Με μια 11άδα από την Κ20, κατεβήκαμε για τον δεύτερο προημιτελικό με τον Απόλλωνα Σμύρνης, με την καβάτζα του 5-0 της Τούμπας. Και γίνεται το 1-0 στο 3' και το 2-0 στο 18' και κάπου σου περνάνε τρελές και μαύρες σκέψεις από το μυαλό. Το ματς τελείωσε τόσο, ευτυχώς, και στον ημιτελικό, αντίπαλός μας ο ΟΦΗ. Για το πρωτάθλημα πήγαμε Γιάννενα, και η νίκη μας με 1-3 πανηγυρίστηκε. Γιατί; Το 1-2 ήρθε στο 92' και το 1-3 στο 94'. Δεν πανηγυρίστηκε όμως έξαλλα. Βγήκε περισσότερο το μπινελίκι του στυλ "ε, άντε, μπες μωρή μέσα, μας έσκασες".
Βαλίτσες για τρίτο σερί εκτός Τούμπας παιχνίδι. Γερμανία, για την αναμέτρηση με την Χόφενχαϊμ. Στο 2' οι Γερμανοί μας κάνουν το 1-0. Και το σκορ έμεινε εκεί. Επιτέλους, γυρίζουμε "σπίτι μας". Η εντός έδρας αναμέτρηση με την Ξάνθη. Ξέρετε, τελευταία κυκλοφορεί μια viral εικόνα που δείχνει τα τέσσερα στάδια πονοκεφάλου και στο τελευταίο ο καθένας βάζει τον δικό του καημό.... Ε, τέταρτο στάδιο "αναμέτρηση κόντρα στην Ξάνθη στο FM, σε κάθε FM, ΜΙΑ ΖΩΗ ΣΤΟ FM". Χάσαμε 0-1. Μη ρωτάς τι και πως ρε φίλε. Χάσαμε. Καθαρά και FMικά. Επρεπε να χάσουμε, ήταν γραφτό, τι να σου πω; Πωπω, έχουν περάσει μερικές μέρες που το έπαιξα το συγκεκριμένο παιχνίδι και τώρα που το γράφω, πάλι φορτώνω...
Δεύτερη αναμέτρηση με την Χόφενχαϊμ, στην Τούμπα. Παιχνίδι - καρμπόν με το πρώτο σε ένα τομέα. Στη Γερμανία, δεν απειλήσαμε, στην Τούμπα δεν απειληθήκαμε. Κάναμε το 2-0 στο 49' και μέχρι να γίνει το 3-0 στο 92' είχα εκείνη την αίσθηση του "κάτι θα γίνει ρε 'συ και θα τη φάω στη μάπα, κάτι θα γίνει, όσο δε γίνεται φάση, θα μου δείξει 2'' μια φάση και θα το ρουφήξουμε". Και δεν έγινε. Στο δρόμο μας, στη φάση των "16" η Λάτσιο...
Πάμε Τρίπολη τρεις μέρες μετά την θριαμβευτική πρόκριση. Επτά αλλαγές στην ενδεκάδα. Ξεθάβω κάθε δυσαρεστημένο. Και οι γκρινιάρηδες με ξελασπώνουν. Ο Κάνιας και ο Μπίσεσβαρ, που που έχουν πρήξει τα καλαμπαλίκια, σκοράρουν και το τελικό 1-2 φέρνει σφιγμένη γροθιά. Στο καπάκι πρώτος ημιτελικός, Τούμπα, με ΟΦΗ. Νίκη με 2-0 και ηρεμία. Και μάλιστα και πάλι με την "αναπληρωματική" ενδεκάδα. Και ξαναμπαίνουν οι βασικοί. Με την Κέρκυρα, στη Τούμπα. Λες και είχαν ξεχάσει να παίζουν μαζί ρε φίλε. Μονοψήφιο αριθμό τελικών, τελικό σκορ 1-1. Μας έχει φτάσει η ΑΕΚ και είμαστε στο -6 από τον Ολυμπιακό, έξι ματς πριν το φινάλε... Τραγωδία.
Και τώρα, τι κάνεις; Οι αναπληρωματικοί έχουν νίκες στα πόδια τους, οι βασικοί τα έχουν θαλασσώσει. Εμ, εδώ σε θέλω... Να κάνω μιξ ενδεκάδα; Όχι. "Βασικοί" . Φουλ βασικοί. Πηγαίνουμε Ρώμη και τρίβω τα μάτια μου. Ανατροπή, με σταδιακή βελτίωση της ομάδας, με φάσεις από τα πλάγια, από τον άξονα, με τους παίκτες να νιώθεις ότι όλοι έχουν first touch και composure 16-18. Η νίκη με 1-2 σου βγάζει το "μπράβο" και στο καπάκι "και με την Ξάνθη και την Κέρκυρα, που ήσασταν ρε π****** να σας πάρει και να σας σηκώσει;"
Και επειδή ξέρεις, και είσαι έμπειρος και την έχεις μυριστεί τη δουλειά, πηγαίνουμε Αγρίνιο και ξανακάνω το κόλπο με τους "αναπληρωματικούς" αλλά δεν ήταν του Αγιαννιού, ήταν 11 Μαρτίου. Ισοπαλία με 1-1 και για καλή μας τύχη χάνει ο Ολυμπιακός. Και ευτυχώς έχασε μετά το δικό μας παιχνίδι, διότι αν είχε χάσει πριν, το μπινελίκι θα ήταν ακόμα μεγαλύτερο. Στην δεύτερη αναμέτρηση με την Λάτσιο η τύχη ήταν μαζί μας. Κάνουμε 1-0, μας ισοφαρίζουν και μέσα σε ένα λεπτό, χάνουν διπλή ευκαιρία από κόρνερ και στο καπάκι βάζουμε γκολ. Σκηνικά που αν τα πάθεις εναντίον σου βαράς ο,τι βρεις και αν σου κάτσουν είσαι με χαμόγελο τζόκερ. Τελικό σκορ 3-1 και στους στα προημιτελικά με Γαλατά του Σαράι.
Τι μου μένει; Ο Πέλκας σε ρόλο αριστερού εσωτερικού επιθετικού περιμένει καρτερικά στο δεύτερο δοκάρι τις ψηλές σέντρες - καθώς τέτοια εντολή υπάρχει λόγω Πρίγιοβιτς - και μοιράζει παστέλια. Ο Μαουρίσιο παίζει συνεχώς με τη μια, ο Ελ Καντουρί έχει και γκολ και πάσα και ο Κάτσε δεν σταματά να απελευθερώνει τον Μαουρίσιο.
Συνολικά, τα πεπραγμένα μας σε αυτό το διάστημα
Spoiler: show
Συνολική εικόνα σε πρωτάθλημα, κύπελλο και Ευρώπη
Spoiler: show
Οι τελευταίες πέντε αγωνιστικές για τους συνδιεκδικητές
Spoiler: show