνεις αυτό που θες. Παντού υπάρχουν σποϊλεράδες, που δεν ξέρουν βέβαια οτι είναι σποϊλεράδες και λογικό. "Ρε 'συ, τι τους έκανε ο δικός σου; Στη μάπα φίλε, στη μάπα. Δεν τον πάω, αλλά σήμερα κερνούσε μπουλκουμέδες...." Τον αγώνα τον είδα τρεις μέρες μετά, σε επανάληψη, μια το βράδυ. Τον γούσταρα. Μου έχει μείνει στο μυαλό.
ΥΓ: Αν είστε ΠΑΟΚοφάν, ρίξτε ένα κλικ στο μπάνερ "Στο Τσακ Μπαμ" που έχω στην υπογραφή. Το Blog μου είναι με ότι κουβαλάω στο μυαλό μου. Είναι η συνέχεια του... βιβλίου.
» 
στο τηγάνι? Καλά τα 
