Μια αναδρομή
Μετά από πέντε άγονα χρόνια στη Β'Ρουμανίας στα οποία δεν κατάφερα να πετύχω απολύτως τίποτα με Balotesti και Afumati (με τη δεύτερη έφτασα δύο φορές στα playoff ανόδου αλλά ένα ελεεινό bug που έστελνε τους παίκτες μου διακοπές πριν γίνει το μπαράζ δεν μου επέτρεψε να διεκδικήσω τίποτα περισσότερο από τιμητικές ήττες), αποφασίζω να αποχωρήσω από τα κατσικοχώραφα των Καρπαθίων και να μετακινηθώ σ'αυτά του Βελγίου. Η Royal Olympic de Charleroi (not to be confused με την original Charleroi) μου δίνει την ευκαιρία να την οδηγήσω στα γήπεδα της τρίτης κατηγορίας της χώρας που δεν υπάρχει. Ατιμασμένη λόγω της προηγούμενης σεζόν στην οποία γνώρισε έναν εύκολο υποβιβασμό αλλά και μαστιζόμενη από σοβαρά οικονομικά προβλήματα, δίνει την ευκαιρία σ'έναν έλληνα τεχνικό 30 ετών κάτοχο διπλώματος National A χωρίς πρότερη εμπειρία στο ποδόσφαιρο, ν'αποδείξει την αξία του. Το πείραμα πετυχαίνει καθώς η ομάδα ανεβαίνει απευθείας στην Proximus League κατακτώντας τον τίτλο της Derde Klasse A χωρίς ιδιαίτερη δυσκολία. Παράλληλα αρκετά βαριά συμβόλαια λύνονται και ο σύλλογος αποφασίζει να προχωρήσει με μικρά και νεανικά ρόστερ.
Την επόμενη χρονιά ο στόχος είναι απολύτως σαφής. ΣΩΤΗΡΙΑ. Με κάθε τρόπο. Η Jupiler Pro League μπορεί να περιμένει. Μπορεί; Όχι. Η ομάδα κάνει μια εκπληκτική πρώτη ντουζίνα αγώνων της οποίας η ολοκλήρωση τη βρίσκει στην πρώτη θέση του πρωταθλήματος. Αυτό σημαίνει ότι εξασφαλίζει πρόκριση στα playoff ανόδου ο,τι και να κάνει στη συνέχεια (πλην υποβιβασμού φυσικά). Στην κανονική διάρκεια τερματίζουμε τέταρτοι και πάμε να παλέψουμε απέναντι σε Mons (ομάδα πρώτης κατηγορίας), Charleroi (την οριτζινάλε) και μια άλλη άγνωστη που ξεχνάω για μια θέση δίπλα στην Antwerp στο τρένο της ανόδου. Κερνάμε μπουλκουμέ τη συμπολίτισσα, τους άλλους τους ερασιτέχνες αλλά και τη Mons και σοκάρουμε όλο το Βέλγιο (λολ). Η μούφα Σαρλερουά κερδίζει τη δεύτερη διαδοχική άνοδο και την επόμενη χρονιά θα παλεύει στο υψηλότερο επίπεδο της χώρας.
Αν την προηγούμενη σεζόν ο στόχος ήταν η σωτηρία, σ'αυτή είναι ακόμη μικρότερος. Να μην ξεφτιλιστούμε ρε παιδιά. Η ομάδα κάνει ελάχιστες μεταγραφές, ανακοινώνει συνεργασία με τη Maritimo μπας και πάρει κανένα δανεικό που θα της δώσει λίγη ποιότητα τσάμπα (πήρε) και ρίχνεται στη μάχη. Οικονομικά προβλήματα μπορεί να μην υπάρχουν πλέον αλλά η απόφασή μου να δώσω πέρσι διετή συμβόλαια στους αρκετούς παίκτες που είχα φέρει (θεωρώντας πως θα χτυπήσω άνοδο από τη δεύτερη σεζόν) δεν μου επέτρεψε να κινηθώ έστω με πενιχρά ποσά στο παζάρι. Δεν πειράζει. Αν είμαστε απλά αξιοπρεπείς μου φτάνει. Και είμαστε. Καταφέρνουμε να είμαστε σταθερά πάνω από τη ζώνη του υποβιβασμού ενώ ένα εκπληκτικό φορμάρισμα τον Νοέμβριο με 6 συνεχόμενες νίκες μας στέλνει ακόμη και στην 6η θέση. Τελικά, προδωμένοι από τις ελάχιστες λύσεις και το περιορισμένο ταλέντο της ομάδας μας, τερματίζουμε στην τιμητικότατη 10η θέση και πάμε χωρίς άγχος και πίεση στα playoffs της ευρωπαικής διάκρισης (δυο όμιλοι των τεσσάρων ομάδων αποτελούμενοι από τις ομάδες που τερμάτισαν στις θέσεις 7-14 της κανονικής διάρκειας). Και κερδίζουμε τον fuckin' όμιλο ρε παιδιά. Και πάμε εναντίον της Standard στα ημιτελικά (don't ask, it's complicated). Ε και τρώμε ένα 7-0 συνολικό να στρώσουμε. Δεν πειράζει, είμαστε υπερβολικά επιτυχημένοι ούτως ή άλλως. Κι ερχόμαστε στο τώρα...
Σεζόν 2022/23
Γενική εκκαθάριση στην ομάδα. Λιμά, γέροι, νέοι, σκυλιά, γατιά και περαστικοί παίρνουν μπούλο για να έρθουν παίκτες που θα μας βοηθήσουν ν'αποδείξουμε ότι έχουμε έρθει για να μείνουμε. Το scouting team αναβαθμίζεται και απλώνει τα δίχτυα του μέχρι και στη Λατινική Αμερική μπας και βρούμε κανένα φτηνό ταλέντο της ανθρωπιάς (ο Roberto Ayala - ναι ο γνωστός - βρίσκει δύο από τους καλύτερους μου παίκτες σε Ουρουγουάη και Αργεντινή), έρχονται περισσότεροι και καλύτεροι γυμναστές να μας κάνουν τούμπανα τρεχαλατζήδες και ανακοινώνουμε νέα συνεργασία, αυτή τη φορά με την Espanyol γιατί είμαστε τσίπηδες και δεν γουστάρουμε να πληρώνουμε τους παιχταράδες μας. Η Maritimo η προδότρα δεν μας αφήνει να ξαναδανειστούμε τον καλύτερό μας παίκτη αλλά επανορθώνει δίνοντάς μας τον Rodrigo για να ενισχύσουμε το κέντρο μας: είναι ο πρώτος παίκτης που αναφέρω ονομαστικά. Παιδιά, το παλικάρι ταιριάζει απόλυτα με τη χώρα. ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ. Τελείωσε την κανονική διάρκεια με Μ.Ο αξιολόγησης 8.05 παίζοντας στο αδιαφιλονίκητο φαβορί για απευθείας υποβιβασμό. Κανονική διάρκεια είπα;
Η χρονιά ξεκινάει με την άμυνά μας να δείχνει πως έχει δέσει με τη βοήθεια του αργεντίνου Garciarena και του βέλγου Amrani. Η επίθεση δείχνει νωχελική αλλά γι αυτή δεν ανησυχώ. Θα στρώσει. Ξεκινάμε με μπόλικες ισοπαλίες και στη συνέχεια ανεβαίνουμε εκμεταλλευόμενοι την έδρα μας. Μην τα πολυλογώ. Φτάνουμε 29η αγωνιστική και είμαστε στην 6η θέση της βαθμολογίας. Αν διατηρηθούμε εδώ κερδίζουμε θέση στα playoff για την ανάδειξη του πρωταθλητή. Είμαστε 2 βαθμους πάνω από την 7η Γάνδη η οποία μας φιλοξενεί την τελευταία αγωνιστική. Κάπου εδώ να σημειώσουμε ότι η Γάνδη έχει κατακτήσει τα 4 τελευταία πρωταθλήματα και 5 στα τελευταία 6 χρόνια. Ο λόγος της πτώσης της είναι η φυγή του μέχρι πρότινος πολυτροπαιούχου προπονητή της για την Μπενφίκα. Και κυρίως η διαδοχή του από τον Ρόναλντ τον Κούμαν ο οποίος έχει γλιτώσει το κεφαλάκι του μέχρι τώρα ένας θεός ξέρει γιατί.
Δουλεύουμε όλη την εβδομάδα συνοχή ομάδας και αμυντικές τοποθετήσεις με σκοπό να κάνουμε ένα ισορροπημένο παιχνίδι κέντρου. Λίγες φάσεις, το χρονόμετρο να κυλάει γρήγορα, χασμουρητά στις εξέδρες. Το όνειρό μου. Ξεκινάμε δυνατά. Ελέγχουμε το κέντρο, κάνουμε και κανένα χαζόσουτο εκτός περιοχής και κυρίως κρατάμε τη Γάνδη μακριά από την εστία του Ανδρέα Γιαννιώτη. Όλα αυτά μέχρι το 37. Όπου έρχεται αυτός ο Ορτιθ, γλεντάει τον σέντερ μπακ μας και κεραυνοβολεί τον έλληνα κίπερ από το ύψος της περιοχής. 1-0. Και πριν καν προλάβω να πατήσω το "κατηγορηματικά συγκεντρωθείτε" βλέπω τον ίδιο καριόλη να οπλίζει από τα 25 μέτρα. "ΚΛΕΙΣΤΟΝ!" φωνάζω στα pixel που αποτελούν τον αμυντικό χαφ μου αλλά μπορείτε να φανταστείτε την κατάληξη. Πάρτο κι αυτό. 2-0. Και το ημίχρονο λήγει.
Ο Ρούμπεν Μπαράχα (ναι, αυτός που νομίζετε) μου λέει να τους πω ότι δεν παίζουν τόσο άσχημα. Τι λε ρε Μπαράχα; Μήπως να τους γυαλίσω και τα παπούτσια; Επιθετικά τους αρχίζω όλους στα καντήλια και απαιτώ να μπουν μέσα και να μου δείξουν κάτι διαφορετικό. 9/10 φορές αυτό δεν θα συμβεί. Το παιχνίδι θα κυλήσει αδιάφορα, εκεί γύρω στο 60' θα φας και το τρίτο και μετά θ'αρχίσεις να αμφισβητείς τις ικανότητές σου. Αυτή η φορά δεν ήταν ίδια όμως. Ο ουρουγουανός Etcheverry χτυπάει σαν κόμπρα σε σέντρα του αριστερού μας μπακ και πετυχαίνει το ενδέκατό του γκολ στη σεζόν στο 50ο λεπτό. 2-1. Είμαστε ζωντανοί. Η Γάνδη οπισθοχωρεί, εμείς ανεβαίνουμε αλλά ουσιαστική ευκαιρία δεν δημιουργούμε. Στο 70ο λεπτό αποφασίζω να τα παίξω όλα για όλα. Έξω ο Gamakov (αμ.χαφ) μέσα ο Marguet (19 χρονών, πρώτος σκόρερ στην ιστορία του συλλόγου, προϊόν των ακαδημιών μας). Four four fuckin' two. Αν είναι να πέσουμε στη μάχη, θα το κάνουμε με στυλ. Τίποτα. Η έμπειρη Γάνδη αμύνεται επιτυχώς. Το ρολόι κυλάει βασανιστικά γρήγορα, μέχρι το 88ο λεπτό. Κόρνερ για την Olympique Charleroi με τον Rodrigo. Εκτελεί πρώτο δοκάρι, πετάγεται ο νεαρός σεντερ μπακ Gil (δανεικός από Espanyol) και σηκώνεται πιο ψηλά απ'όλους....
Spoiler: show
Μια ημέρα αργότερα ο Ρόναλντ ο Κούμαν βλέπει την πόρτα της εξόδου. Παρακαλώ Γάνδη, δεν κάνει τίποτα.
Πλεον, οταν βγαινει η μπαλα κορνερ,δικο μου ή του αντιπαλου,το ιδιο κανει, λεω απο μεσα μου αντε παμε για την επομενη φαση τωρα,γιατι ειμαι σιγουρος οτι δε θα γινει τιποτα..!!
)
) αλλά κι εσάς που απλώς αφιερώνετε λίγο από τον χρόνο σας για να διαβάσετε την ιστορία μου. 
