Η συγκεκριμένη τακτική δεν προέρχεται από παρθενογένεση αλλά από το πείραγμα της τακτικής “timeless” που θα βρείτε εύκολα στο διαδίκτυο. Πήρε το όνομά της από το Ζ που σχηματίζουν οι μεσοεπιθετικοί, οι μέσοι και οι αμυντικοί, έτσι όπως είναι παρατεταμένοι στον αγωνιστικό χώρο.
Από τους εννιά παίκτες που “πιάνει” το Ζ οι πέντε έχουν υποστηρικτικό καθήκον (support) κάτι που δεν το αλλάζω ακόμα και αν προσαρμόσω το ρόλο πάνω στα χαρακτηριστικά του εκάστοτε ποδοσφαιριστή.
Οσον αφορά το τρόπο παιχνιδιού, η χρήση των δυο ακραίων μπακ είναι σημαντική στην αξιοποίηση του επιθετικού που ψάχνουμε (target man) καθώς θέλουμε να δουλευτεί το overlap.
Αναφορικά με τις οδηγίες αντιμετώπισης αντιπάλου, οι ποδοσφαιριστές μας μαρκάρουν όποιον παίκτη, ανεξαρτήτου θέσης / ρόλου / καθήκοντος αγωνίζεται στην μεσαία και μεσοεπιθετική γραμμή.
Στις εκτελέσεις κόρνερ, υπάρχουν συγκεκριμένες κομπίνες τόσο στην άμυνα όσο και στην επίθεση.
Η συγκεκριμένη τακτική χρησιμοποιήθηκε σε τρεις ομάδες: ΠΑΟΚ Θεσσαλονίκης, Στεάουα Βουκουρεστίου, Ρέντιγκ, και απέδωσε, με μια σημαντική προϋπόθεση. Οι θέσεις εντός γηπέδου τηρήθηκαν ευλαβικά, όπως και οι οδηγίες για την αντίπαλη ομάδα αλλά και το υποστηρικτικό καθήκον, αλλά υπήρξαν προσαρμογές ανάλογα με τον καλύτερο ρόλο που μπορούσε να υποστηρίξει ο κάθε ποδοσφαιριστής.
Ουσιαστικά, το Ζ δεν είναι μια τακτική “ανακάλυψη” αλλά μια μανιέρα πάνω στην οποία μπορούν να τεσταριστούν διάφοροι ρόλοι ποδοσφαιριστών. Στη μεσαία γραμμή, ταίριαξε σε μένα περισσότερο το δίδυμο του BWM – DPL.
» 
