IL VECCHIO AMICO

Πείτε για τα πρωταθλήματα, τα κύπελλα, τις "κόντρες" στην Ευρώπη που ζείτε στον κόσμο του FM...Γράψτε ΙΣΤΟΡΙΑ!
Post Reply
User avatar
Chameleon75
Rotation
Rotation
Posts: 1122
Joined: Wed Sep 17, 2003 11:00 pm
Location: Serres/Italy
Has thanked: 0
Been thanked: 0
Contact:

[quote="Akyla"]Πολυ εξυπνη ιστορια και καλα γραμμενη οπως της uptight
Συνεχισε ετσι.... :thumbleft:

Αν πω οτι ζηλευω και θελω να γραψω και εγω τη δικια μου ιστορια θα με πειτε κακο? :evil:[/quote]

Οχι :D

Εξάλλου, κι εγώ με την ίδια αφορμή ακριβώς ξεκίνησα- διαβασα,- τι άλλο-, τον FORESTER :wink:

Ξεκίνα την ιστορία σου φίλε μου,ανυπομονούμε να την διαβάσουμε!... 8)
I'm on a roll,
I'm on a roll this time
I feel my luck could change.
User avatar
Chameleon75
Rotation
Rotation
Posts: 1122
Joined: Wed Sep 17, 2003 11:00 pm
Location: Serres/Italy
Has thanked: 0
Been thanked: 0
Contact:

[quote="uptight"]απίστευτο! :shock:

τι σεξπηρικό δίλημμα θεέ μου... :roll:

πρόσεχε, έχεις ανεβάσει ΠΟΛΥ τον πήχυ από νωρίς! 8)[/quote]

Θα φανώ πολύ γραφικός αν σας πω οτι... συμπάσχω με τον ήρωα??? :roll:

Εν πάσι περιπτώσει, δεν θα'θελα με κανέναν Θεο, να'μαι στην θέση του... Κάπως έτσι καταλήγουν οι άνθρωποι στα ψυχιατρεία :crazy: POLYLOL
I'm on a roll,
I'm on a roll this time
I feel my luck could change.
User avatar
MakisBajevic
Rotation
Rotation
Posts: 1045
Joined: Sat Nov 20, 2004 12:41 pm
Location: Γαλάτσι/Σέρρες
Has thanked: 0
Been thanked: 0

Να μας λες που και που τη βαθμολογία....
Μη κάνεις κο κο κο
κάνεις στο μυαλό κακό!
User avatar
Chameleon75
Rotation
Rotation
Posts: 1122
Joined: Wed Sep 17, 2003 11:00 pm
Location: Serres/Italy
Has thanked: 0
Been thanked: 0
Contact:

Ένα βηματάκι ακόμα


Τις τρεις μέρες που ακολούθησαν του θριάμβου με την Τζένοα, το προπονητικό κέντρο της Κατάνια γνώρισε μεγάλες πιένες: Δημοσιογράφοι που καλύπταν το ποδοσφαιρικό ρεπορτάζ της Serie B κάναν ουρές για συνεντεύξεις των πρωταγωνιστών αλλά και του προπονητή- αποκάλυψη μέχρι στιγμής. Ο Ατζιάρας δεν ήταν διατεθειμένος να μπεί σε αυτή τη διαδικασία, όμως δεν απέτρεψε τους ποδοσφαιριστές του από το να το κάνουνε: ήταν η στιγμή τους, ας την απολάμβαναν –όσο κρατούσε…

Εξάλλου ο Μανουέλε είχε σοβαρότερα προβλήματα στο μυαλό του, και αφορούσαν κυρίως το επόμενο παιχνίδι (Τετάρτη…), εκτός έδρας με το Τορίνο: Δεύτερο ντέρμπι στη σειρά, και αυτή τη φορά, θα μετράγανε πραγματικά το ‘πόσα απίδια χωράει ο σάκος’, καθώς το Ντελε Αλπι ,ήταν φόβητρο για όλες τις ομάδες της κατηγορίας… Η βαθμολογία, έβρισκε την Κατάνια μόνη πρώτη με 16 βαθμούς, όμως ακριβώς από κάτω της ένα γκρουπ ομάδων σε απόσταση βολής: Άσκολι και Αλμπινολέφε (η –έτερη- έκπληξη μέχρι στιγμής) με 15,και άλλες 4 ομάδες (συμπεριλαβανομένων Τζένοα, Περούτζια και Πιατέντσα) με 14: Μετάφραση? Όλα ανοικτά –φυσικά -,και όλα ανατρέψιμα…

Στο Ντελε Αλπι ζήτησε από τους παίκτες του να μπούνε χωρίς φόβο, και θέλησε να τους διώξει το άγχος, λέγοντάς τους πως, και ο βαθμός της ισοπαλίας θα ήταν ένα πολύ θετικό αποτέλεσμα. Με την απουσία του Βάλεμ για ένα ακόμη παιχνίδι να δυσχεραίνει το έργο του, ήλπισε ότι η ομάδα του δεν θα υποστεί πίεση για μεγάλο χρονικό διαστημα, ειδάλως ίσως και να λύγιζε…Κι έχοντας αυτό κατά νου, ήλπιζε- χωρίς να τους το πει φυσικά – κατά βάθος να μην σκοράρουμε και πάλι τόσο νωρίς!

‘Ισως όχι τόσο νωρίς, αλλά και όχι πολύ αργά: Ήταν βέβαια η Τορίνο που ανέλαβε πρώτη επιθετική πρωτοβουλία, και στο 3’ ο Πατρίκ Μπομά ,με μακρινό σουτ ‘ζέστανε’ τον Παντανέλι ,και ο Μανουέλε από τον πάγκο, ήλπιζε πως ο portiero του,θα βρισκόταν σε καλή κατάσταση απόψε. Παρόλα αυτά, ήταν ακόμα νωρίς για τέτοιες ανησυχίες: ο Βούγκρινετς με τον Μεσέρα ανέλαβαν δράση, και αποτέλεσμα της συνεχούς πίεσης που άσκησαν, ήταν το γκολ στο 18’ :ο Μπιάνκο, με χτύπημα φάουλ απ΄ το κέντρο, βρήκε τον Βούγκρινετς, ο οποίος με υπέροχη κίνηση ξεμαρκαρίστηκε και έστειλε την μπάλα στα δίχτυα του Αμπρόσιο . 0-1, και η Κατάνια, για ακόμα έναν αγώνα, στην θέση του οδηγού…

Η πίεση που περίμενε από την Τορίνο δεν ήρθε ποτέ κατά τη διάρκεια του Α’ ημιχρόνου :μια ευκαιρία εκατέρωθεν (Μπρούνο 23’ και Μπομά 34’, δύσκολα θα έμεναν στις μνήμες των 12.000 Τορινέζων, που είχαν μετατρέψει το γήπεδο σε Καθεδρικό ναό με την ησυχία (και τις προσευχές?) τους…
Το ημίχρονο, ο Ατζιάρας πίστευε πως, λογικά η εικόνα του αγώνα θα ανατραπεί, και η μακαριότητα που χαρακτήριζε τους Γκρανάτα, μάλλον θα έδινε την θέση της στην πίεση σ’ όλο το γήπεδο. Αποτέλεσμα του σκεπτικού του, ήταν να περάσει τον Μιτσέλι, DMC, στην θέση του Ρούσσο, που ήταν σαφώς πιο επιθετικογενής μέσος. Οι υπόλοιπες αλλαγές, μπορούσαν να περιμένουν τις όποιες εξελίξεις…

Η επιθετική καταιγίδα που φοβόταν ο Έλληνας, δεν ήρθε ποτέ. Αντίθετα, ο Φιρμάνι, με σουτ του στο 58’ ξύπνησε τους θεατές, που έβλεπαν δυο ομάδες επί ένα τέταρτο να ταλαιπωρούν την μπάλα στο χώρο του κέντρου, και τους ίδιους στις κερκίδες… Και συνέχισε έτσι, με 2-3 ευκαιρίες με τον Μιτσέλι στο 63’, και τον Μεσσέρα στο 68’ και στο 72’,που έδειχναν καθαρά ένα πράγμα :πως η Τορίνο δεν είχε το σθένος να παλέψει το ματς μέχρι τέλους. Κι έτσι, με μια τελευταία επίθεση και σουτ του Φεράντε (που πέρασε στη θέση Κενυεγκέλε στο 81’) που κατέληξε ελάχιστα άουτ πάνω από τα δοκάρια του Αμπρόσιο στο 89’, το ματς έληξε με μια – ανέλπιστα εύκολη- νίκη της Κατάνια Η αμυντική λειτουργία ήταν εκείνο το απόγευμα υποδειγματική ,και εκεί κρυβόταν ίσως η επιτυχία του ‘κλειδώματος’ των πολύ καλών επιθετικών επιθετικών της Τορίνο Μπομά και Μανιέρο….)

Η 11αδα και οι αποδόσεις: Pantanelli 8, Pantallino 7, Fresi 7, Bianco 8, Numan7, Firmani 8 ,Messera 8 (MoM), Russo 5 (36’ Micceli 7), Vugrinec 8, Kenyengele 7 (81’ Ferrante 6), Bruno 7

Το τρένο συνέχιζε… Κι ας γνώριζε ο μηχανοδηγός πως οι ράγες, σύντομα οδηγούσαν σε γκρεμό…


O Βασιλιάς είναι γυμνός

Το παιχνίδι (τρίτο μέσα σε οχτώ ημέρες!) που είχε μπροστά της η Κατάνια , ήταν με την Αλμπινολέφε. Δεν είχαν περάσει πάνω από δύο μήνες από το βράδυ που την αντιμετώπισαν για τον θεσμό του κυπέλλου, όμως αυτό ήταν ένα διαφορετικό παιχνίδι: η ομάδα του Έλιο Γκουστινέτι ,είχε δείξει πώς μπορεί να πάρει παιχνίδια, μέσα κι έξω από την έδρα της, και βρισκόταν στην τέταρτη θέση της βαθμολογίας με 16 βαθμους. Δεν θα ήταν εύκολο παιχνίδι…

…Και το κάνανε ακόμα δυσκολότερο δύο απουσίες: η μία γνωστή-και μη εξαιρετέα- του Βαλέμ, που μία υποτροπή του τραύματός του δεν του επέτρεπε να συμμετέχει ούτε σε αυτό το παιχνίδι, η άλλη όμως ήταν απροσδόκητη, και πολύ σημαντική: ο δεύτερος ‘σωματοφύλακας’ του κέντρου Φιρμάνι, πολυτιμότερος παίκτης μέχρι στιγμής στην Serie B, έμεινε τελευταία στιγμή έξω από την 18αδα λόγω ενός θλαστικού τραύματος. Ο Ατζιάρας έπρεπε να ανακατέψει μια τράπουλα λειψή ,ώστε να μην χαθούν βαθμοί σε αυτό το παιχνίδι στο ‘Αντζελο Μασσιμίνο’… Αναγκαστικά λοιπόν, μέσα ο 18χρονος Γκονίνι, δανεικός μέσος από την Μίλαν, που όμως μέχρι στιγμής δεν είχε παίξει σε κάποιο παιχνίδι της πρώτης ομάδας…

Είχε κυκλοφορήσει σαν αστείο στα ποδοσφαιρικά ‘στέκια’ της Κατάνια όπως το μπαρ ‘Jolly’ και τα καφέ της Ρiazza della Liberta, ότι καλό θα ήταν να μην πηγαίνεις τουαλέτα λίγο πριν ξεκινήσει το παιχνίδι, γιατί κινδύνευες να χάσεις το γκολ! Και, προφανώς, ο Μπρούνο, είχε υπ’όψην του το συγκεκριμένο ευφυολόγημα, κι αυτό φάνηκε από το πώς πανηγύρισε το γκολ στο 30ο δευτερόλεπτο: έκλεψε την μπάλα στο κέντρο από τον μέσο της Λεφφε, όρμησε στην περιοχή, κεραυνοβόλησε τον εμβρόνητο Ακέρμπις, και έτρεξε προς την εξέδρα, κάνοντας πως δείχνει το ρολόι του: Αποθέωση, και 1-0!!!

Και τότε συνέβη αυτό που απευχόταν ο προπονητής τους: οι παίκτες, πίστεψαν πως το παιχνίδι έχει τελειώσει, και χάσανε την αυτοσυγκέντρωσή τους : απρόσεκτες πάσες, εύκολα πουλήματα της μπάλας στο κέντρο, και η εικόνα του παιχνιδιού άλλαζε σιγά -σιγά (και αρκούντως βασανιστικά). Η ομάδα των φιλοξενούμενων πήρε τα ηνία του αγώνα και με έντονο πρέσιγκ στη γραμμή του κέντρου, έβγαινε συχνά πυκνά σε αντεπιθέσεις φωτιά : 8’ , 18’ και 23’, με εκφραστές κυρίως τους Μπονάτζι και Ποσανζίνι, έφτασαν κοντά στην ισοφάριση.
Μικρή ανάσα πρόσφερε το φάουλ που εκτέλεσε ο Αναστάζι και μπλόκαρε ο Ακέρμπις, κι από εκεί και μέχρι το τέλος του ημιχρόνου, το ίδιο σκηνικό συνεχίστηκε: Θανατηφόρες αντεπιθέσεις, και ανατριχίλες σε πάγκο και εξέδρα. Κάτι έπρεπε να αλλάξει στο ημίχρονο…

Ο Ατζιάρας είδε και τον Κενυεγκέλε να κουτσαίνει μετά από στραβοκλωτσιά , και κούνησε το κεφάλι σκεφτικός: αυτή τη φορά, έπρεπε να βγάλει παραπάνω λαγούς από το καπέλο του. Πέρασε στη θέση του Κογκολέζου τον Φεράντε (φυσικά….), και στην θέση του αμυντικού μέσου Αναστάζι, τον πιο επιθετικό Ρούσσο: έπρεπε να αποσυμφορήσει την αφόρητη πίεση της Λέφφε, και να καταφέρει να βγάλει τις αντεπιθέσεις . Το είχε ξανακάνει- όμως τότε μπορούσε να βασιστεί σε παίκτες που τώρα έλειπαν…

Τα πράγματα γίνανε άσχημα από πολύ νωρίς. Αυτό που επιθυμούσε για την ομάδα του, το κατάφερε η αντίπαλος. Μετά από μια ακόμα αντεπίθεσή της, η μπαλιά βγήκε παράλληλα στο τέρμα του Παντανέλλι από τον Ποσανζίνι, και ο Μπονάντζι την έσπρωξε στα ενδότερα: 1-1, και τα πράγματα έμελλαν να χειροτερέψουνε…


Ο Μπρουνο προσπάθησε να διασκεδάσει τις εντυπώσεις με ένα δυνατό σουτ στο 61’, όμως στην συνέχεια αυτής της φάσης, το διαβολικό δίδυμο Μπονάντζι και Ποσανζίνι ξανασκόραρε, με άμεσο δράστη τον Μπονάντζι και πάλι. Το γήπεδο πάγωσε, και κάτι έπρεπε να γίνει γρήγορα, για να ξυπνήσει η ομάδα από τον εφιάλτη!!
Ο Ατζιάρας, έδωσε εντολή για πίεση σε όλο το γήπεδο, και ζήτησε μεγαλύτερη κινητικότητα στην επίθεση. Ευκαιρίες δημιουργήθηκαν, όμως όλες ανούσιες, ώσπου ο Μπρούνο στο 71’, εκμεταλλευόμενος μια σύγχυση στα καρέ της αντιπάλου-που ως τότε, παρέδιδε μαθήματα ορθολογιστικής άμυνας, έστειλε την μπάλα να αναπαυθεί στα δίχτυα της αντιπάλου τους: Βαθιά ανάσα για τον προπονητή και για τους παίκτες, και ο χρόνος αρκετός για την διεκδίκηση κάτι παραπάνω από τον βαθμό της ισοπαλίας…

Δυστυχώς, ο Μπονάντζι είχε ολωσδιόλου διαφορετική άποψη, και είχε πάρει την αμετάκλητη απόφαση να μετατραπεί σε δήμιο της Κατάνια αυτό το μαύρο Σάββατο: ‘υπέκλεψε’ την μπαλιά του Ρούσσο που προοριζόταν για κάποιον επιθετικό, και για τρίτη φορά πότισε φαρμάκι στους 13.000 tifosi Catanesi. Ο πίνακας έγραφε 74’, και ο Ατζιαρας έβλεπε την πρώτη ήττα –και μάλιστα εντός έδρας- να του χτυπάει την πόρτα, φορώντας μαύρα και κρατώντας πικρά σοκολατάκια…

Κάθε ιστορία όμως, έχει κι έναν ήρωα, είτε αυτός είναι ο κυνηγός που σώζει την Κοκκινοσκουφίτσα απ’ τον λύκο, είτε ο Γαλάζιος Πρίγκιπας που ξυπνάει την Χιονάτη με ένα φιλί. Στο παραμύθι που έγραφε η Κατάνια φέτος, τον ρόλο του ήρωα, δεν μπορούσε να έχει παρά ένας μόνο παίκτης .Και ποιος άλλος μπορούσε να είναι αυτός ,από τον Μάρκο Φεράντε, που μέσα στη σύγχυση και την απελπισία που βίωνε η επίθεση της ομάδας του,πήρε την μπάλα που ζύγιζε τόνους την ώρα εκείνη(από πάσα του ‘Διόσκουρου’ Μπρούνο), και έγραψε 5 λεπτά πριν τελειώσει το παιχνίδι το 3-3, παίρνοντας τη μπουκιά μέσα από το στόμα των αντιπάλων τους…
Ποιος το περίμενε πριν αρχίσει το παιχνίδι, πως μια ισοπαλία θα πανηγυριζόταν τόσο στα αποδυτήρια… Και όμως : αυτό που στην ουσία πανηγυρίστηκε, ήταν η ικανότητα της ομάδας να αντιδράσει σε μια δύσκολη στιγμή, όταν η πίεση βρισκόταν στο κόκκινο.

11αδα και αποδόσεις: Pantanelli 6,Pandallino 7, Fresi 7, Bianco 7, Numan 7, Gonini 7, Messera 6, Anastasi 7 (45’ Russo 7), Vougrinec 7, Kenyengele 7 (45’ Ferrante 8 ), Bruno 8

«Και, ίσως,» σκέφτηκε ο προπονητής, «ήταν καλύτερο που έγινε τώρα αυτό το ‘μίνι-κάζο’, παρά σε κάποιο παιχνίδι, που πραγματικά ο βαθμός θα μετρούσε χρυσάφι, και ο αντίπαλός μας, θα έχει μπει να μας ‘σκοτώσει’…» Και βέβαια, δεν παρέλειπε να σημειώσει το πιο ανησυχητικό φαινόμενο που είχε να διαχειριστεί: το γεγονός, πως, όσο κι αν παραπλανούσε η βαθμολογική υπεροχή και η πρώτη θέση στα τέλη Οκτωβρίου, στη πραγματικότητα, είχε στη διάθεσή του, μία και μόνη ενδεκάδα που μπορούσε να εμπιστευτεί…

Και αυτό το φαινόμενο, μπορούσε μόνο να χειροτερέψει…
Last edited by Chameleon75 on Fri Sep 23, 2005 1:09 am, edited 1 time in total.
I'm on a roll,
I'm on a roll this time
I feel my luck could change.
uptight
Indispensible
Indispensible
Posts: 1777
Joined: Mon Jun 28, 2004 11:00 pm
Football Manager της ομάδας: Εργοτέλης/MTK/Egypt/Watford
Αγαπημένη Ομάδα: Notts County/ Α. Νικοπολίδης
Location: Πειραιάς
Has thanked: 0
Been thanked: 0
Contact:

αν δεν ήταν το "θέμα" στη μέση, θα έπρεπε να πανηγυρίζεις με τέτοια πορεία, όχι; :roll:
I'd tell all my friends but they'd never believe me
They'd think that I'd finally lost it completely
I'd show them the stars and the meaning of life
They'd shut me away
But I'd be alright
Alright
I'm just uptight
Uptight
User avatar
Chameleon75
Rotation
Rotation
Posts: 1122
Joined: Wed Sep 17, 2003 11:00 pm
Location: Serres/Italy
Has thanked: 0
Been thanked: 0
Contact:

[quote="uptight"]αν δεν ήταν το "θέμα" στη μέση, θα έπρεπε να πανηγυρίζεις με τέτοια πορεία, όχι; :roll:[/quote]

Ε, δεν το συζητώ, φυσικά! :wink:

Όμως, το "θέμα" υπάρχει, και με αυτό το "υπόβαθρο" θα συνεχιστεί η πορεία της ομάδας... Οπερ και σημαίνει :

-Όχι μεταγραφές
τον Ιανουάριο (ίσως κάποιος ελεύθερος...) και
-"Εκποίηση" των παικτών στους οποίους θα γίνει πρόταση...

Για να δούμε, για να δούμε... :wink:
I'm on a roll,
I'm on a roll this time
I feel my luck could change.
User avatar
Chameleon75
Rotation
Rotation
Posts: 1122
Joined: Wed Sep 17, 2003 11:00 pm
Location: Serres/Italy
Has thanked: 0
Been thanked: 0
Contact:

Πολιορκητικός κριός

Η μίνι- σφαλιάρα από την Αλμπινολέφε μέσα στην έδρα τους, φαίνεται πως σοβάρεψε τους παίκτες της Κατάνια: ο Ατζιάρας έβλεπε πλέον στην προπόνηση σκυμμένα κεφάλια, αλλά σίγουρα όχι απογοητευμένα: διέκρινε στα βλέμματα τους την αποφασιστικότητα, και αυτό ήταν το καλύτερο δώρο που μπορούσαν να του κάνουν…


Αντίθετα, υπήρχε κάτι άλλο που είχε αρχίσει να τον απασχολεί, και όχι για καλό: Όσο οι προβολείς πέφτανε πάνω στους παίκτες του – πρωταγωνιστές ήδη της Serie B σε κάθε στατιστικό τομέα-, πληθαίνανε και οι φήμες για ενδιαφέρον των μεγάλων ομάδων για τους πρωτοκλασάτους του : ήδη, η «Gazzeta di Sicilia», ανέφερε το διαρκές ενδιαφέρον της Περούτζια και της Κίεβο Βερόνα για τον Φιρμάνι, και της Νοσατέλ Ξαμάξ για τον Μπρούνο( που μπορεί να ήταν δανεικός στην ομάδα της Κατάνια,αλλά το συμβόλαιό του έληγε ο καλοκαίρι, και ο Ατζιάρας ήλπιζε πως θα τον ‘άρπαζε’ ως ελεύθερο από τους ανταγωνιστές του. Τώρα φυσικά, τα πράγματα αλλάζανε, και φυσικά μόνο προς το χειρότερο…


Επόμενη απόβαση της Σικελικής αρμάδας στην Πεσκάρα: Ο Μανουέλε ήθελε να κρατήσει χαμηλούς τόνους για αυτή την αναμέτρηση, κι έτσι άφησε αναπάντητη την δήλωση του προπονητή της Σιμονέλι ότι εκτιμά πολύ την μέχρι τώρα δουλειά του Ατζιάρα στην Κατάνια : Δημόσιες σχέσεις, αν ήθελε, μετά τον αγώνα ο κύριος Σιμονέλι!


Η παρτίδα, ξεκίνησε με την Κατάνια να κάνει την πρώτη κίνηση : στο 4’ και το 5’, ο Κενυεγκέλε και ο Μπρούνο φτάσανε πολύ κοντά να κρατήσουν την παράδοση του ‘γρήγορου γκολ’, αλλά ο portiero της Κατάνια είπε «no» και στις 2 περιπτώσεις. Μια του κλέφτη, δυο του κλέφτη, τρεις, και ο Φρέζι κάρφωσε την μπάλα στα δίχτυα με κεφαλιά μετά από κόρνερ του Βούγκρινετς στο 14’ ! 1-0 και για ακόμη μια φορά, η Κατάνια αποδείχτηκε αγενής φιλοξενούμενος…


Η Πεσκάρα αποφάσισε να αφήσει τις αβρότητες κατά μέρους, βλέποντας τους φιλοξενούμενους να έχουν αναλάβει τον ρόλο του πρωταγωνιστή, και προσπάθησε με κάποιες βεβιασμένες επιθέσεις με αιχμή τον Καμερουνέζο Τζομπ να πετύχει κάτι καλό. Και ανέλπιστα το πέτυχε ένα λεπτό πριν από το μισάωρο, σε μια αντεπίθεση δύο πασών, όπου ο Τζομπ βγήκε τετ α τετ με τον Παντανέλλι, και σκόραρε δίχως δισταγμό. 1-1,και τα πιόνια στήνονταν απ’ την αρχή…


Δεν είχε έρθει όμως η ώρα να ηττηθεί η Κατάνια για πρώτη της φορά για φέτος : ο Βούγκρινετς, κορυφαίος παίκτης στην επίθεση μέχρι εκείνη τη στιγμή, έδωσε την ασσίστ στον Μεσσέρα, και αυτός σε ρόλο εκτελεστή αυτή τη φορά, έβαλε την Πεσκάρα στην θέση της: 1-2 στο 41’, και κάπου εκεί πρέπει η φίλαθλοι της Πεσκάρα να συνειδητοποίησαν πως και στο δεύτερο ημίχρονο, δεν θα’ πρεπε να περιμένουν περισσότερα…


Και σίγουρα δεν έπεσαν έξω: μόλις στο 47’ , ο Βούγκρινετς, έβγαλε την τρίτη (!) ασσίστ του για εκείνο το βράδυ, και παραλήπτης της ήταν εκείνη τη φορά ο δανεικός πιτσιρικάς Γκονίνι, που έστειλε την μπάλα να καρφωθεί στο ‘γάμα’ , πανηγυρίζοντάς τρελά και δείχνοντας με νόημα προς τον πάγκο του. Ο Ατζιάρας δεν είχε λόγο παρά να χαμογελάσει από αυτή την εκδήλωση του παίκτη του: έδειχνε να είναι παίκτης στον οποίο μπορούσε να εμπιστευτεί ένα ρόλο στο πολύπαθο από τραυματισμούς χώρο του κέντρου στο μέλλον…


Από εκείνη τη στιγμή, το παιχνίδι πήρε διαδικαστικό χαρακτήρα: σωρεία επιθέσεων από την Κατάνια, οι οποίες κατέληγαν άουτ ή πάνω σε σώματα αντιπάλων ,που αποσοβούσαν τα χειρότερα για την ομάδα τους. Με την έκβαση που είχε πάρει το παιχνίδι, ο Μανουέλε μπόρεσε να βάλει και πάλι σε αγωνιστικούς ρυθμούς τον Φιρμάνι, περνώντας τον ένα τέταρτο πριν το τέλος στον αγώνα. Στο 90ο’ λεπτό, ήταν η τελευταία προσπάθεια των γηπεδούχων να μετριάσουν τις εντυπώσεις, όμως ο Παντανέλι ήταν εκεί όταν τον χρειάστηκε η ομάδα του. 1-3 τελικό σκορ, και το παιχνίδι ήταν πλέον παρελθόν για τους Κατανέζους, που εξακολουθούσαν να κοιτάζουν αφ υψηλού τους ανταγωνιστές τους από την μοναξιά της κορυφής…
Κι επόμενο παιχνίδι, ήταν με μια ομάδα που εποφθαλμιούσε αυτή την θέση, η Πιατσέντσα…

11αδα και αποδόσεις: Pantanelli 9, Pandallino 7, Fresi 8, Bianco 7, Numan 7, Gonini 7 (76’ Firmani 7), Messera 8, Micelli 8, Vugrinec 10 (MoM), Kenyengele 6 (45’ Ferrante 7), Bruno 7



Δάφνες και πικροδάφνες…




«Υπάρχει έντονο ενδιαφέρον, allenatore Ατζιάρας, για τον Φιρμάνι από μεγάλους συλλόγους ,μεταξύ των οποίων και η Σαμπτόρια. Τι μήνυμα θέλετε να στείλετε σε αυτούς τους συλλόγους ,για την επερχόμενη μεταγραφική περίοδο?»
Ήταν το κανάλι της Tele Catania και ο δημοσιογράφος του που απεύθυνε αυτή την ερώτηση στον Μανουέλε, στην έξοδό του από την προπόνηση

«Να τα μας…» σκέφτηκε ο Ατζιάρας, που αρχικά του πέρασε από το νου να κάνει οτι δεν άκουσε καν σε αυτή την (προβοκατόρικη) ερώτηση. Δεν μπόρεσε όμως να αποφύγει τον πειρασμό να ‘κόψει’ λίγο την φόρα των επίδοξων μνηστήρων(μιας και στη δήλωση που ήθελε πραγματικά να κάνει- ‘δεν πωλείται’ -, φοβόταν μην αντικρίσει θυροκολλημένη την απόλυσή του –ή και τίποτε χειρότερο!

«Οι σύλλογοι που αναφέρετε, καλό θα ήταν να ετοιμάζουν προτάσεις που περιλαμβάνουν ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΑ μηδενικά, πριν αποφασίσουν να χτυπήσουν την πόρτα της ομάδας. Καλησπέρα σας…» είπε, και τους άφησε σύξυλους .Τον είχε εκνευρίσει το όλο θέμα ,όμως δεν ήθελε επ ουδενί να το δείξει: προείχε η ηρεμία στα αποδυτήρια, πάση θυσία αυτή τη στιγμή…



Το παιχνίδι με την Πιατσέντσα έκρυβέ κινδύνους, και ζήτησε από τους παίκτες του να το προσέξουν πολύ : Αποτελούσε ένα σύνολο από πολύ έμπειρους παίκτες, που, ενώ ξεκίνησε με φιλοδοξίες, κάποια ανεπιτυχή αποτελέσματα την άφησαν πίσω στην βαθμολογία. «Να μην ξεκινήσουν την ανάκαμψή τους εδώ μέσα, παρακαλώ!», είπε στους παίκτες του στ’ αποδυτήρια πριν μπούνε στο γήπεδο. Και όπως φάνηκε, μιλούσε μάλλον στα πιαστράκια για τις πετσέτες…


… Διότι, πως αλλιώς να ερμηνεύσει το παιδαριώδες τέρμα που δέχτηκαν στο τρίτο μόλις λεπτό? :Οι Τζέντα, Πετρέσκου και Τοσκάνο, αλλάξανε 6 μπαλιές μέσα στην μεγάλη περιοχή της Κατάνια, και ο τελευταίος έστειλε τους γηπεδούχους στην σέντρα. Οι φωνές του Ατζιάρα πρέπει να ακούστηκαν ως το πατρικό του στην Ελλάδα, όμως οι παίκτες του, ξαναρχίσαν το παιχνίδι μουδιασμένοι και δεν έδειχναν να έχουν μπει στο πνεύμα του αγώνα… Απόδειξη, ότι, η πρώτη φορά που ανησύχησαν τον τερματοφύλακα της Πιατσέντσα, ήταν στο 24ο λεπτό :Οι οπαδοί στις κερκίδες άρχισαν να ανησυχούνε: ‘πού είναι ο οδοστρωτήρας που ήξεραν’??


Δεν ήταν αυτή η Κατάνια, μα έπρεπε να το αποδείξει: Σιγά -σιγά, μετέφερε το παιχνίδι στην περιοχή της Πιατσέντσα, και η πίεση άρχισε. Στο 29’, ο συνήθης ασσίστερ Βούγκρινετς, πάσαρε στον Μπρούνο, και αυτός ανάγκασε τον τερματοφύλακα Φιόρι να αποκρούσει με ένταση. Το καμπανάκι είχε χτυπήσει…


Δεν πέρασαν 3 λεπτά και το χρώμα γύρισε στα πρόσωπα των φίλαθλων στις κερκίδες του ‘Αντζελο Μασσιμίνο’ :Ο Νοϋμαν εκτέλεσε ένα φάουλ, την μπάλα πήρε ο ασταμάτητος Μπρούνο, που με άψογη κίνηση ξεμαρκαρίστηκε και δεν άφησε περιθώρια στον Φιόρι αυτή τη φορά: 1-1, και τα αφεντικά είχαν γυρίσει…


Το ημίχρονο έληξε με ευκαιρία και πάλι του Μπρούνο, και με τον ίδιο τρόπο ξανάνοιξε.Όμως η ευκαιρία του αυτή του 46’, ήταν απλά το πρελούδιο του υπέροχου γκολ που πέτυχε στο 48’. Ο Φεράντε που είχε περάσει στο παιχνίδι, διάβασε σωστά την άμυνα της Πιατσέντσα,κι έβγαλε μια υπέροχη πάσα στον Μπρούνο, ο οποίος ήταν φανερό ότι διένυε περίοδο εκπληκτικής φόρμας: 2-1, και τα σκυμμένα κεφάλια των παικτών της Πιατσέντσα, αποδείκνυε το τι είχαν κατά νου: Δεν έλαχε σ’ αυτούς να αλώσουνε πρώτοι το ‘Αντζελο Μασσιμίνο’…


Ο Ατζιάρας, παρόλα αυτά, ζητούσε επιμόνως ένα ακόμα γκολ: όντας ‘καμμένος’ από περιόδους που η ομάδα του έχανε την αυτοπεποίθησή του, έβαζε τον βοηθό του (η δικιά του φωνή είχε κλείσει από τις κραυγές του μετά το 0-1) να τους φωνάζει συνεχώς και να ζητάει διεύρυνση του σκορ. Λίγο έλειψε να επιβεβαιωθούν οι φόβοι του στο 56, με ένα φαινομενικά ακίνδυνο πλασέ του Τοσκάνο, που όμως έγλειψε τη βάση του δοκαριού, και τότε ποιος είδε (γιατί να τον ακούσει αδύνατον…) τον Έλληνα προπονητή κα δεν τον φοβήθηκε!!


Η αγωνία του προπονητή αλλά και των 26.000 φιλάθλων κράτησε αρκετά, αλλά στο 80’, όταν ο Αργεντινός Μεσέρα εκτέλεσε ένα κόρνερ από τα αριστερά, βρέθηκε το αγχολυτικό στη μορφή του κεφαλιού του Φρέζι, που έκανε το 3-1 και προσέδωσε τον χαρακτήρα του αναπόφευκτου στην ήττα της Πιατσέντσα…


Κι εκεί που όλοι περίμεναν να τελειώσει το παιχνίδι, ο Κενυεγκέλε προσέθεσε άλλο ένα λιθαράκι στην μεγάλη νίκη της Κατάνια, : 4-1, και όλοι θα κοιμόντουσαν ήσυχοι απόψε, γνωρίζοντας πως είχαν πράξει το καθήκον τους…

11αδα και αποδόσεις: Pantanelli 6, Pandallino 7, Fresi 9, Bianco 8, Numan 8, Firmani 8, Messera 9,Gonnini 7 (68’ Wallem 7), Vugrinec 8, Ferrante 7(Kenyengele 68’ 9), Bruno 10 (MoM)



Μα, πριν κοιμηθεί, ο Ατζιάρας, πίνοντας ένα ζεστό τσάι για τη φαρυγγίτιδά του, έκανε μια υπόσχεση στον εαυτό του : πως θα προστάτευε αυτή την ομάδα, που τόσο περήφανο τον έκανε με την πορεία της και τον χαρακτήρα που επιδείκνυε, με κάθε κοστος, είτε αυτό σήμαινε επαγγελματικό, είτε προσωπικό. Ήταν η πρώτη φορά που είχε συνειδητοποιήσει το πόσο άρρηκτα είχε δεθεί με την μοίρα της.


«Μαζί θα ανεβούμε, ή μαζί θα πέσουμε – κι όσο βαθιά πάει…»
I'm on a roll,
I'm on a roll this time
I feel my luck could change.
uptight
Indispensible
Indispensible
Posts: 1777
Joined: Mon Jun 28, 2004 11:00 pm
Football Manager της ομάδας: Εργοτέλης/MTK/Egypt/Watford
Αγαπημένη Ομάδα: Notts County/ Α. Νικοπολίδης
Location: Πειραιάς
Has thanked: 0
Been thanked: 0
Contact:

together we stand... together we fall? :D

καλά, η ιστορία αυτή είναι ο ορισμός της πίκρας. τρομερές αντιθέσεις συναισθημάτων. όσο καλύτερα πηγαίνει η ομάδα, τόσο μεγαλώνει ο κόμπος στο στομάχι του αναγνώστη. και πάντα δίνεις την εντύπωση ότι η μαύρη λίμο με τους 4 τύπους με τα περίστροφα μέσα παραμονεύει στη γωνία για τον Ατζιάρα και τους συμμάχους του. τρομερό! 8)
I'd tell all my friends but they'd never believe me
They'd think that I'd finally lost it completely
I'd show them the stars and the meaning of life
They'd shut me away
But I'd be alright
Alright
I'm just uptight
Uptight
User avatar
Chameleon75
Rotation
Rotation
Posts: 1122
Joined: Wed Sep 17, 2003 11:00 pm
Location: Serres/Italy
Has thanked: 0
Been thanked: 0
Contact:

[quote="uptight"]together we stand... together we fall? :D

καλά, η ιστορία αυτή είναι ο ορισμός της πίκρας. τρομερές αντιθέσεις συναισθημάτων. όσο καλύτερα πηγαίνει η ομάδα, τόσο μεγαλώνει ο κόμπος στο στομάχι του αναγνώστη.[/quote]

Και τα χειρότερα είναι πολύ κοντά... Κάποτε είχα γράψει για "Bloody Christmass" κάπου εδώ γύρω σε μια άλλη ιστορία ( 8) ), όμως στη περίπτωσή μας, κινδυνεύει να αποδειχθεί αυτολεξεί!! :shock:

[quote="uptight"] και πάντα δίνεις την εντύπωση ότι η μαύρη λίμο με τους 4 τύπους με τα περίστροφα μέσα παραμονεύει στη γωνία για τον Ατζιάρα και τους συμμάχους του. τρομερό! 8)[/quote]

Ιστορία "noir" χωρίς μαύρη λίμο, έχεις δει ποτέ??? :yea:
I'm on a roll,
I'm on a roll this time
I feel my luck could change.
uptight
Indispensible
Indispensible
Posts: 1777
Joined: Mon Jun 28, 2004 11:00 pm
Football Manager της ομάδας: Εργοτέλης/MTK/Egypt/Watford
Αγαπημένη Ομάδα: Notts County/ Α. Νικοπολίδης
Location: Πειραιάς
Has thanked: 0
Been thanked: 0
Contact:

[quote="Chameleon75"]Κάποτε είχα γράψει για "Bloody Christmass" κάπου εδώ γύρω σε μια άλλη ιστορία ( 8) ), όμως στη περίπτωσή μας, κινδυνεύει να αποδειχθεί αυτολεξεί!! [/quote]

... and a bloody New Year. 8)
I'd tell all my friends but they'd never believe me
They'd think that I'd finally lost it completely
I'd show them the stars and the meaning of life
They'd shut me away
But I'd be alright
Alright
I'm just uptight
Uptight
User avatar
Chameleon75
Rotation
Rotation
Posts: 1122
Joined: Wed Sep 17, 2003 11:00 pm
Location: Serres/Italy
Has thanked: 0
Been thanked: 0
Contact:

Ακόμα όμως έχουμε καιρό ως τα Χριστούγενα: Για να δούμε λοιπόν τι πήγε στραβά ΠΡΙΝ τις Αγιες Μέρες :evil:



Κeep walking...


Μετά και την νίκη επί της Πιατσέντσα, η Κατάνια ήταν στο στόμα όλων των ποδοσφαιρόφιλων της Ιταλίας. Μόνη πρώτη και αήττητη( την καταδίωκε μόνο η Τζένοα, η οποία φυσικά είχε ήδη υποστεί την ταπείνωση του 4-1 στο αναμεταξύ τους παιχνίδι), έδειχνε ασταμάτητη στο κυνήγι του τίτλου της Serie B για φέτος. Και, δεν ήταν λίγοι αναλυτές που συζητούσαν για μικρό «θαύμα», διότι, περα των άλλων ιδιαιτεροτήτων, η Κατάνια δεν είχε πραγματοποιήσει μεταγραφές που να ‘κάνουν τη διαφορά’… Ένα μεγάλο μέρος λοιπόν της όλης επιτυχημένης προσπάθειας, χρεωνόταν στον προπονητή, ‘που εξακολουθούσε να κρατάει χαμηλούς τόνους- μήπως ήξερε κάτι παραπάνω?’...


Η εκδρομή αυτή την εβδομάδα είχε προορισμό το Τρεβίζο. Η ομάδα που είχαν να αντιμετωπίσουν οι Σικελοί, πραγματοποιούσε ελεύθερη πτώση προς την C Uno, και ως εκ τούτου, έπρεπε να την προσέξουν ιδιαιτέρως. Ζήτησε από τους παίκτες του σοβαρότητα, να χτυπήσουν πρώτοι και γρήγορα, και κυρίως, να μην δώσουν σε καμιά περίπτωση στους αντιπάλους τους με το σπασμένο ηθικό, την ελπίδα ότι μπορεί να νικήσουν: μπορεί και να το πίστευαν…


Ο Φιρμάνι, μπορούσε να ξεκινήσει βασικός όντας αποθεραπευμένος, κι έτσι ο Ατζιάρας είχε να περιμένει μόνο τον Βάλλεμ, ο οποίος μπήκε μεν στην 18αδα, αλλά με επιφυλάξεις από το ιατρικό τιμ…
Το παιχνίδι ξεκίνησε δυνατά, και ο προπονητής της Κατάνια έβλεπε με ικανοποίηση τους παίκτες του να παίζουν δυνατά εξ αρχής, και τον Μεσέρα, σαν μαέστρος, να διευθύνει απόψε μια ενδεκάδα καλοκουρδισμένα όργανα: Ήταν μόλις στο 10’, όταν ο Αργεντίνος, με βιρτουοζικές κινήσεις, να αδειάζει την μισή άμυνα της Τρεβίζο ,και να πασάρει στον Κενυεγκέλε, ο οποίος όμως έστειλε την μπάλα στα περίχωρα του όμορφου Τρεβίζο: αρχή ήταν ακόμα, θα ερχόταν και τα γκολ, πίστευε ακράδαντα ο Μανουέλε, βλέποντας κυρίως την αδυναμία των γηπεδούχων να βρει λύσεις στην ανάπτυξη: το κέντρο της Κατάνια, τους είχε ήδη στριμώξει σε ένα συνθλιπτικό αγκάλιασμα…


Ο μόνος από τους γηπεδούχους που προσπαθούσε να βάλει μπρος την βραχυκυκλωμένη ομάδα του, ήταν ο βραζιλιάνος Ρετζινάλντο, ο οποίος με καθαρά ατομικές προσπάθειες, προσπάθησε να πετύχει το γκολ στο 12’ και στο 17’ : Μάταια όμως, μιας και το καλύτερο που μπόρεσε να διεκδικήσει ,ήταν ένα κόρνερ… Κι όμως: αυτές οι δύο επιθέσεις, χωρίς να κάνουν την διαφορά από πλευράς επικινδυνότητας, ισορρόπησαν το παιχνίδι, κι έτσι, οι φίλαθλοι στις κερκίδες του Τρεβίζο, παρακολουθούσαν για το υπόλοιπο μέρος του ημιχρόνου ένα “passing game”, που δεν πρόσφερε συγκινήσεις σε κανέναν – παρά μόνο ίσως στον στατιστικολόγο του “TV Catania”…



Το δεύτερο ημίχρονο υποσχόταν ακόμα λιγότερα στους 5.000 παγωμένους ήδη από την βροχή φίλους της Τρεβίζο, αν κρίνει κανείς από το πρώτο 10λεπτο. Η μπάλα κολλούσε στο λασπωμένο τεραίν, και οι παίχτες δείχνανε σχεδόν να βαριούνται να ‘κυνηγήσουν’ το παιχνίδι. Ο Ατζιάρας, βλέποντας την νωθρότητα των παικτών του μέσα στο γήπεδο, επικαλέστηκε βρισιές που ούτε καν πίστευε ότι θυμόταν από τα ταραγμένα του φοιτητικά χρόνια στην Κατάνια. Οι παίκτες του πρέπει να σοκαρίστηκαν ακούγοντάς τον τόσο οργισμένο, και αποφάσισαν ότι ίσως θα ήταν ώρα να ξεδιπλώσουν λίγο από το ταλέντο τους πάνω στο τερραίν



Πρώτος που συνήλθε, ήταν ο Μεσσέρα, ο οποίος πήρε θαρρείς το παιχνίδι πάνω του: στο 57’ , ένα μακρινό σουτ του Βούγκρινετς έστειλε την μπάλα στο δοκάρι της εστίας της Τρεβίζο, ο Μεσέρα διεκδίκησε την μπάλα ανάμεσα σε τρεις αντιπάλους, και με μια ζογκλερική τελική ενέργεια, σημείωσε ένα καταπληκτικό τέρμα, σπάζοντας τα ‘μάγια’ για την ‘ωραία κοιμωμένη’ Κατάνια. 0-1, και το παιχνίδι τώρα ξεκινούσε!


Μεσσέρα στο 59’ ξανά, Μπρούνο στο 61’, και Κενυεγκέλε στην συνέχεια της ίδιας φάσης, έδειξαν πως η μηχανή είχε αρχίσει να ρολάρει… Και στο 71’, ο Φεράντε συνδυάστηκε όμορφα με τον Κενυεγκέλε, και αυτός σούταρε για να αποκρούσει ασθενικά ο Ζόμερ, και ουσιαστικά να δώσει την μπάλα στον Βούγκρινετς που έκανε το 0-2…


Φαίνεται όμως πως τότε μίλησε η ψυχή του πληγωμένου θηρίου, και η Τρεβίζο, μην έχοντας πια απολύτως τίποτα να χάσει, επιδόθηκε σε μια επίθεση διαρκείας την ένταση της οποίας σίγουρα κανείς δεν την περίμενε μέχρι εκείνη τη στιγμή. Επιστέγασμα αυτής της επιθετικής προσπάθειες, ήταν το γκολ του Ρετζινάλντο στο 81’ , που απειλούσε να αφήσει την Κατάνια με την πικρία μιας χαμένης νίκης…


Ο Φεράντε, φαίνεται ότι ήταν άνθρωπος που μισούσε το άγχος… Ίσως και να έπασχε από έλκος, ποιος να ξέρει… Το θέμα είναι, ότι επιλήφθηκε του γεγονότος και αποφάσισε ότι αρκετό άγχος για σήμερα: στο 84’, συνδυάστηκε άψογα με τον Κενυεγκέλε ,και έβαλε τέλος στη σεμνή τελετή, γράφοντας το 1-3, και απλώνοντας τα λευκά πανιά για την επιστροφή τους στο νησί… Την άγκυρα, τελευταίος, σήκωσε ο Βουγκρινετς (και πάλι), ο οποίος με το 1-4 στο 91’, βύθισε ακόμη περισσότερο στην απόγνωση την ομάδα του Τρεβίζο...

11αδα και αποδόσεις: Pantanelli 8, Pandanelli 7, Fresi 7, Bianco 8, Numan 8, Firmani 9, Messera 9, Goninni 7 (58’ Wallem 7), Vugrinec 9 (MoM), Kenyengele 7, Bruno 6 (58’ Ferrante 8)






Παρατράγουδα…



Η επιστροφή στην Σικελία συνδυάστηκε με διθυραμβικά σχόλια σε τύπο, ραδιόφωνα και τηλεοράσεις: “Ο ‘οδοστρωτήρας’, ισοπέδωσε και το Τρεβίζο”, έγραφαν τα πρωτοσέλιδα, και ανερυθρίαστα πλέον, μιλούσαν για “σίγουρη άνοδο στην μεγάλη κατηγορία” «Θεέ, μου, και είναι μόλις 10 Νοεμβρίου!» σκέφτηκε ο Ατζιάρας, συλλογιζόμενος τις αρνητικές συνέπειες που θα είχαν οι υπερβολικές προσδοκίες ΜΕΤΑ τα Χριστούγεννα, όπου οι υποσχέσεις που έδιναν τώρα οι παίχτες του, μπορεί να μετατρέπονταν σε επιταγές χωρίς αντίκρυσμα…


Και τότε ήρθε το πρώτο ρήγμα στα ίσαλα του σκάφους : Ο γνωστός ρεπόρτερ της TV Catania που τον ‘ενόχλησε’ πριν 10 μέρες για το θέμα του Φιρμάνι, είχε και πάλι πάρει την θέση του στην έξοδο των αποδυτηρίων της Κατάνια, περιμένοντας τον απρόσιτο προπονητή, και θέτοντάς του («ω, τι έκπληξη!...») την ίδια ερώτηση που αφορούσε τα μεταγραφικά σενάρια για τον Φιρμάνι. Ο Έλληνας προπονητής, κράτησε τα ‘γαλλικά’ που πήγαν να του ξεφύγουν φυσικά και αυθόρμητα, και δήλωσε προσπερνώντας τους : «τα είπαμε και την προηγούμενη φορά γι αυτό το θέμα, δεν άλλαξε κάτι»… Φαίνεται όμως πως κάτι είχε αλλάξει…


Δυο μέρες μετά, λίγο αφού τελείωσε και η απογευματινή προπόνηση, ο βοηθός προπονητή έπιασε τον Ατζιάρα και ζήτησε να του μιλήσει. Ο Μανουέλε, άκουσε έκπληκτος να του λέει ο βοηθός του πως ο Φιρμάνι, δυσαρεστημένος από την συνεχή άρνηση του Ατζιάρα να διαπραγματευτεί την μεταγραφή του σε άλλο μεγαλύτερο σύλλογο, πίστευε πως ο Έλληνας προπονητής υπονόμευε το μέλλον του. Αποτέλεσμα της δυσαρέσκειάς του ,ήταν φυσικά η πτώση της απόδοσης του στις προπονήσεις και μια διαρκής ‘μουρμούρα’ σε ότι του ζητάει να κάνει ο γυμναστής του!


Ο Ατζιάρας αναθεμάτισε τον εαυτό του που πήρε τόσο ‘ελαφρά τη καρδία’ εκείνη τη δήλωση προς τους δημοσιογράφους, και αφού ευχαρίστησε τον βοηθό του, αποχώρησε για το σπίτι του προβληματισμένος : τι θα μπορούσε να κάνει για αυτό το δυσεπίλυτο πρόβλημα?...


Εντωμεταξύ, είχε φυσικά να ετοιμάσει και την ομάδα του για τον αγώνα της Κυριακής στην έδρα τους με την Μπάρι. Η πάλαι ποτέ κραταιά Μπάρι, μόνιμη ‘κάτοικος ‘ Serie A και με ευρωπαϊκές παρουσίες, ήταν κι αυτή ανάμεσα στους ουραγούς φέτος, και όλα προμήνυαν πως πολύ δύσκολα θα κατάφερνε να επιβιώσει της κούρσας για επιβίωση…
Η νίκη ήταν φυσικά μονόδρομος, όμως δεν θα ερχόταν τόσο εύκολα: η Κατάνια, δεν θα είχε στην διάθεσή του λόγω μικροτραυματισμών δύο βασικά στελέχη της άμυνας, τον Φρέζι στο κέντρο και τον Νόυμαν από τα αριστερά. Ήταν η πρώτη φορά που δοκιμαζόταν αυτό το σχήμα, και ως εκ τούτου ο Ατζιάρας είχε κάποιες ανησυχίες σχετικά με το πώς θα λειτουργούσε…


Μάλλον δύσκολα θα ασχολούνταν ο κόσμος στις εξέδρες με την άμυνα. Ο Βάλλεμ, αποφάσισε να γιορτάσει την επιστροφή του στην 11άδα με μία αριστοτεχνική εκτέλεση φάουλ δεξιά και λίγο έξω από την μεγάλη περιοχή της Μπάρι, και στο έκτο λεπτό, έγραψε το 1-0 και ‘τήρησε’ το ‘έθιμο΄ του γρήγορου γκολ…


Από εκεί και πέρα, ανά δεκάλεπτο, η Κατάνια είχε και από μια καλή ευκαιρία, στο 16’ με τον Κενυεγκέλε, και στο 26’ ο Μπρούνο .
Η Μπάρι φάνηκε πρώτη φορά στο παιχνίδι με τον Ντούντου σε εκτέλεση φάουλ, και στο 39’, έφτασε πολύ κοντά στην ισοφάριση με τον Μόττα, που έφυγε πολύ γρήγορα στην αντεπίθεση, απέφυγε τον ανέτοιμο Φέστα, και το γκολ αποσοβήθηκε μόλις, χάρις την εκπληκτική επέμβαση του Παντανέλλι. Ώρα για αφύπνιση!!


Η γηπεδούχος συνειδητοποίησε πως ήταν ώρα να σοβαρευτεί ,και έτσι έδωσε στους 20.000 φίλους της κάποιες αφορμές για να ζεστάνουν την ατμόσφαιρα: στο 42’ ο Κενυεγκέλε και στο 45’ ο Μεσσέρα, δείξανε στους γηπεδούχους μέχρι που μπορούσανε να φτάσουνε οι φιλοδοξίες τους γι αυτό το παιχνίδι…


Το δεύτερο ημίχρονο ξεκίνησε όπως τελείωσε το πρώτο : ο Βούγκρινετς έστειλε την μπάλα λίγο πάνω από το δοκάρι του Τζιλέτ, και υποσχέθηκε πως έπεται συνέχεια. Για να βοηθήσει λίγο την κατάσταση, ο Ατζιάρας πέρασε στο 58’ τον Ρούσσο στη θέση του κουρασμένου Μεσσέρα, και τον Φεράντε στη θέση του Κενυεγκέλε. Και ποιος άλλος θα μπορούσε να ξεμπλοκάρει την ομάδα αν όχι ο Φεράντε ? Πήρε την μπάλα έξω από την μεγάλη περιοχή, και κατάφερε να την φτάσει μέχρι απέναντι από τον Τζιλέτ. Εκεί βέβαια δεν επεφύλαξε εκπλήξεις στους οπαδούς της Κατάνια- η μπάλα πήγε εκεί που έπρεπε, και το ίδιο αμέσως μετά και οι φιλοξενούμενοι-προς την σέντρα, γνωρίζοντας την μοίρα τους…


Από εκεί και πέρα, δεν θα ήταν υπερβολή αν κάποιος ισχυριζόταν πως η Μπάρι δεν πέρασε το κέντρο του γηπέδου: η υπεροχή της γηπεδούχου ήταν σαρωτική, και έφερε ένα ακόμη γκολ στο 74’, με τον φανταστικό τον τελευταίο καιρό Βούγκρινετς (αλλά μήπως, και ποιος δεν υπερέβαλε εαυτόν όλο αυτό το ‘τρελό’ διάστημα για την Κατάνια…). Ο Λιπατίν έκανε για το Μπάρι μια τελευταία απέλπιδα προσπάθεια, όμως τίποτε δεν μπορούσε να σταματήσει τα πανηγύρια στις κερκίδες , από όπου ούτε λίγο, ούτε πολύ, ακουγόταν η ιταλική έκδοση του «Νατοι, νάτοι, οι πρωταθλητές» και ,βέβαια, η κάποια συνθήματα για τον προπονητή. Ο Ατζιάρας χαμογέλασε πικρά, καθώς, αν και του έλειπε η μαγική σφαίρα, μπορούσε κιόλας να ακούσει τις ιαχές των ίδιων φιλάθλων, μετά από μερικούς μήνες-και αυτές, δεν περιλάμβαναν σε καμία των περιπτώσεων όμορφα λογάκια για την αφεντιά του…


11άδα και αποδόσεις : Pantanelli 7, Pandalinno 7, Festa 8, Bianco 7, Manfredini 7, Firmani 7, Messera 6 (57’ Russo 8), Wallem 8, Vugrinec 8 (MoM) (82’ Micceli 7), Kenyengele 6 (52’ Ferrante 7), Bruno 6


Μετά και την ήττα της Τζένοα από την Έμπολι, η Κατάνια είχε εκτοξευθεί στους 32 βαθμούς,με την Τζένοα να παραμένει στους 28 και την Αλμπινολέφε στους 25. Αν προσέθετες και το γεγονός πως η τέταρτη Περούτζια βρισκόταν στους 22 ,καταλάβαινε κανείς πως οι 10 δίνανε ένα τεράστιο αβαντάζ για την άνοδο, μιας και οι τρεις έπαιρναν το μαγικό εισιτήριο. Όμως, ο Ατζιάρας ήξερε πως θα έπρεπε, τώρα που μπορούσε, να δημιουργήσει όσο μεγαλύτερη ‘κάβα’ βαθμών γινόταν! Και ίσως 10 να μην ήταν αρκετοί…


Μα δυστυχώς, βάραινε το μυαλό του ένα πολύ σοβαρότερο πρόβλημα αυτή τη στιγμή, και δεν ήταν άλλο από αυτό του Φιρμάνι. Φοβόταν πως δεν υπήρχε ‘ορθός’ τρόπος να το διαχειριστεί, και δεν είχε την πολυτέλεια να κρατήσει τον καλύτερο παίκτη της κατηγορίας στον πάγκο – και το πρόβλημα δεν ήταν φυσικά μόνο αγωνιστικό…:Έβλεπε να ανοίγει ο ασκός του Αιόλου, και να τους παρασέρνει όλους…
Κι ένιωθε τον άρρηκτο δεσμό του με τους παίκτες να ραγίζει εξαιτίας των προβλημάτων που τους δημιουργούσαν αυτά τα σκουλήκια, και η οργή τον κατέκλυσε σαν παλιρροϊκό κύμα…
I'm on a roll,
I'm on a roll this time
I feel my luck could change.
User avatar
Chameleon75
Rotation
Rotation
Posts: 1122
Joined: Wed Sep 17, 2003 11:00 pm
Location: Serres/Italy
Has thanked: 0
Been thanked: 0
Contact:

Σαν τρελό φορτηγό…


Η τελευταία εβδομάδα του Νοεμβρίου, δεν επεφύλαξε κάποια άλλη άσχημη εξέλιξη, ‘μεταγραφικού περιεχομένου’ που να απασχολήσει τα αποδυτήρια, κι έτσι, απερίσπαστος μπόρεσε να προετοιμάσει την ομάδα του για το μακρινό ταξίδι στην Τεργέστη, ενάντια στην Τριεστίνα. Ομάδα στα ‘κυβικά’ του Μπάρι και της Τρεβίζο, ‘υποχρέωνε’ την Κατάνια να υπολογίζει τρεις βαθμούς από αυτή την αναμέτρηση. Το καλό ήταν, ότι δεν είχε πλέον καθόλου τραυματίες στην αρχική του ενδεκάδα – και καθόλου δικαιολογίες σε περίπτωση άσχημης εμφάνισης…


Ήταν ένα ηλιόλουστο μεσημέρι, μα ο ήλιος φυσικά είχε κοφτερά δόντια τέτοιο καιρό. Ο 6.500 φίλαθλοι της Τριεστίνα, ήλπιζαν σε ένα παιχνίδι γεμάτο συγκινήσεις για να ξεχάσουνε το κρύο – και οι ποδοσφαιριστές τους αποζημίωσαν…


Το ματς, ξεκίνησε καλά για τους φιλοξενούμενους – όπως η παράδοση απαιτούσε(!), με ένα πολύ καλό σουτ του Φιρμάνι έξω από την περιοχή στο ‘7, και με τον Κενυεγκέλε στο 9’. Ήταν όμως στο 19’ όταν ο Μπρούνο, σε μια ακόμη άψογη εκτέλεση κόρνερ του Μεσσέρα, κάρφωσε την μπάλα στα δίχτυα ,και το γρήγορο γκολ διώχνει το άγχος από τους Σικελούς, και το φορτώνει όλο φυσικά στους αντιπάλους τους…


Στο 29’ ήταν η πρώτη και μόνη φορά στο ημίχρονο που με ένα όμορφο ‘1-2’ οι Λαϊ και Γκοντέας έκαναν αισθητή την παρουσία της ομάδας του στο παιχνίδι ,αλλά μέχρις εκεί : η Κατάνια, με αιχμή του δόρατος για άλλη μια φορά τον Μπρούνο, ήταν αυτή που έφτασε κοντά στο 38’ με όμορφο σουτ, και κρατούσε τους γηπεδούχους καθηλωμένους στο δικό τους μισό …



Η Τριεστίνα, μάζεψε όλες τις δυνάμεις της, και ξεκίνησε, μην έχοντας κάτι να χάσει, μια αντεπίθεση διαρκείας. Στο 47’ , Ο Τούλι, υποχρέωσε τον Παντανέλλι σε καταπληκτική απόκρουση πάνω στην γραμμή, και στο κόρνερ που ακολούθησε, η μπάλα πέρασε μόλις άουτ μετά από κεφαλιά του Λάι: η Τριεστίνα, είχε νύχια, και τα έδειχνε!


Η μπάλα πήγαινε πάνω – κάτω, και ευκαιρίες υπήρχαν πολλές εκατέρωθεν-καμία όμως ‘κλασσική’! Ώσπου στο 63’, ο Μπρούνο ,ανατράπηκε μέσα στην αντίπαλη περιοχή,και η ευκαιρία να τελειώσει το παιχνίδι, δόθηκε στον Φεράντε, που είχε περάσει στο ημίχρονο. Σούτ λοιπόν, και…απόκρουση από τον τερματοφύλακα!! Ο Ατζιάρας γούρλωσε τα μάτια του, αφού είχε συμβεί το απίστευτο: ο πιο εύστοχος παίκτης του στα πέναλτι, είχε εκτελέσει με τον χειρότερο δυνατό τρόπο!! Κρύος ιδρώτας τον έπιασε, καθώς έβλεπε να μην μπορεί η ομάδα του με τίποτα να βάλει ένα δευτερο γκολ, και πίστευε πως ο αντίπαλος θα έπαιρνε θάρρος για να αντεπιτεθεί!


Το άγχος του όμως κράτησε λίγο, καθώς ο (πανταχού παρών) Μπρούνο στο 68’,μέσα από την αντίπαλη περιοχή, τροφοδότησε έξω τον Μεσσέρα που ήταν αμαρκάριστος, και με συρτό δυνατό σουτ, έγραψε το 0-2, διώχνοντας τελείως το άγχος από τους συμπαίκτες του (και τον προπονητή του φυσικά!...)
Κι επειδή ο Φεράντε δεν ήταν άνθρωπος που του άρεσε ν’ αφήνει ανοιχτούς λογαριασμούς, στο 72’,μετά από ωραίο κλέψιμο και πάσα του Βούγκρινετς, πλάσαρε υποδειγματικά τον Πινζάνο. 0-3. Και μετά από ένα πολύ καλό σουτ του Φιρμάνι στο 83’, η Κατάνια έσβησε τις μηχανές της…



Φυσικά, “κανένα παιχνίδι δεν τελειώνει, πριν τραγουδήσει η χοντρή”, κι έτσι, όταν ο Τούλι έβαλε ένα γκολ αποτέλεσμα καταπληκτικής ομαδικής συνεργασίας στο 90ό λεπτό, όλοι μιλήσανε για «το γκολ της σημαίας». Ο Ατζιάρας ζήτησε πίεση μέχρι το τέλος, όμως οι παίκτες του δεν μπορούσαν ή δεν τον άκουγαν .Η αλλαγή στο 81’ του χτυπημένου Φρέζι φαίνεται πως τους είχε επηρεάσει αρκετά, και όταν στο 93’, ο Γκοντέας έκανε το 2-3, ο έλληνας προπονητής άρχισε να εκτοξεύει έξαλλος μπουκάλια με νερό προς κάθε κατεύθυνση. Ευτυχώς ο διαιτητής είχε την καλοσύνη να σφυρίξει τη λήξη εκείνη τη στιγμή, διότι ο Μανουέλε φοβήθηκε σοβαρά ότι οι παίκτες του ήταν ικανοί να φάνε και τρίτο γκολ σε 5 λεπτά…


Έτσι λοιπόν, από το συγκεκριμένο παιχνίδι κράτησε αποκλειστικά τους 3 βαθμούς, που την διατηρούσαν σε απόσταση 4 από την Τζένοα που είχε νικήσει, και 10 από την τέταρτη Μόντενα. Και οι προσευχές έμελλαν να συνεχίζονται…

11αδα και αποδόσεις: Pantanelli 7, Pandalinno 8, Fresi 7 (81’ Fresi 6), Bianco 7, Numan 7, Firmani 8, Messera 8, Wallem 7 (45’ Micelli 7), Vugrinec 8, Kenyengele 7 (45’ Ferante 7), Bruno 8 (MoM)





Γόνδολες σε θολά νερά


Τετάρτη το επόμενο ματς, και το ‘Άντζελλο Μασσιμίνο’ ανοίγει τις πόρτες του για την ομάδα της Βενέτσια. Αρκετά φιλόδοξη και αυτή, δεν απείχε πολύ από το γκρουπ των τριών προνομιούχων –ή ,τουλάχιστον, από την τρίτη Αλμπινολέφε,- παρά μόνο κατά 3 βαθμούς. Ήρθε να τους πάρει στη Σικελία?»Non ci credo amico mio!»,απαντούσαν οι Κατανέζοι στο ‘Bar Centrale’ όπου μαζεύονταν λίγο πριν αναχωρήσουν για το γήπεδο…


Η ομάδα ήταν αρκετά κουρασμένη από το παιχνίδι της Κυριακής στην Τεργέστη, αλλά ως γνωστόν ,ο Ατζιάρας δεν είχε τις άφθονες εναλλακτικές λύσεις, και ως εκ τούτου, θα ξεκινούσε με την ίδια ενδεκάδα, ελπίζοντας στο ημίχρονο να προηγούνται, και να μην χρειαστεί να ‘τρέξει’ η ομάδα και στο δεύτερο μισό του παιχνιδιού…


Κι αν οι φίλαθλοι περίμεναν το γρήγορο γκολ για να πανηγυρίσουν, αναγκάστηκαν να περιμένουν αρκετά: ευκαιρίες πολλές από την ομάδα τους, όμως ουσία λίγη έως ανύπαρκτη: στο 13’ ,ο Σοριέντο απέκρουσε τετ α τετ σουτ του Κενυεγκέλε, και το επανέλαβε σε σουτ εξ επαφής του Μπρούνο στο 25’. Στο 41’ το σουτ του Φιρμάνι πέρασε μόλις άουτ και στο 45’, ο Φρέζι έκανε ήρωα για άλλη μια φορά τον Σοριέντο όταν αυτός απόκρουσε κεφαλιά του από κόρνερ.


Το ημίχρονο έληξε, και ο Ατζιάρας τραβούσε τα μαλλιά του: σε όλο το ημίχρονο, η Βενέτσια, έπαιζε ένα παλαιολιθικό ‘κατενάτσιο’ , και δεν είχε κάνει την παραμικρή ευκαιρία!!! Δεν έπαυε όμως, να είναι η πρώτη ομάδα που δεν δέχτηκε γκολ στο άντρο της Κατάνιας κατά το πρώτο ημίχρονο! Και η ατυχία δεν ήταν ποτέ επαρκής δικαιολογία για τον Έλληνα προπονητή…


Το δεύτερο ημίχρονο ξεκίνησε όπως τελείωσε και το πρώτο: ο Κενυεγκέλε έβγαλε τετ α τετ τον Πανταλίνο απέναντι στον Σοριέντο, αλλά εκεί ο Πανταλίνο έδειξε να μην ξέρει τι να κάνει την μπάλα…Δράση λοιπόν στο 50’ ανέλαβε ο ίδιος ο Κογκολέζος, που αξιοποίησε την τρομερή μπαλιά που του έβγαλε ο νεαρός Φανέλι (αλλαγή του Mεσσέρα):1-0, και οι 22.000 θεατές, διασκέδασαν το άγχος και τον φόβο τους με έξαλλους πανηγυρισμούς!!


Ευκαιρίες εξακολουθούσαν να χάνονται συνεχώς από τους Κατανέζους,με χαρακτηριστικότερη το σουτ του Φεράντε στο 79’ που προσέκρουσε στο δεξί δοκάρι της αντίπαλης εστίας. Όμως το λυτρωτικό δεύτερο γκολ δεν ερχόταν, και όταν η Βενέτσια έκανε την έσχατη προσπάθεια να βγει από τα καρέ της, ο Ατζιάρας είδε να περνά από μπροστά του το φάντασμα των 2 γκολ σε 4 λεπτά του προηγούμενου Σαββάτου!! Ευτυχώς, ο καλός του άγγελος Παντανέλλι,άπλωσε τις φτερούγες του,κι έδιωξε με ολύμπια ψυχραιμία σε κόρνερ…


Το τέλος ήρθε λοιπόν σε ένα παιχνίδι, όπου η Κατάνια είχε 31 επιθετικές προσπάθειες έναντι μόλις 5 των φιλοξενούμενων! Κι όμως, το φτωχό 1-0 δεν κολάκευε την γηπεδούχο, που έπρεπε να μάθει να παλεύει και με πολύ κλειστές άμυνες –τουλάχιστον μέσα στο γήπεδό της…

11άδα και αποδόσεις: Pantanelli 7, Padalino 7, Fresi 8, Bianco 7,Numan 7, Firmani 7,Messera 7 (45’Fanelli 7), Wallem 7 (81’ Micelli 7), Vugrinec 6, Kenyengele 8,(MoM) Bruno 6 (45’ Ferante 7)


Φεύγοντας τελευταίος σχεδόν από το γήπεδο, τον περίμενε – ποιος άλλος- ο γνωστός ρεπόρτερ της TV Catania ,το όνομα του οποίου ήταν Νέλο Καζάλε όπως είχε πληροφορηθεί ο Ατζιάρας, και βέβαια ήθελε κάποιες δηλώσεις του. Τον πληροφόρησε καταρχάς πως η διαφορά από την δεύτερη Τζένοα είχε αυξηθεί στους 7 βαθμούς, και τον συνεχάρη γι αυτό. Όμως ο Μανουέλε, μόνο ανόητος δεν ήταν : «Γιατί δεν με ρωτάτε αυτό που πραγματικά σας ενδιαφέρει,segnior Καζάλε, μιας και είμαι κουρασμένος και θα ήθελα να πάω σπιτι μου πριν τα μεσάνυχτα?» του είπε κουρασμένα.

«Αυτό που θα ήθελα να σας ρωτήσω, είναι αν εμένετε στην άρνησή σας για πώληση του Φιρμάνι, για τα μάτια του οποίου σήμερα στις κερκίδας βρίσκονταν αρκετοί scouters?...» ρώτησε με πονηρό βλέμμα.

«Δεν είπα ποτέ ότι αρνούμαι να πουλήσω τον Φιρμάνι,και το όλο θέμα ήταν αποτέλεσμα παρεξήγησης των δηλώσεων μου σε σας!» είπε και τον αγριοκοίταξε. Αμέσως όμως ηρέμησε,και είπε αυτό το οποίο μέρες τώρα ετοίμαζε :
«Εξάλλου, ο Φιρμάνι είναι πολύ καλός παίκτης, και δύσκολα θα τον κρατήσουμε στην Κατάνια. Ευχαριστώ», είπε κόβοντας το ποτάμι ερωτήσεων που ετοιμαζόταν να ξεχυθεί από το στόμα του δημοσιογράφου, και απομακρύνθηκε…


Ήξερε ότι με την δήλωσή του αυτή, μόλις άνοιξε το κουτί της Πανδώρας: ήταν στην ουσία το προσκλητήριο σε όποιον ενδιαφερόμενο θα ήθελε να πλιατσικολογήσει με το δυναμικό της ομάδας του…Το ήξερε!


«Όμως, κανένας figlio di puttana δεν θα με κάνει να τσακωθώ εγώ με τα παιδιά μου. Και θα μείνουμε μαζί είτε το θέλουνε, είτε όχι!»…….
I'm on a roll,
I'm on a roll this time
I feel my luck could change.
uptight
Indispensible
Indispensible
Posts: 1777
Joined: Mon Jun 28, 2004 11:00 pm
Football Manager της ομάδας: Εργοτέλης/MTK/Egypt/Watford
Αγαπημένη Ομάδα: Notts County/ Α. Νικοπολίδης
Location: Πειραιάς
Has thanked: 0
Been thanked: 0
Contact:

τέλειο! πολύ δυναμικός τύπος αυτός ο Ατζιάρας τέλος πάντων. :D

καλά, θα χάσετε ποτέ; :D
I'd tell all my friends but they'd never believe me
They'd think that I'd finally lost it completely
I'd show them the stars and the meaning of life
They'd shut me away
But I'd be alright
Alright
I'm just uptight
Uptight
User avatar
Chameleon75
Rotation
Rotation
Posts: 1122
Joined: Wed Sep 17, 2003 11:00 pm
Location: Serres/Italy
Has thanked: 0
Been thanked: 0
Contact:

[quote="uptight"]τέλειο! πολύ δυναμικός τύπος αυτός ο Ατζιάρας τέλος πάντων. :D

[/quote]

Αισθηματίας είναι μωρέ, μην τον παρεξηγείς! :D

[quote="uptight"]

καλά, θα χάσετε ποτέ; :D[/quote]

Τωρα,αν σου πω οτι ΔΕΝ ΠΙΣΤΕΥΩ αυτο που γίνεται, θα το πιστέψεις?Περιμένω να γίνει μια "γκέλα" για να αποκτήσει και η ιστορία ένα άλλο ενδιαφέρον,και δεν έρχεται!! Το παίζω real time πλεον,και δεν ξέρω τι θα μου ξημερώσει...

Παρακολουθείτε τη συνέχεια, και που θα πάει... :roll:
I'm on a roll,
I'm on a roll this time
I feel my luck could change.
User avatar
Chameleon75
Rotation
Rotation
Posts: 1122
Joined: Wed Sep 17, 2003 11:00 pm
Location: Serres/Italy
Has thanked: 0
Been thanked: 0
Contact:

FLATLINERS



Μετά την διευκρινιστική δήλωση που έκανε σχετικά με την ‘τύχη΄ του Φιρμάνι., πίστεψε πως τα προβλήματά στα αποδυτήριά του είχαν λυθεί: όμως ενός κακού, μύρια έπονται: ο Φέστα, που είχε αποκτηθεί σαν μπακ – απ του βασικού διδύμου των σέντερ μπακ Φρέζι και Μπιάνκο, φαίνεται πως δεν ικανοποιούταν πλέον με αυτό του τον ρόλο ,και με δηλώσεις του στην Gazzetta di Catania ,δήλωσε πως μάλλον έκανε λάθος με τον ερχομό του στην ομάδα της Κατάνια. Αν ο Ατζιάρας είχε την ευχέρεια των μεταγραφών τον Ιανουάριο, ο Φεστα θα ετοίμαζε το συντομότερο τις βαλίτσες του. Όμως, με το παρόν ‘καθεστώς’ ,μάλλον θα ‘κατάπινε’ αυτή τη δήλωση, μέχρι νεοτέρας…


Και, μέσα σε όλα, έπρεπε μέσα σε 3 μέρες να προετοιμάσει τους παίκτες του για το δυσκολότερο (κατ’ αυτόν) παιχνίδι μέχρι στιγμής: το εκτός έδρας ματς με την Μόντενα. Και ο Ατζιάρας θεωρούσε πως η Μόντενα ήταν ίσως η πιο φορμαρισμένη ομάδα αυτή τη στιγμή, αφού ξεκίνησε το πρωτάθλημα με μείον 4 βαθμούς (κληρονομιά από την Serie A για φασαρίες στο γήπεδό της), και αυτή τη στιγμή φιγουράριζε στην τέταρτη θέση, φλερτάροντας σοβαρά με την άνοδο: ο Μανουέλε, ήξερε πως θα ματώνανε εκεί μέσα για κάποιο αποτέλεσμα…


Ο ‘οδοστρωτήρας’ Κατάνια όμως,με τον τρόπο που μπούκαρε στο γήπεδο, έδειξε πως δεν καταλάβαινε από ονόματα και φιλοδοξίες. Το γνώριμο φιλμάκι ξαναπαίχτηκε, και ο Φιρμάνι, μετά από πάσα του Πανταλίνο, έπιασε ένα γλυκό σουτ από το ύψος της μεγάλης περιοχής, αναγκάζοντας τον Ρενάρντ, πριν καν συνηθίσει τα γάντια του, να μαζέψει την μπάλα από τα δίχτυα του. 0-1,και όλα έμοιαζαν πολύ εύκολα. Και τότε, ξεκίνησε ένας πραγματικός εφιάλτης…


Ο Τίσκι, ο Τάλντο και ο τεράστιος Μαουρίτζιο Γκάντζ , αποφάσισαν να σοβαρευτούν και να κάνουν τη ζωή δύσκολη στην άμυνα της Κατάνια- και τα κατάφεραν διαολεμένα καλά. Κάθε 2 λεπτά, και ένα σουτ, μια κεφαλιά ή μια στημένη φάση σήμαιναν συναγερμό στην ομάδα της Σικελίας: στο 3’, στο 5’, στο 8’… Οι “κίτρινοι” όμως, έπεσαν πάνω σε ένα βράχο, τον portiero Παντανέλλι.. Στο 9’, απέκρουσε ένα σουτ του Τάλντο εξ επαφής, και ήταν φανερό ότι με τέτοια πίεση, η ‘ασφυξία’ θα ερχόταν κάποια στιγμή….


Και ήρθε με την ισοφάριση του Τάλντο στο 13’,σε μια φάση που ο τερματοφύλακας της Κατάνια δεν μπορούσε να κάνει τίποτε. Ο Ατζιάρας, κοίταζε ανήμπορος να αντιδράσει τους παίκτες του να μην μπορούν να εκδηλώσουν την παραμικρή αξιόλογη επιθετική προσπάθεια, και αυτό τον ανησυχούσε ακόμη περισσότερο και από το τέρμα που δέχτηκε. Γιατί αντιλαμβανόταν ότι οι παίχτες του είχαν πανικοβληθεί από την άμεση αντίδραση της Μόντενα!


Και το σφυροκόπημα συνεχιζόταν ασταμάτητο : Στο 15’ ο Γκάντζ σταματήθηκε τελευταία στιγμή από τον Παντανέλλι, και στο 18’ , ο Τίσκι έστειλε την μπάλα μόλις πάνω από το δοκάρι. Οι αμυντικοί των Σικελών, έβλεπαν αποσβολωμένοι τους επιθετικούς των αντιπάλων να κάνουν πάρτι, με αυτοματισμούς που δεν προλάβαινε το μάτι. Και ο Έλληνας προπονητής ήξερε πως οι κάρτες στα χέρια του δεν του επέτρεπαν παρά μόνο να μπλοφάρει απέναντι σε ανώτερους αντιπάλους… Ζήτησε από τους κεντρώους του πρέσιγκ σε όλο το γήπεδο και πιο σκληρό παιχνίδι ,μήπως και ρίξει τον ρυθμό της Μόντενα.


Και τα κατάφερε σε κάποιο βαθμό, αφού οι γηπεδούχοι έκοψαν τον φρενήρη ρυθμό τους, και έδωσαν μάλιστα και την ευκαιρία στους φιλοξενούμενους για κάποιες αναιμικές επιθετικές ενέργειες στο 28’ και στο 39’, με Φιρμάνι και Μπρούνο αντίστοιχα Το σφύριγμα του διαιτητή στο ημίχρονο ήχησε σαν μελωδία στον Ατζιάρα, και ήξερε ότι στα αποδυτήρια κάτι έπρεπε να αλλάξει…


Έχοντας μαζέψει τους παίκτες γύρω του, στάθηκε ανάμεσά τους ,χωρίς να μιλάει. Για κάμποσες στιγμές .Κοίταζε τον καθένα ξεχωριστά ,και έβλεπε βλέμματα απογοητευμένα, σκυθρωπά και κάποια φοβισμένα: ήταν φανερό πως το μπουρίνι που τους περίμενε στο δεύτερο ημίχρονο, τους τρόμαζε περισσότερο και από την οργή του προπονητή τους.

Τότε τους μίλησε: «Signiori, δεν θα σας πω πολλά. Θα σας ρωτήσω μόνο ένα πράγμα:Πιστεύει κάποιος από εσάς ότι δεν αξίζουμε να ανεβούμε στην Πρώτη Κατηγορία? Έστω, ένας??» Κανείς δεν μίλησε για λίγο, και ύστερα ακούστηκαν κάποια μουρμουριστά ‘όχι’. Τα μάτια τους κοιτούσαν ακόμα το πάτωμα. «Πιστεύετε λοιπόν ότι ΑΞIΖΟΥΜΕ να ανεβούμε, έτσι??» τους ρώτησε ακόμη πιο έντονα! Τα ‘ναι’ ακούστηκαν πολύ πιο καθαρά τώρα. Τα μάτια τους τον κοίταζαν πλέον.
«Τότε, signiori, θέλω από εσάς, να μπείτε μέσα σε εκείνο το γήπεδο, και να το αποδείξετε! ΟΧΙ σε μένα, ΟΧΙ στους αντιπάλους σας και τους οπαδούς τους…».
Τους κοίταξε και πάλι για μια στιγμή: «Θέλω να το αποδείξετε στους εαυτούς σας πρώτα απ’ όλα! Γιατί βλέπω πως κάποιοι από εσάς ίσως να μην το έχουν ακόμα πιστέψει! Μπείτε μέσα λοιπόν, και δείξτε τους πως η Κατάνια είναι πολύ σκληρή για να πεθάνει!!»Οι παίχτες πλέον χαμογελούσαν…


Το δεύτερο ημίχρονο ξεκίνησε το ίδιο άσχημα με το τελείωμα του πρώτου. Οι γηπεδούχοι είχανε ξανά ευκαιρίες στο 47’ και το 51’,όμως στο 52’ συνέβη το απευκταίο: ο Φρέζι ανέτρεψε τον Τάλντο μέσα στην μεγάλη περιοχή,και το πρώτο πέναλτι εις βάρος της Κατάνια ήταν γεγονός. Ο Ατζιάρας σχεδόν ήθελε να καλύψει τα μάτια του για να μην βλέπει την εκτέλεση ου θα σήμαινε ,με την φόρα που είχαν πάρει οι γηπεδούχοι την σίγουρη νίκη τους.
Ο ίδιος ο Τάλντο έστησε την μπάλα στα 11 μέτρα, και ετοιμάστηκε να εκτελέσει. Φαίνεται, όμως ,πως το βιβλίο που αποτελούσε την Ιστορία της φετινής Κατάνια, είχε και άλλες χρυσές σελίδες διαθέσιμες. Σίγουρα μία από αυτές ήταν κρατημένη για τον portiero,τον Αρμάντο Παντανέλλι, που με την φοβερή απόκρουσή του, κράτησε την Κατάνια ζωντανή, και της χάρισε ανάσες ζωής. Ο Ατζιάρας παραλίγο να μπει μέσα στο γήπεδο να τον αγκαλιάσει. Υποσχέθηκε να το κάνει μετά…


Η Μόντενα όμως, έμοιαζε λυσσασμένη, μετά την απώλεια και του πέναλτι. Ήταν σαν να έβλεπε μπροστά του ο Μανουέλε, ανθρώπους, που έχουν δώσει όρκο να μην βγούνε από το γήπεδο χωρίς την νίκη: Νέες ευκαιρίες στο 53’ και στο 55’ με τον Γκάντζ, έσωσε στην γραμμή ο Παντανέλλι, που έδειχνε να έχει κατεβάσει στην κυριολεξία τα ρολά! Και οι γηπεδούχοι συνέχιζαν; Κόρνερ στο κόρνερ,και σε κάθε εκτέλεση, όλο το γήπεδο, σηκωνόταν στο πόδι. Το παιχνίδι παιζόταν κυριολεκτικά στο μισό γήπεδο ,όμως οι αμυντικοί της Κατάνια, πραγματοποιούσαν εκπληκτική εμφάνιση, πρωτοστατούντος φυσικά του τερματοφύλακα. Ο Ατζιάρας έριξε στο παιχνίδι δυο φρέσκους παίκτες (και φυσικά ο ένας εξ αυτών ήταν ο Φεράντε)με εντολή να πιέσουν ψηλά ,και ήλπιζε σε κούραση των γηπεδούχων πριν καταφέρουν να ξανασκοράρουν εις βάρος τους. Νέες ευκαιρίες με τον Βινιαρόλι στο 69’ και με τον Γκαμπερέτι στο 78’,έδειξαν πως ο ‘κίπερ’ των Σικελών διένυε περίοδο τρομερής φόρμας. Το ρολόι είχε φτάσει στο 84’,και ο Μανουέλε άρχισε να πιστεύει ότι τελικά, αν δεν έπεφτε η επαγρύπνησή τους μέχρι το τέλος, ίσως κατάφερναν να κρατήσουν το αήττητο. Θα ήταν άθλος.


Και τότε το αστεράκι από εκεί ψηλά, αυτό που έδειχνε το δρόμο σε μια ομάδα κυνηγημένη και στην ουσία ακέφαλη, έλαμψε και πάλι, και έδειξε πως το παραμύθι είχε ακόμα πολλές σελίδες μπροστά του! Γιατί, εκείνη την ώρα, ο άνθρωπος που έβαζε την σφραγίδα του σε όλες τις ‘δύσκολες αποστολές’, ο Μάρκο Φεράντε ,ζήτησε την μπάλα κάπου στο κέντρο,και με μια τρελή του κούρσα έφτασε μέσα στην μεγάλη περιοχή.Εκεί,ένας όμιλος αλαφιασμένων αμυντικών τον περικύκλωσε, και –ποιος ξέρει με ποιόν μαγικό τρόπο- κατάφερε να τροφοδοτήσει τον Μεσσέρα που τον ακολούθησε σε αυτή τη φάση, και αυτός έγραψε το 1-2, λίγο πριν πνιγεί στις αγκαλιές των συμπαικτών του!!

«ΠΙΣΩΩΩΩ» φώναζε ο Ατζιάρας, μιας και περίμενε να υποδεχτεί το τελειωτικό – και ίσως και πιο ‘αιμοβόρο’- κύμα επίθεσης της Μόντενα. Κι όμως δεν έγινε έτσι. Αποστραγγισμένοι θαρρείς από κάθε ικμάδα των δυνάμεών τους – σωματικών και ψυχικών- παραδόθηκαν στο πεπρωμένο ,που πρόσταζε την Κατάνια να πραγματοποιεί την έβδομη συνεχόμενη νίκη της στο πρωτάθλημα και να μένει αήττητη για 15ό συνεχόμενο παιχνίδι!!!

11άδα και αποδόσεις : Pantanelli 9 (MoM), Pandalino 8,Fresi 9, Bianco 7, Numan 7, Firmani 8, Messera 8, Wallem 7 (74’ Micelli 7), Vugrinec 7 (57’ Fanelli 7), Kenyengele 7 (57’ Ferrante 7), Bruno 8




Ο Ατζιάρας, λίγο πριν μπουν στο πούλμαν για το αεροδρόμιο είπε στους παίκτες του μόνο δυο κουβέντες:
«Σήμερα, αποδείξατε πραγματικά ότι αξίζετε πέρα από κάθε αμφιβολία και αμφισβήτηση τη θέση στην οποία βρίσκεστε και την άνοδο, αν με τη βοήθεια του Θεού αυτή έρθει! Και πρέπει να σας πω και κάτι ακόμα…». Σταμάτησε και τους κοίταξε συγκινημένος, νιώθοντας όλα τα βλέμματά τους πάνω του….
«Μέχρι σήμερα, σας αγαπούσα, ήσασταν η ομάδα μου, και όλοι ήμασταν μια οικογένεια. Σήμερα όμως signiori...» είπε, με φωνή που μόλις κρατούσε σταθερή, «με αναγκάσατε να σας σεβαστώ, σαν ποδοσφαιριστές, και σαν ανθρώπους. Και νιώθω πως είναι τιμή μου να βρίσκομαι εδώ πέρα, μαζί σας αυτή τη στιγμή. Σας ευχαριστώ…» πρόλαβε να ψελλίσει, πριν το κύμα της συγκίνησης τον καταβάλλει, και σχεδόν ταυτόχρονα με τις ζητωκραυγές των παικτών για το άτομό του…

«Και ποιος δεν θα’κανε τα πάντα γι’ αυτά τα παιδιά…»
I'm on a roll,
I'm on a roll this time
I feel my luck could change.
Post Reply

Return to “Ιστορίες FM2005”